Άιγκερ
Συντεταγμένες: 46°34′39″N 8°00′19″E / 46.5775°N 8.005278°E
Το Άιγκερ, ύψους 3970 μέτρων, είναι όρος των Ελβετικών Άλπεων στην Ελβετία. Είναι η ανατολικότερη κορυφή μιας κορυφογραμμής που εκτείνεται κατά μήκος του Μουντς στο Γιούνγκφραου στα 4.158 μ. Η βόρεια πλευρά του βουνού υψώνεται περίπου 3.000 μ. πάνω από το Γκρίντελβαλντ και άλλες κατοικημένες κοιλάδες της περιοχής. Η νότια πλευρά του αντικρίζει την παγετωνική περιοχή Γιούνγκφραου-Άλετς, καλυμμένη από μερικούς από τους μεγαλύτερους παγετώνες των Άλπεων.
| Άιγκερ | |
|---|---|
 | |
 | |
| Ύψος | 3970 μ. |
| Οροσειρά | Jungfrau-Fiescherhorn Group |
| Ήπειρος | Ευρώπη |
| Χώρες | Βέρνη, Ελβετία |
| Συντεταγμένες | 46°34′39″°Ν,8°00′19″°Ε |
| Τύπος | Γρανίτης |
| Πρώτη ανάβαση | Τσαρλς Μπάρινγκτον, 11 Αυγούστου 1858 |
| wikidata () | |
Η πρώτη ανάβαση στο Άιγκερ έγινε από τους Ελβετούς οδηγούς Κρίστιαν Άλμερ και Πήτερ Μπόρεν και από τον Ιρλανδό Τσαρλς Μπάρινγκτον, που αναρριχήθηκαν τη δυτική πλαγιά στις 11 Αυγούστου 1858. Στη βόρεια όψη, 1.800 μέτρων (Γερμανικά: Nordwand, "βόρειος τοίχος"), αναρριχήθηκε για πρώτη φορά το 1938 μια Αυστρογερμανική αποστολή. Είναι μία από τις έξι μεγάλες βόρειες όψεις των Άλπεων[1]. Από το 1935, τουλάχιστον 64 ορειβάτες πέθαναν στην προσπάθειά τους να αναρριχηθούν στη βόρεια όψη, προσδίδοντας στην όψη το γερμανικό προσωνύμιο Mordwand, ο θανατηφόρος τοίχος δηλαδή[2].
Από το Κλάινε Σάιντεγκ σιδηροδρομική σήρραγγα διατρέχει το Άιγκερ, και δύο εσωτερικοί σταθμοί παρέχουν εύκολη πρόσβαση σε θέα από την πλαγιά του βουνού Ο σιδηρόδρομος τερματίζει στο Γιούνγκφραουγιοχ, μεταξύ του του Μουντς και του Γιούνγκφραου, στον υψηλότερο σταθμό της Ευρώπης.
Το Άιγκερ αναφέρεται σε αρχεία του 13ου αιώνα, αλλά δεν υπάρχει κάποια ένδειξη για το πώς απέκτησε η κορυφή το όνομά της. Τα τρία βουνά της κορυφογραμμής αναφέρονται κοινώς ως Παρθένος (Γερμανικά: Jungfrau), Μοναχός (Mönch και Δράκοντας (Eiger). Το όνομα συνδέθηκε με τον Λατινικό όρο acer, που σημαίνει αιχμηρός, αλλά κοινότερα με τον γερμανικό όρο eigen, που σημαίνει "εξουσιάζω".
Πρώτη ανάβαση Επεξεργασία
Οι σχετικές λεπτομέρεις για την πρώτη ανάβαση από τον Ιρλανδό Τσαρλς Μπάρινγκτον με ομάδα τοπικών οδηγών στο Άιγκερ στις 11 Αυγούστου 1858 μέσω της δυτικής πλευράς και της δυτικής ράχης δημοσιεύτηκαν στο English Alpine Journal, βασισμένες σε επιστολή του Μπάρινγκτον προς τον αδελφό του. Περίπου τριάντα άνθρωποι ανέμεναν την επιστροφή της ομάδας και η ανάβαση επιβεβαιώθηκε από την παρατήρηση μιας σημαίας που τοποθετήθηκε στην κορυφή[3].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Reinhold Messner, The Big Walls: From the North Face of the Eiger to the South Face of Dhaulagiri, p. 41
- ↑ Venables, Stephen (2006-08-27). «The Eiger is my kind of therapy». London: The Sunday Times. http://www.timesonline.co.uk/tol/news/article620497.ece. Ανακτήθηκε στις 2008-10-26.
- ↑ Spicker, Fred (21 Μαρτίου 2006). «First Ascent of the Eiger, 1858». summitpost.org. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2014.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- The Eiger on Summitpost
- The Eiger on Peakware - photos
- The Eiger on Hikr
- The Eiger on Flickr
- Live webcam view of the Eiger north face Αρχειοθετήθηκε 2012-02-04 στο Wayback Machine.
- New and Old Explorations of the Eiger, Photos & Video
- Ueli Steck wins inaugural Eiger Award 2008 Αρχειοθετήθηκε 2010-11-25 στο Wayback Machine.
- Are you still here? A bagman's view of climbing the Eigerwand, by Charles Sherwood.
- Obituary of Anderl Heckmair, The Independent, Feb. 3, 2005