Άγιος
Η λέξη άγιος (από το αρχαίο ελληνικό ρήμα ἅζω=φοβάμαι, σέβομαι, τρέμω, τιμώ) σημαίνει αυτόν που είναι απόλυτα ιερός και αγνός λατρευτικά και ηθικά. Η λέξη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κάτι που αναφέρεται στον Θεό (π.χ. Άγιο Πνεύμα, Αγία Τριάδα)[1] και σε πολλές περιπτώσεις η λέξη Άγιος (ή Όσιος) χρησιμοποιείται για κάποιον άνθρωπο ο οποίος έχει ανακηρυχθεί από την Εκκλησία ότι είναι καθαγιασμένος από τον Θεό. Αγίους συναντάμε σε αρκετές θρησκείες ή δόγματα θρησκειών.
Το νεκρό σώμα ενός Αγίου, τα αποκαλούμενα λείψανα, φυλάσσονται σε Εκκλησίες.[2]
Για να ανακηρυχθεί κάποιος Άγιος στην Ορθόδοξη Εκκλησία, χρειάζεται να συμπληρωθούν αρκετά χρόνια από τον θάνατό του.[3]
Χριστιανισμός
ΕπεξεργασίαΑγγλικανισμός
ΕπεξεργασίαΟι Άγιοι που είχαν κανονικοποιηθεί όταν η Εκκλησία της Αγγλίας ήταν σε κοινωνία με τη Ρώμη συνέχισαν γενικά να αναγνωρίζονται ως άγιοι μετά την Αγγλική Μεταρρύθμιση τον 16ο αιώνα.[4]
Όσον αφορά την επίκληση των αγίων, ένα από τα Άρθρα της Θρησκείας της Εκκλησίας της Αγγλίας καταδικάζει τη Ρωμαϊκή Διδασκαλία σχετικά με την Επίκληση των Αγίων ως ένα αγαπημένο πράγμα που εφευρέθηκε μάταια, και δεν στηρίζεται σε καμία εγγύηση της Γραφής, αλλά μάλλον απογοητευτικό προς τον Λόγο του Θεού.[5]
Οι Αγγλοκαθολικοί στις Αγγλικανικές επαρχίες που χρησιμοποιούν τα Άρθρα κάνουν συχνά διάκριση μεταξύ ενός «Ρωμαϊκού» και ενός «Πατερικού» δόγματος σχετικά με την επίκληση των αγίων, όντας επιτρεπτό σε αυτούς σύμφωνα από το Άρθρο XXII. Πράγματι, ο θεολόγος E.J.Ο. Bicknell δήλωσε ότι η Αγγλικανική άποψη αναγνωρίζει ότι ο όρος «επίκληση μπορεί να σημαίνει ένα από τα δύο πράγματα: το απλό αίτημα προς έναν άγιο για τις προσευχές του (μεσολάβηση) ή ένα αίτημα για κάποιο συγκεκριμένο όφελος. Στη μεσαιωνική εποχή οι άγιοι είχαν θεωρηθεί ως οι συγγραφείς των ευλογιών. Μια τέτοια άποψη καταδικάστηκε.[6]
Λουθηρανισμός
ΕπεξεργασίαΣτη Λουθηρανική Εκκλησία, όλοι οι Χριστιανοί, είτε στον ουρανό είτε στη γη, θεωρούνται άγιοι. Ωστόσο, η εκκλησία εξακολουθεί να αναγνωρίζει και τιμά συγκεκριμένους αγίους, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από αυτούς που αναγνωρίζονται από την Καθολική Εκκλησία, αλλά με έναν ειδικό τρόπο: σύμφωνα με την Ομολογία της Αυγούστας (λατ.: Confessio Augustana) στις 25 Ιουνίου 1530, ο όρος «άγιος» χρησιμοποιείται με τον τρόπο της Καθολικής Εκκλησίας μόνο στο βαθμό που υποδηλώνει ένα άτομο που έλαβε εξαιρετική χάρη, υποστηρίχθηκε από την πίστη, και του οποίου τα καλά έργα πρέπει να είναι παράδειγμα για κάθε Χριστιανό.[7]
Η παραδοσιακή λουθηρανική πεποίθηση ισχυρίζεται ότι απαγορεύονται οι προσευχές στους αγίους, καθώς δεν είναι μεσολαβητές της λύτρωσης.[8] Όμως, οι Λουθηρανοί πιστεύουν ότι οι άγιοι προσεύχονται γενικά για τη Χριστιανική Εκκλησία.[9]
Άλλες θρησκείες
ΕπεξεργασίαΗ χρήση του όρου "Άγιος" δεν αφορά αποκλειστικά τον Χριστιανισμό. Σε πολλές θρησκείες, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αναγνωριστεί στην παράδοσή τους ότι έχουν εκπληρώσει τις υψηλότερες φιλοδοξίες της θρησκευτικής διδασκαλίας. Στα Αγγλικά, ο όρος Saint χρησιμοποιείται συχνά για τη μετάφραση αυτής της ιδέας από πολλές παγκόσμιες θρησκείες. Το εβραϊκό hasid ή tsaddiq, το ισλαμικό qidees, το fravashi του Ζοροαστρισμού, το ινδουιστικό rsi ή γκουρού, και το βουδιστικό Aracant ή ο Μποντισάτβα και άλλοι όροι έχουν αναφερθεί όλοι ως άγιοι.[10]
