Άγγελος Μεσσάρης
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Άγγελος Μεσσάρης (1910 - 6 Ιουνίου 1978) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής.
 | |||
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 1910 | ||
| Τόπος γέννησης | Κέιπ Τάουν, Νότια Αφρική | ||
| Ημερ. θανάτου | 6 Ιουνίου 1978 | ||
| Τόπος θανάτου | Αθήνα, Ελλάδα | ||
| Θέση | Επιθετικός | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1925-1927 | Σ.Π. Γουδί | ||
| 1927-1931 | Παναθηναϊκός | 8 | (11) |
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1929-1931 | Ελλάδα | 4 | (2) |
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Γεννήθηκε στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής το 1910 και η οικογένειά του, με κεφαλλονίτικη καταγωγή, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα το 1924. [1]
Πέθανε στην Αθήνα στις 6 Ιουνίου 1978.[2]
Αθλητική πορεία
ΕπεξεργασίαΣε συλλογικό επίπεδο
ΕπεξεργασίαΤην πρώτη του επαφή με το άθλημα απέκτησε στη γενέτειρά του μέσω Βρετανών εποίκων. Υπήρξε ικανότατος δεξιός μεσοεπιθετικός. Στην Ελλάδα αγωνίστηκε από το 1925 στον ΑΠΟ Γουδή.
Μία διετία αργότερα, η ομάδα του Παναθηναϊκού βρισκόταν σε διαδικασία ανανέωσης υπό την τεχνική ηγεσία του Μίκλος Φόρνερ. Αναζητήθηκαν νεαροί ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές και το 1927 εντάχθηκε στο σύλλογο ο Μεσσάρης, μαζί με τον κεντρικό μέσο και μεγαλύτερο αδελφό του Απόστολο. Σύντομα εξελίχθηκε στον πρώτο, χρονικά, μεγάλο αστέρα της ιστορίας του συλλόγου ως ιδιαίτερα δημοφιλής στο φίλαθλο κόσμο, συχνά τον αποκαλούσαν Ξανθό Άγγελο.[1] Κατέκτησε το πρωτάθλημα της ΕΠΣ Αθηνών 1928-29, το αντίστοιχο όμως Πανελλήνιο ματαιώθηκε.
Το 1930, υπήρξε ο ακρογωνιαίος λίθος στη "χρυσή" ομάδα των πράσινων που δημιούργησε ο Ούγγρος προπονητής Γιόζεφ Κίνσλερ.[3] Αυτή στέφθηκε αήττητη πρωταθλήτρια Ελλάδας 1929-30 με 3 νίκες και μία ισοπαλία στην τελική φάση της διοργάνωσης και αρχισκόρερ της τον 20χρονο παίκτη (7 γκολ σε 4 παιχνίδια). Με μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της σύντομης καριέρας του και 2 τέρματα σε 5 λεπτά, ο Μεσσάρης βοήθησε τον Παναθηναϊκό να επιβληθεί 8-2 του Ολυμπιακού, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη σε έκταση νίκη της ιστορίας στα ντέρμπι των "αιωνίων" αντιπάλων του ελληνικού ποδοσφαίρου. Για την συγκεκριμένη επιτυχία, οι φίλαθλοι του οπαδού συνήθιζαν να τραγουδάνε το εξής σύνθημα: "Εβάλαμε οκτώ στον Ολυμπιακό και άλλα τέσσερα στον Άρη. Γεια σου Άγγελε Μεσσάρη!". Νωρίτερα την ίδια χρονιά, είχε κατακτήσει εκ νέου το αθηναϊκό πρωτάθλημα όπου αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με (13 γκολ).
Το 1931 αναδείχθηκε πρωταθλητής Αθηνών για τρίτη συνεχή φορά και αρχισκόρερ για δεύτερη (13 τέρματα σε 6 εμφανίσεις), πριν αποφασίσει το τέλος της αθλητικής του σταδιοδρομίας σε ηλικία 21 ετών και για αιτίες μη πλήρως διευκρινισμένες.
