Άννα Λάνγκφους
Η Άννα Λάνγκφους (Anna Langfus, όνομα γέννησης: Άννα-Ρεγκίνα Στερνφίνκιελ [Anna-Regina Szternfinkiel]) (2 Ιανουαρίου 1920 – 12 Μαΐου 1966) ήταν Πολωνή-Γαλλίδα συγγραφέας. Ήταν επίσης επιζώσα του Ολοκαυτώματος. Κέρδισε το Βραβείο Γκονκούρ για το Les bagages de sable, για έναν επιζώντα από στρατόπεδο συγκέντρωσης.
| Άννα Λάνγκφους | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 2 Ιανουαρίου 1920[1][2] ή 1 Ιανουαρίου 1920[3][4] Λούμπλιν[5][3] |
| Θάνατος | 12 Μαΐου 1966[1][6][3] Παρίσι[7] |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Μπανιέ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[8][9] Πολωνικά[9] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας πεζογράφος[4] θεατρική συγγραφέας[4] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Les Bagages de sable |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | βραβείο Γκονκούρ (1962) Charles Veillon prize in the French language (1960) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Νεανική ζωή και καριέρα Επεξεργασία
Γεννημένη ως Άννα-Ρεγκίνα Στερνφίνκιελ στο Λούμπλιν στις 2 Ιανουαρίου 1920, ήταν το μοναδικό παιδί Πολωνοεβραίων γονέων.[10][11] Όταν έκλεισε τα 17, παντρεύτηκε τον Γιάκουμπ Ράις και ταξίδεψαν στο Βέλγιο το 1938, για να παρακολουθήσουν την Πολυτεχνική Σχολή του Βερβιέ. Σκόπευαν να γίνουν μηχανικοί κλωστοϋφαντουργίας για να μπορέσουν να διαχειριστούν το εργοστάσιο των γονιών της. Το 1939, ταξίδεψαν πίσω στην Πολωνία για διακοπές, αλλά σύντομα η χώρα καταλήφθηκε. Το ζευγάρι και οι γονείς τους στάλθηκαν βίαια στο Γκέτο του Λούμπλιν και στη συνέχεια στο Γκέτο της Βαρσοβίας. Ξέφυγε από το γκέτο της Βαρσοβίας με τον σύζυγό της και επέζησαν χρησιμοποιώντας ψευδείς ταυτότητες, ενώ αργότερα εντάχθηκαν στην Πολωνική Αντίσταση. Συνελήφθησαν και βασανίστηκαν από την Γκεστάπο, η οποία σκότωσε τον Γιάκουμπ Ράις με πυροβολισμό. Στάλθηκε σε πολλές φυλακές και στρατόπεδα εργασίας, ενώ οι γονείς της δολοφονήθηκαν σε ένα ναζιστικό στρατόπεδο εξόντωσης.[11] Κρατήθηκε σε μια πολιτική φυλακή στο Σχρέτερσμπουργκ (σημερινό Πουότσκ) μέχρι την απελευθέρωση της χώρας το Μάρτιο του 1945.[10]
Από το 1946 έως το 1947, αφού μετακόμισε στη Γαλλία, ήταν καθηγήτρια μαθηματικών σε ένα εβραϊκό ορφανοτροφείο κοντά στο Παρίσι.[10] Αφού παντρεύτηκε τον Άρον Λάνγκφους τον Ιανουάριο του 1948, ο οποίος αποφοίτησε από το Πολυτεχνικό Ινστιτούτο της Πράγας ως μηχανικός, οι δυο τους απέκτησαν μια κόρη, τη Μαρία, το 1948.[11]
Λογοτεχνική καριέρα και θάνατος Επεξεργασία
Η Λάνγκφους πήρε μια πορεία που την επηρέασε να γράψει έργα για το θέατρο. Άρχισε να γράφει στα γαλλικά κατά τη δεκαετία του 1950 και το πρώτο της έργο, Les Lepreux (Οι Λεπροί), το οποίο γράφτηκε το 1952 και παίχτηκε το 1956, είναι αδημοσίευτο.[10]
Τα μυθιστορήματα της Λάνγκφους αφορούν τον «πόλεμο, την καταστροφή και την απώλεια μετά το Ολοκαύτωμα», με τις δικές της εμπειρίες ζωής συνυφασμένες στη μυθοπλασία.[10] Το μυθιστόρημά της Le Sel et le Soufre (Αλάτι και Βάσανα) του 1960 είναι για τον πόλεμο στην Πολωνία, την καταστροφή του Γκέτο του Λούμπλιν και τη δολοφονία της οικογένειας του κύριου ήρωα. Κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος είναι η Μαρία, μια νεαρή γυναίκα που δραπετεύει με τον άντρα της. Ο σύζυγος της Μαρίας δολοφονήθηκε και αργότερα υπομένει φυλάκιση και βασανιστήρια. Το μυθιστόρημα του 1962 Les bagages de sable (Τσάντες της άμμου), μια συνέχεια του μυθιστορήματος του 1960, έχει επίσης τη Μαρία ως κύριο χαρακτήρα. Αυτό το μυθιστόρημα κέρδισε το Βραβείο Γκονκούρ το 1962. Στο μυθιστόρημα, η Μαρία ταξιδεύει από το Παρίσι στην Πολωνία για να μπορέσει να «ξαναβγεί στην επιφάνεια», αλλά αντιμετωπίζει μεγάλη απόγνωση λόγω των σκέψεων των νεκρών συγγενών της. Το τρίτο και τελευταίο μυθιστόρημα του Λάνγκφους, Saute, Barbara, εκδόθηκε το 1965 και ακολουθεί έναν Πολωνό που δραπετεύει από τη Γερμανία με ένα απαχθέν κορίτσι που ο ίδιος ονομάζει Μπαρμπάρα.[10] Η Λάνγκφους χρησιμοποίησε έναν άνδρα αφηγητή στο Saute, Barbara ως μια προσπάθεια να αποστασιοποιήσει το μυθιστόρημα από την προσωπική της ζωή. [12]
Η Λάνγκφους πέθανε στις 12 Μαΐου 1966 από εγκεφαλικό σε ηλικία 46 ετών, ενώ βρισκόταν στη διαδικασία συγγραφής ενός άλλου μυθιστορήματος.[10] Πέθανε στο Σαρσέλ, ένα προάστιο του Παρισιού.[11]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 tnn
.pl /Anna _Langfus _Anna _Langfus _%28Anna-Regina _Szternfinkiel%29 _,2996 .html. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0016173. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /151796. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13541779q. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13541779q. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 9,0 9,1 CONOR.SI. 58794339.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 Cottenet-Hage, Madeleine. «Anna Langfus». Jewish Women's Archive. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Patterson, Ackerman Center for Holocaust Studies University of Texas at Dallas David· Patterson, David (2002). Encyclopedia of Holocaust Literature. Greenwood Publishing Group. σελ. 102. ISBN 978-1-57356-257-7.
- ↑ Sartori, Eva Martin (1999). The Feminist Encyclopedia of French Literature. Greenwood Press. σελ. 304. ISBN 0-313-296510.