Έντμοντ Μόρτιμερ, 2ος βαρόνος του Μόρτιμερ
Ο Έντμοντ Μόρτιμερ, 2ος βαρόνος του Μόρτιμερ (1251 - 17 Ιουλίου 1304), 2ος Βαρόνος του Μόρτιμερ ήταν δεύτερος γιος και διάδοχος του Ρότζερ Μόρτιμερ, 1ου βαρόνου του Μόρτιμερ και της Ματθίλδης του Μπράουζ.[5] Σαν μικρότερος γιος προοριζόταν για εκκλησιαστική σταδιοδρομία γι'αυτό απεστάλη για σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έγινε θησαυροφύλακας της Γιορκ (1265) και καταγράφεται να σπουδάζει θεολογία στο σπίτι του αρχιεπισκόπου της Γιορκ (1268). Ο Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας του έδειξε μεγάλη εύνοια και ενίσχυσε την δίαιτα του με το πολυτελές κρέας ελαφιού. Ο αιφνίδιος θάνατος του μεγαλύτερου αδελφού του Ραλφ τον έκανε διάδοχο (1274) αλλά ο ίδιος παρέμεινε στην Οξφόρδη μέχρι τον θάνατο του πατέρα του.[6]
| Έντμοντ Μόρτιμερ, 2ος βαρόνος του Μόρτιμερ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1251[1][2] |
| Θάνατος | 1304[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα Φάινς, βαρόνη του Μόρτιμερ (από 1285)[3] |
| Τέκνα | Ρότζερ Μόρτιμερ, 1ος κόμης του Μαρς Maud de Mortimer[4] Hugh Mortimer[4] Edmund Mortimer[4] Joan Mortimer[4] Elizabeth Mortimer[4] |
| Γονείς | Ρότζερ Μόρτιμερ, 1ος βαρόνος του Μόρτιμερ και Maud de Braose, Baroness Wigmore |
| Αδέλφια | Ρότζερ Μόρτιμερ του Τσιρκ Isabella Mortimer, Countess of Arundel |
| Οικογένεια | Οικογένεια Μόρτιμερ |
Ο Έντμοντ επέστρεψε στο Μαρς σαν νέος λόρδος των Μόρτιμερ του Γουίγκμορ (1282) και άρχισε να ασχολείται έντονα με την πολιτική των Ουαλικών Μαρς. Ο ίδιος, ο αδελφός του Ρότζερ Μόρτιμερ του Τσίρκ, ο Τζων Τζιφφάρντ και ο Ρότζερ Λεστρέιντζ σχεδίασαν να συλλάβουν με παγίδα τον Λιουέλιν Απ Γκράφαντ.[7] Ο Έντμουντ δισέγγονος του Λιουέλιν Δε Γκρέιτ έστειλε μήνυμα στον ευγενή του Λιουέλιν εγγονό του Λιουέλιν Δε Γκρέιτ ότι θέλει να τον συναντήσει στο Μπουίθ για να τον βοηθήσει αλλά στην γέφυρα του Άιρφον ο Ουαλός πρίγκιπας χωρίστηκε από τον στρατό του.[8] Ο αδελφός του Έντμουντ πέρασε μυστικά τον ποταμό και βρήκε τους έκπληκτους Ουαλούς του Λιουέλιν στην πίσω πλευρά του στρατού τους, στην μάχη που ακολούθησε ο Λιουέλιν Απ Γκράφαντ αποκεφαλίστηκε. Ο Έντμουντ έδωσε εντολή στον αδελφό του Ρότζερ του Τσιρκ να μεταφέρει το κεφάλι του Λιουέλιν στον Εδουάρδο Α΄ της Αγγλίας, ο Άγγλος βασιλιάς το επέδειξε στον Πύργο του Λονδίνου σαν προειδοποίηση για όλους τους υποψήφιους επαναστάτες.[9]
Οικογένεια Επεξεργασία
Μετά την επιστροφή ο Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας τον έστεψε ιππότη στο Γουίντσεστερ σαν ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του. Παντρεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 1285 την Μαργαρίτα Φάινς, βαρόνη του Μόρτιμερ, κόρη του Γουίλιαμ Β΄ Φάινς και της Λευκής της Βρυέννης, δισέγγονη του Ιωάννη του Μπριέν από την τρίτη σύζυγο του Βερενγκέλα της Λεόν. Με τον γάμο εισήλθε στην οικογένεια Μόρτιμερ βασιλικό αίμα. Με την σύζυγό του ο Έντμουντ Μόρτιμερ απέκτησε :
- Ρότζερ Μόρτιμερ, 1ος κόμης του Μαρς[10]
- Ματθίλδη Μόρτιμερ, παντρεύτηκε τον Σερ Θεοβάλδο του Βερντέν με τον οποίο απέκτησε τέσσερις θυγατέρες :
- Ιωάννα του Βερντέν, παντρεύτηκε τον Τζων Μονταγκιού (πέθανε το 1317) μεγαλύτερο γιο και διάδοχο του Γουίλιαμ Μονταγκιού, 2ου βαρόνου του Μονταγκιού