Ινδουϊσμός
ΕπεξεργασίαΟι Ινδουιστές άγιοι είναι εκείνοι που αναγνωρίζονται από τους Ινδουιστές ότι δείχνουν μεγάλο βαθμό αγιότητας. Ο Ινδουισμός έχει μια μακρά παράδοση ιστοριών και ποίησης για τους αγίους. Δεν υπάρχει επίσημη διαδικασία κανονικοποίησης στον Ινδουισμό, αλλά με την πάροδο του χρόνου, πολλοί άνδρες και γυναίκες έχουν φτάσει στο καθεστώς των αγίων μεταξύ των οπαδών τους και μεταξύ των Ινδουιστών γενικά. Σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, ο Ινδουισμός δεν κανονίζει τους ανθρώπους ως αγίους μετά τον θάνατο, αλλά μπορούν να γίνουν δεκτοί ως άγιοι κατά τη διάρκεια της ζωής τους.[11]
Ισλάμ
ΕπεξεργασίαΤο Ισλάμ είχε μια πλούσια ιστορία σεβασμού των αγίων (συχνά αποκαλείται wali, που σημαίνει κυριολεκτικά «Φίλος του Θεού»),[12] που έχει μειωθεί σε ορισμένα μέρη του ισλαμικού κόσμου τον εικοστό αιώνα λόγω της επιρροής των διαφόρων ρευμάτων σαλαφισμού. Στο σουνιτικό Ισλάμ, ο σεβασμός των αγίων έγινε πολύ κοινή μορφή αφοσίωσης από νωρίς,[12] και οι άγιοι ορίστηκαν τον όγδοο αιώνα ως ομάδα «ειδικών ανθρώπων που επέλεξε ο Θεός και προικισμένοι με εξαιρετικά χαρίσματα, όπως την ικανότητα να κάνουν θαύματα".[13]
Σιχισμός
ΕπεξεργασίαΟι Σιχ ενθαρρύνονται να ακολουθήσουν την εκκλησία ενός αγίου. Οι άγιοι χαρίζουν τη γνώση του Θεού στον κόσμο και τους μαθαίνουν πώς να κάνουν μεγαλύτερα βήματα προς την απόκτηση πνευματικής διαφώτισης. Οι ιερείς πρέπει να διακρίνονται από τους Γκουρού. Οι γκουρού είναι η φυσική ενσάρκωση του Θεού στη Γη. Ο Σιχισμός δηλώνει, ωστόσο, ότι όντα που έχουν γίνει ένα με τον Θεό θεωρούνται συνώνυμα με τον Θεό. Ως εκ τούτου, οι πλήρως συνειδητοποιημένοι Σαντ και Γκουρού θεωρούνται ένα με τον Θεό.[14]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- ↑ «Άγιος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «ΠΟΥ ΣΩΖΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ». Μοναστήρια της Ελλάδος. 18 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Πως γίνεται κάποιος Άγιος;». ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ INFO. 25 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ Cross, F. L.; Livingstone, E. A., eds. (13 March 1997). The Oxford Dictionary of the Christian Church (3rd ed.). Oxford University Press USA. pp. 1444–1445.
- ↑ «Articles of Religion». www.eskimo.com. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2020.
- ↑ The Anglican Prayer Life: Ceum Na Corach', the True Way. p. 14.
- ↑ A Confession of Faith Presented in Augsburg by certain Princes and Cities to His Imperial Majesty Charles V in the Year 1530
- ↑ Apology of the Augsburg Confession XXI 14–30
- ↑ Apology of the Augsburg Confession XXI 9
- ↑ Lindsay Jones, ed. (2005). Thomson Gale Encyclopedia of Religion (in Tajik). Sainthood (Second ed.). Macmillan Reference USA. p. 8033.
- ↑ «Vedānta: Modern Vedānta». Brill’s Encyclopedia of Hinduism. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2020.
- ↑ 12,0 12,1 Friends of God: Islamic Images of Piety, Commitment, and Servanthood (Berkeley: University of California Press, 2008)
- ↑ Radtke, B., "Saint", in: Encyclopaedia of the Qurʾān, General Editor: Jane Dammen McAuliffe, Georgetown University, Washington DC.
- ↑ Khalsa, Sant Singh (2007). Sri Guru Granth Sahib: English Translation of Sri Guru Granth Sahib. Arizona: Hand Made Books (Mandeep Singh). pp. 12–263.