Άρση βαρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Η άρση βαρών είναι ένα από τα κλασικά ολυμπιακά αθλήματα, αφού διεξάγεται στις Ολυμπιάδες από το 1896 στην Αθήνα. Από το 2000 στη διοργάνωση του Σίδνεϊ διεξάγονται και αγώνες γυναικών.

Άρση βαρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες
Διοικητική αρχήIWF
Αγωνίσματα15 (άνδρες: 8, γυναίκες: 7)
Αγώνες
  • 1924
  • 1928
  • 1932
  • 1936
  • 1948
  • 1952
  • 1956
  • 1960
  • 1964
  • 1968
  • 1972
  • 1976
  • 1980
  • 1984
  • 1988
  • 1992
  • 1996
  • 2000

Ολυμπιονίκες

Ιστορικά στοιχεία

Επεξεργασία

Στις πρώτες Ολυμπιάδες η άρση βαρών δεν διεξαγόταν σταθερά. Το 1900 στο Παρίσι το άθλημα δεν συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα. Όμως, υπήρχε τόσο το 1904 στο Σεντ Λιούις των ΗΠΑ όσο και στους μεσοολυμπιακούς του 1906 στην Αθήνα.

Τις επόμενες δύο ολυμπιάδες (1908, 1912) αφαιρέθηκε για να επανέλθει το 1920 στην Αμβέρσα. Από τότε διεξάγεται σταθερά μέχρι σήμερα.

Το 2000 στο Σίδνεϊ προστέθηκαν και αγώνες γυναικών.

Χαρακτηριστικά

Επεξεργασία

Στις πρώτες διοργανώσεις οι αθλητές δεν χωρίζονταν σε διαφορετικές κατηγορίες ανάλογα με το βάρος τους. Το 1896 και το 1906 διεξήχθησαν δύο αγωνίσματα άρσης βαρών: με δύο χέρια και με ένα χέρι. Το 1904 στο Σεντ Λιούις έγινε το αγώνισμα των δύο χεριών και ένα άλλο αγώνισμα με αλτήρες σε δέκα γύρους με βαθμολογία, το οποίο δεν επαναλήφθηκε.

Από το 1920 καθιερώθηκαν οι κατηγορίες βάρους. Ως το 1936 οι αθλητές χωρίζονταν σε πέντε κατηγορίες. Μεταπολεμικά οι κατηγορίες αυξήθηκαν σταδιακά σε δέκα. Παρέμειναν δέκα από το 1980 ως το 1996. Από το 2000 μειώθηκαν σε οκτώ αλλά προστέθηκαν επτά κατηγορίες γυναικών.

Από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 (Άμστερνταμ) μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 το πρόγραμμα περιελάμβανε τρεις κινήσεις (στυλ) άρσης βαρών και ο αθλητής μπορεί να κάνει μόνο τρεις προσπάθειες σε κάθε κίνηση σε όποιο βάρος επιλέξει. Οι κινήσεις είναι:

  • Αρασέ (απόσπαση): άρση σε ένα χρόνο: από το έδαφος απευθείας πάνω από το κεφάλι.
  • Επωλέ-ζετέ (επωμισμός και εκτίναξη): άρση σε δύο χρόνους: από το έδαφος στους ώμους κι έπειτα πάνω από το κεφάλι, με τη βοήθεια της κίνησης των ποδιών.
  • Ντεβελοπέ (επωμισμός και ανάταση): άρση σε δύο χρόνους: από το έδαφος στους ώμους και μετά πάνω από το κεφάλι, χωρίς την ώθηση της κίνησης των ποδιών.

Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 η κίνηση του "ντεβελοπέ" καταργήθηκε και πλέον οι αγωνιστικές κινήσεις είναι το αρασέ και το επολέ-ζετέ.

Στις Ολυμπιάδες δίνονται μετάλλια μόνο για το σύνολο των δύο (ως το 1972 τριών) κινήσεων. Οι αθλητές αγωνίζονται πρώτα στην κίνηση «αρασέ» και στη συνέχεια στην κίνηση «επωλέ-ζετέ». Το άθροισμα των βαρών δίνει τον τελικό νικητή σε κάθε κατηγορία βάρους.

Οι μεγαλύτεροι Ολυμπιονίκες

Επεξεργασία

Πέντε αθλητές έχουν κατακτήσει τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια (κατά χρονολογική σειρά):

Τρεις αθλητές έχουν κερδίσει από τέσσερα ολυμπιακά μετάλλια (κατά χρονολογική σειρά):

Αγωνίσματα

Επεξεργασία

Σεντ Λιούις 1904

Επεξεργασία

Κατηγορίες ανά Ολυμπιάδα

Επεξεργασία
96* 00 04* 08 12 20 24 28 32 36 48 52 56 60 64 68 72 76 80 84 88 92 96 00 04 08 12 16 21 Ολυμπιάδες
Άνδρες 2 0 2 0 0 5 5 5 5 5 6 7 7 7 7 7 9 9 10 10 10 10 10 8 8 8 8 8 7 26
Γυναίκες 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 7 7 7 7 7 7 6
Σύνολο αγωνισμάτων 2 0 2 0 0 5 5 5 5 5 6 7 7 7 7 7 9 10 10 10 10 10 10 15 15 15 15 15 14 26

Σημείωση: Το 1896 και το 1904 δεν υπήρχαν κατηγορίες βάρους αλλά δύο ξεχωριστά αγωνίσματα ανεξαρτήτως κατηγορίας.

Ελληνικά μετάλλια

Επεξεργασία

Η Ελλάδα έχει παράδοση στην άρση βαρών. Συμμετέχει στους αγώνες από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 και έχει πολλές διακρίσεις ειδικά από το 1992 και μετά.

Συνολικά οι Έλληνες αρσιβαρίστες έχουν κατακτήσει δεκαπέντε μετάλλια: έξι χρυσά, πέντε ασημένια και τέσσερα χάλκινα.