Άντο της Βιέν
Ο Άντο της Βιέν (λατινικά: Ado Viennensis, γαλλικά: Adon de Vienne, πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 874) ήταν αρχιεπίσκοπος της Βιέν στη Λοθαριγγία από το 850 έως τον θάνατό του και τιμάται ως άγιος.[7][8] Ανήκε σε επιφανή φραγκική οικογένεια και πέρασε μεγάλο μέρος των πρώτων χρόνων της ενηλικίωσής του στην Ιταλία. Αρκετές από τις επιστολές του σώζονται και αποκαλύπτουν ότι ο συγγραφέας τους ήταν ένας δραστήριος άνθρωπος με πολλές συμπάθειες και σημαντική επιρροή. Τα κυριότερα έργα του Άντο είναι ένα μαρτυρολόγιο,[9] και ένα χρονικό, το Chronicon sive Breviarium chronicorum de sex mundi aetatibus de Adamo usque ad annum 869.[10][11][12]
| Άντο της Βιέν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Adon de Vienne (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 800[1][2][3] Καμπανία |
| Θάνατος | 16 Δεκεμβρίου 875[4] Βιέν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυτοκρατορία των Καρολιδών |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Eορτασμός αγίου | 16 Δεκεμβρίου |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μοναχός ιστορικός καθολικός ιερέας συγγραφέας[5] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αρχιεπίσκοπος της Βιέν (860–875)[6][4] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Πρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΓεννημένος σε οικογένεια ευγενών, στάλθηκε από παιδί για την εκπαίδευσή του, πρώτα στον Σιγούλφο, ηγούμενο του Φεριέ, και στη συνέχεια στον Μάρκβαρντ, ηγούμενο του Προυμ κοντά στο Τριρ. Μετά τον θάνατο του Μάρκβαρντ το 853, ο Άντο πήγε στη Ρώμη, όπου έμεινε για σχεδόν πέντε χρόνια, και στη συνέχεια στη Ραβέννα, μετά την οποία ο Ρεμί, αρχιεπίσκοπος της Λυών, του έδωσε την ενορία του Σεν Ρομέν κοντά στη Βιέν. Τον επόμενο χρόνο εξελέγη αρχιεπίσκοπος της Βιέν και χειροτονήθηκε τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο του 860, παρά τις αντιδράσεις του Γκιράρ ντε Ρουσιγιόν, κόμη των Παρισίων, και της συζύγου του Μπερτέ.[13]
Επισκοπική σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΟ Άντο συμμετείχε στο συμβούλιο του Τουσί, κοντά στην Τουλ της Λωρραίνης, στις 22 Οκτωβρίου 860, και πραγματοποίησε συμβούλιο στη Βιέν το 870. Μετά τον θάνατό του στις 16 Δεκεμβρίου 876, το σώμα του θάφτηκε στην εκκλησία των Αποστόλων στη Βιέν, που σήμερα ονομάζεται εκκλησία του Αγίου Πέτρου, ο συνήθης τόπος ταφής των αρχιεπισκόπων της Βιέν. Η γιορτή του τιμάται στις 16 Δεκεμβρίου.
Γραπτά
ΕπεξεργασίαΤο χρονικό του Άντο βασίζεται σε εκείνο του Βέδα, με το οποίο συνδυάζει αποσπάσματα από τις συνήθεις πηγές, διαμορφώνοντας το σύνολο σε μια διαδοχική αφήγηση που βασίζεται στην αντίληψη της ενότητας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την οποία παρακολουθεί στη διαδοχή των αυτοκρατόρων, του Καρλομάγνου και των κληρονόμων του που ακολουθούν αμέσως μετά τον Κωνσταντίνο ΣΤ΄ και την Ειρήνη. «Πρόκειται», λέει ο Βίλχελμ Βάττενμπαχ, «για ιστορία από τη σκοπιά της αυθεντίας και της προκατασκευασμένης γνώμης, που αποκλείει κάθε ανεξάρτητη κρίση των γεγονότων».[12]
Ο Άντο έγραψε επίσης ένα βιβλίο για τα θαύματα (Miracula) του Αγίου Βερνάρδου, αρχιεπισκόπου της Βιέν (9ος αιώνας), το οποίο δημοσιεύθηκε στο βιβλίο Acta Sanctorum των Βολλανδιστών, έναν βίο ή μαρτύριο του Αγίου Δεσιδέριου, επισκόπου της Βιέν (πεθ. 608).[14] Έγραψε επίσης έναν βίο του Αγίου Θεουδέριου της Βιέν, γνωστού και ως Θεουδερίκου του Ντοφίν, ηγουμένου του Σαιν Σεφ κοντά στη Βιέν.[12][15]
Πηγές
ΕπεξεργασίαΗ Βασιλική Βιβλιοθήκη της Κοπεγχάγης διατηρεί ένα ανέκδοτο μαρτυρολόγιο που χρονολογείται από τον 11ο αιώνα και προέρχεται από το Αββαείο της Σάντα Μαρία στο Σερρατές, με πληροφορίες για τον Άντο της Βιέν, τον κανόνα του Αγίου Βενέδικτου και άλλους ηγουμένους και μοναχούς της εποχής εκείνης.[16]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119536390. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6tm84vc. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Catalogue of the Library of the Pontifical University of Saint Thomas Aquinas. 9576.
- ↑ 4,0 4,1 books
.google .fr /books?id=oH9yDwAAQBAJ&pg=PA252. - ↑ 5,0 5,1 (Ιταλικά) Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ books
.openedition .org /momeditions /1060. - ↑ Charles Louis Richard: Bibliothèque sacrée (Boiste fils ainé, 1822).
- ↑ René François Rohrbacher, Auguste-Henri Dufour: Histoire universelle de l'Église Catholique, Volume 12 (Gaume Frères, 1857)
- ↑ τυπώθηκε μεταξύ άλλων στο Migne, Patrologia latina, cxxiii, σσ. 181-420; παράρτημα, σσ. 419-436
- ↑ στο Migne, cxxiii, σσ. 20-138, και Pertz, Monumenta Germaniae Historica ii, σσ. 315-323 (αποσπάσματα).
- ↑ Adonis, Chronique universelle (Rome, 1745, in-fol.
- ↑ 12,0 12,1 12,2
Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Ado» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 210
- ↑ Thomas Mermet: Histoire de la ville de Vienne ([archive] Firmin Didot, 1833)
- ↑ Γράφηκε περίπου το 870 και δημοσιεύθηκε στο Migne, cxxiii, σσ. 435-442.
- ↑ Δημοσιεύθηκε στο Mabillon, Acta Sanct.
- ↑ M. Masnou, Josep (2013). «Els Necrologis de Sarrateix» (στα ισπανικά) (pdf). Miscellània Litúrgica Catalana (Barcellona: Catalunian society of Liturgical Studies) 21: 115–50. ISSN 2013-4010. OCLC 945640521. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-05-30. https://archive.today/20210530152208/http://revistes.iec.cat/index.php/MLC/article/viewFile/139579/138204. Ανακτήθηκε στις 2024-07-07.
