Άγιος Προκόπιος Νάξου
Συντεταγμένες: 37°4′30″N 25°21′6″E / 37.07500°N 25.35167°E
Ο Άγιος Προκόπιος είναι δυτικό παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο της Νάξου με 96 κατοίκους (απογραφή 2011).[1] Βρίσκεται 5 χλμ. νότια της Χώρας Νάξου, στο μυχό του ομώνυμου και μεγαλύτερου όρμου της Νήσου, στον όρμο του Αγίου Προκόπη.
Άγιος Προκόπιος | |
---|---|
Χάρτης [[File:|265px|center]] | |
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Περιφέρεια | Νοτίου Αιγαίου |
Περιφερειακή Ενότητα | Νάξου |
Δήμος | Νάξου & Μικρών Κυκλάδων |
Δημοτική Ενότητα | Νάξου |
Δημοτική Κοινότητα | Αγίου Αρσενίου |
Γεωγραφία | |
Γεωγραφικό διαμέρισμα | Νησιά Αιγαίου Πελάγους |
Νομός | Κυκλάδων |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 182 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Πληροφορίες | |
Ταχ. κώδικας | 84300 |
Τηλ. κωδικός | 22850 |
Σχετικά πολυμέσα | |
Διοικητικά υπάγεται στη δημοτική κοινότητα του Αγερσανίου. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Νάξου με την ομώνυμη φημισμένη παραλία του.
Η παραλία του Αγίου Προκοπίου, συνέχεια της οποίας, (νότια), είναι η ξακουστή παραλία της Αγίας Άννας, θεωρείται η τρίτη καλλίτερη της Ελλάδας, ενώ περιλαμβάνεται στις δέκα καλλίτερες της Ευρώπης με το χαρακτηριστικό γνώρισμα τη σπυρωτή λευκή άμμο που καταλήγει εσωτερικά σε μιά ζώνη από αμμόλοφους. Η καθαρότητα της θάλασσας παρουσιάζει ένα θαυμάσιο κλιμακωτό χρωματισμό του όρμου από γαλαζοπράσινο σε γαλάζιο και βαθύ μπλε. Έχει μήκος 2 χλμ.
Στη περιοχή εκτός από τις διάφορες τουριστικές μονάδες υφίσταται ιδιωτική σχολή καταδύσεων καθώς και ιδιαίτερο σκάφος με γυάλινο πυθμένα με το οποίο εκτελούνται θαλάσσιες ξεναγήσεις του ενάλιου πλούτου της ευρύτερης περιοχής.
Πληθυσμιακά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΈτος | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
---|---|---|---|---|
Πληθυσμός | 46 | 123 | 209 | 96 |
Πηγές | [2] | [3] | [4] | [1] |
Διοικητικές μεταβολές
Επεξεργασία- Το 1981, στην απογραφή ο οικισμός αναγνωρίζεται και προσαρτάται στην κοινότητα του Αγίου Αρσενίου.[2][5]
- Το 1997, με την εφαρμογή του προγράμματος Καποδίστριας (νόμος 2539/97), η κοινότητα Αγίου Αρσενίου καταργείται και ο οικισμός προσαρτάται στο Δήμο Νάξου.[6] Συγκεκριμένα, με το πρόγραμμα Καποδίστριας υπαγόταν στο Δημοτικό Διαμέρισμα Αγίου Αρσενίου, του Δήμου Νάξου, του νομού Κυκλάδων, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Νήσων Αιγαίου Πελάγους.[4]
- Το 2010, με την εφαρμογή του προγραμματος Καλλικράτης (νόμος 3852/2010), καταργείται ο δήμος Νάξου και ο οικισμός προσαρτάται στο νεοσύστατο δήμο Νάξου & Μικρών Κυκλάδων.[7]
Σήμερα, μετά τη τελευταία μεταβολή του 2010 (πρόγραμμα Καλλικράτης), αποτελεί μαζί με τους οικισμούς Αγία Άννα ( 176 κ.), Αγίους Πάντες ( 103 κ.), Άγιο Αρσένιο ( 717 κ.), Μάραγκα ( 73 κ.), Μαστοράκη ( 5 κ.) και Στελίδα ( 157 κ.) την Δημοτική Κοινότητα Αγίου Αρσενίου ( 1327 κ.). Η δ.κ. Αγίου Αρσενίου υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Νάξου, του δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, της περιφερειακής ενότητας Νάξου (του πρώην νομού Κυκλάδων), στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου.[1]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10849 (σελ. 375 του pdf), και σε μορφή Excel «Πίνακας αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ Πληθυσμού-Απογραφής 2011 Αρχειοθετήθηκε 2015-11-13 στο Wayback Machine.» στην ιστοσελίδα της ΕΛΣΤΑΤ, Αρχειοθετήθηκε 24/11/2017, Ανακτήθηκε 09/01/2018.
- ↑ 2,0 2,1 «Αποτελέσματα απογραφής πληθυσμού - κατοικιών της 5ης Απριλίου 1981», σελ. 448 (σελ. 448 του pdf), από ΕΛΣΤΑΤ. Αρχειοθετήθηκε 08/01/2018. Ανακτήθηκε 08/01/2018.
- ↑ «Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991 κατά νομούς, επαρχίες, δήμους, κοινότητες και οικισμούς», σελ. 148 (σελ. 150 του pdf), από ΕΛΣΤΑΤ, Αρχειοθετήθηκε 20/08/2017, Ανακτήθηκε 08/01/2018.
- ↑ 4,0 4,1 «Απογραφή πληθυσμού - κατοικιών της 18ης Μαρτίου 2001», σελ. 272 (σελ. 274 του pdf), από ΕΛΣΤΑΤ, Αρχειοθετήθηκε 29/07/2017, Ανακτήθηκε 08/01/2018.
- ↑ «05/04/1981. Αναγνώριση του οικισμού και προσάρτησή του στην κοινότητα Αγίου Αρσενίου» από ΕΕΤΑΑ. Αρχειοθετήθηκε 18/03/2018. Ανακτήθηκε 18/03/2018.
- ↑ «ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997»σελ. 8815 (σελ. 27 του pdf), από ΕΕΤΑΑ. Αρχειοθετήθηκε 30/03/2017. Ανακτήθηκε 27/02/2018.
- ↑ «ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010»σελ. 1791 (σελ. 7 του pdf ), από ΕΕΤΑΑ. Αρχειοθετήθηκε 27/02/2018. Ανακτήθηκε 27/02/2018.