Με τον Παναθηναϊκό πέτυχε 52 γκολ.[1]
Στην εθνική Ελλάδας
ΕπεξεργασίαΧρίστηκε 4 φορές διεθνής με την ομάδα των Ανδρών, πρώτη δε στις 7 Απριλίου 1929 για την παρθενική της συνάντηση από την ίδρυση της ΕΠΟ (Ελλάδα-Β' Ιταλίας 1-4) και δίπλα στο μεγαλύτερο αδελφό του Απόστολο.[4] Σημείωσε 2 τέρματα, αμφότερα στη νίκη 6-1 επί της Βουλγαρίας κατά το 1ο Βαλκανικό κύπελλο, αποτελώντας χρονικά τον δεύτερο (έπειτα το Γιώργο Ανδριανόπουλο) που έφτασε τον αριθμό αυτό για λογαριασμό της Εθνικής και τον πρώτο στον ίδιο αγώνα (σε διάστημα μάλιστα 5 λεπτών μεταξύ 10' και 15'), ρεκόρ που ο συμπαίκτης του σε συλλογικό επίπεδο Αντώνης Τσολίνας ισοφάρισε στο 50' (και κατέρριψε ένα λεπτό αργότερα με το πρώτο ελληνικό χατ τρικ, για να πετύχει τελικά στο 56' τα πρώτα "καθαρό" χατ τρικ και καρέ γκολ στην ιστορία της Εθνικής).[5]
Η διαμάχη με τον Νικολαΐδη
Επεξεργασία
Από το 1931, ο Νικόλαος Ξηρός διατελούσε πρόεδρος στον Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο. Οι σχέσεις του Απόστολου Νικολαΐδη, ισχυρού του παράγοντα τότε και για δεκαετίες, με τον παίκτη ήταν τεταμένες λόγω και της υποστήριξης του τελευταίου στον Σταμάτη Μερκούρη (πατέρα της Μελίνας Μερκούρη), αντιπολιτευόμενο προς τη διοίκηση Ξηρού, αλλά και μίας γενικότερης διαφωνίας μεταξύ αθλητών και διοικούντων σχετικά με τον ερασιτεχνισμό ή επαγγελματισμό στο ποδόσφαιρο. Ο Αλέξανδρος Κιτροέφ αναφέρει ότι ο πιθανότερος λόγος της σύγκρουσης ήταν η υποψία του Μεσσάρη ότι παράγοντες του Παναθηναϊκού είχαν μεσολαβήσει για να αποτύχει στις εισαγωγικές εξετάσεις του Πολυτεχνείου έτσι ώστε να μην εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο.[6]
Ως συνέπεια, ο νεαρός αποφάσισε την αποχώρησή του προς όφελος των σπουδών του στο Πολυτεχνείο. Η αναταραχή στο σύλλογο οδήγησε τελικά στην κρίση του 1932, με την πλευρά Ξηρού/Νικολαΐδη να διαγράφει όλους τους διαφωνούντες παίκτες και παράγοντες, ανάμεσα τους το Μεσσάρη (αλλά και τον ιδρυτή του Γιώργο Καλαφάτη).
Οι φίλαθλοι αντιμετώπισαν με δυσαρέσκεια την αποπομπή του και εξέφρασαν την υποστήριξή τους στον αδιαμφισβήτητο εκείνη την εποχή ηγέτη της ομάδας. Το τίμημα της απομάκρυνσης Μεσσάρη κρίνεται εκ των υστέρων βαρύ για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, καθώς περιήλθε σε κατάσταση παρακμής και μόνο ξανά το 1949 κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας, έπειτα 19 χρόνια και 12 διοργανώσεις του. Ο ίδιος αγωνίστηκε μόλις μία φορά στη συνέχεια και αυτό για φιλανθρωπικούς σκοπούς, συγκεκριμένα σε ένα φιλικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ το 1935.
Οι λεπτομέρειες της διαμάχης του με το Νικολαΐδη δεν έχουν γίνει γνωστές[7], ενώ και οι ίδιοι απέφευγαν να αναφερθούν στο ζήτημα, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν διάφορες φήμες και εκδοχές (π.χ περί κομμουνιστικής δράσης του νέου που έβρισκε αντίθετο τον παράγοντα κ.ά.).
Τίτλοι
Επεξεργασία
Με τον Παναθηναϊκό
1 Πανελλήνιο πρωτάθλημα:
μία φορά 1ος σκόρερ Πανελλήνιου πρωταθλήματος:
δύο φορές 1ος σκόρερ πρωταθλήματος ΕΠΣ Αθηνών:
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Μεγάλοι αθλητές του Παναθηναϊκού Αρχειοθετήθηκε 2009-06-21 στο Wayback Machine., pao.gr
- ↑ εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» 7ης Ιουνίου 1978
- ↑ Η καταξίωση του Παναθηναϊκού 1920-1930 Αρχειοθετήθηκε 2011-09-22 στο Wayback Machine., pao.gr
- ↑ Άγγελος Μεσσάρης, βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info
- ↑ Greece-Bulgaria 6:1, eu-football.info
- ↑ Κιτροέφ, Αλέξανδρος (2010). Ελλάς, Ευρώπη, Παναθηναϊκός!. greekworks.com. σελ. 72.
- ↑ Αρκουλής, Γιώργος. Τριάντα χρόνια επαγγελματικό ποδόσφαιρο, Πρόσωπα, σφάλματα, ιδέες. Τόπος. σελ. 18.