- Ελισάβετ του Βερντέν, παντρεύτηκε τον Μπαρτόλομιου του Μπουργκέρς, 1ο βαρόνο του Μπουργκέρς
- Μάργκαρετ του Βερντέν, παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Σερ Γουίλιαμ λε Μπλάαντ του Σόντινγκτον στο Γούστερσαϊρ, σε δεύτερο γάμο τον Σερ Μαρκ Χουσί και σε τρίτο γάμο τον Σερ Τζων του Κροφίλ
- Αικατερίνη του Βερντέν.[11][12]
- Τζων Μόρτιμερ, σκοτώθηκε σε δυστύχημα σε μια μονομαχία από τον Τζων του Λειμπουρν.[13]
- Γουόλτερ Μόρτιμερ, ιερέας ρέκτορας του Κίνγκστον.[14]
- Εδμόνδος Μόρτιμερ, ιερέας, ρέκτορας του Χόντνετ, του Σρόπσαιρ και θησαυροφύλακας του Καθεδρικού ναού της Γιορκ.[15]
- Ούγος Μόρτιμερ, ιερέας και ρέκτορας στην εκκλησία του Όλντ Ράντνορ.[16]
Είχε επίσης δυο θυγατέρες την Ελισάβετ και την Ιωάννα που έγιναν μοναχές.[17]
Ο Έντμουντ Μόρτιμερ πολέμησε στις υπηρεσίες του βασιλιά στην Σκωτία, επέστρεψε στην Ουαλία, τραυματίστηκε θανάσιμα σε μια μονομαχία στο Μπουίλθ και πέθανε από τα τραύματα του στο κάστρο του Γουίγκμορ.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00026603. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p4808.htm#i48079. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ p4808.htm#i48079. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ M Prestwich, The Three Edwards' (2003)
- ↑ J. J. Crump, ‘Mortimer, Roger (III) de, lord of Wigmore (1231–1282)’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004.
- ↑ known in Welsh as Llywelyn Ein Llyw Olaf
- ↑ also known as Orewin Bridge
- ↑ M Prestwich,(1), 13–14.
- ↑ Sir Bernard Burke. A genealogical history of the dormant, abeyant, forfeited, and extinct peerages of the British empire, Harrison, 1866. p. 384.
- ↑ Sir Bernard Burke. A genealogical history of the dormant, abeyant, forfeited, and extinct peerages of the British empire, Harrison, 1866. p. 384.
- ↑ Richardson IV 2011, pp. 252, 255.
- ↑ Sir Bernard Burke. A genealogical history of the dormant, abeyant, forfeited, and extinct peerages of the British empire, Harrison, 1866. p. 384.
- ↑ Sir Bernard Burke. A genealogical history of the dormant, abeyant, forfeited, and extinct peerages of the British empire, Harrison, 1866. p. 384.
- ↑ Sir Bernard Burke. A genealogical history of the dormant, abeyant, forfeited, and extinct peerages of the British empire, Harrison, 1866. p. 384.
- ↑ Sir Bernard Burke. A genealogical history of the dormant, abeyant, forfeited, and extinct peerages of the British empire, Harrison, 1866. p. 384.
- ↑ Sir Bernard Burke. A genealogical history of the dormant, abeyant, forfeited, and extinct peerages of the British empire, Harrison, 1866. p. 384.
Πηγές Επεξεργασία
- Mortimer, Ian. The Greatest Traitor: The Life of Sir Roger Mortimer, 1st Earl of March, Ruler of England 1327–1330, (Jonathan Cape, London 2003).
- Cokayne, G. E. The Complete Peerage of Great Britain and Ireland of titles extinct, abeyant, and dormant, 14 vols (London, 1910–37).
- Prestwich, M, The Three Edwards: War and State in England, 1272–1377, London, 2003.
- Prestwich, M, Plantagenet England, 1265–1399 London, 2005.
- Richardson, Douglas (2011). Everingham, Kimball G., ed. Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families. IV (2nd ed.).
