Ίρβιν Λάνγκμουιρ

Αμερικανός χημικός, φυσικός και μηχανικός, βραβευμένος με Νόμπελ Χημείας το 1932

Ο Ίρβιν Λάνγκμουιρ[18] (1881 - 1957) ήταν σπουδαίος Αμερικανός χημικός, φυσικός και μηχανικός, ο οποίος τιμήθηκε με το Νόμπελ Χημείας το 1932 για το πρωτοποριακό ερευνητικό έργο του στη χημεία επιφανειών.

Ίρβιν Λάνγκμουιρ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση31  Ιανουαρίου 1881[1][2][3]
Μπρούκλιν[4]
Θάνατος16  Αυγούστου 1957[1][5][2]
Γουντς Χολ
Αιτία θανάτουκαρδιαγγειακή νόσος
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[6][7]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν
Fu Foundation School of Engineering and Applied Science
Springside Chestnut Hill Academy[8]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφυσικός
χημικός
ακαδημαϊκός
μετεωρολόγος
ΕργοδότηςGeneral Electric
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςFaraday Lectureship Prize (1939)
βραβείο Νόμπελ Χημείας (1932)[9][10]
μετάλλιο Γουίλαρντ Γκιμπς (1930)[11]
Μετάλλιο Πέρκιν (1928)[12]
Μετάλλιο Χιούζ (1918)
μετάλλιο Φαραντέι (1944)
Rumford Prize (1920)[13]
Αίθουσα Φήμης των Εθνικών Εφευρετών (1989)[14]
John J. Carty Award for the Advancement of Science (1950)
Holley Medal (1934)[15]
μετάλλιο Φράνκλιν (1934)
μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών
αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (27  Ιουνίου 1935)[16]
William H. Nichols Medal (1920)[17]
William H. Nichols Medal (1915)[17]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η πιο διάσημη δημοσίευση του Λάνγκμουιρ είναι το άρθρο του 1919 "The Arrangement of Electrons in Atoms and Molecules" στο οποίο, βασιζόμενος στη θεωρία του κυβικού ατόμου του Γκίλμπερτ Λιούις και στη θεωρία χημικών δεσμών του Walther Kossel, περιέγραψε την "ομόκεντρη θεωρία της ατομικής δομής".[19]

Ο Λάνγκμιουρ ενεπλάκη σε μια διαφωνία με τον Λιούις για αυτό το έργο. Οι δεξιότητες παρουσίασης του Langmuir ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνες για τη διάδοση της θεωρίας, αν και τα εύσημα για την ίδια τη θεωρία ανήκουν κυρίως στον Λιούις.[20] Ενώ εργαζόταν στο τμήμα έρευνας και ανάπτυξης στην πολυεθνική εταιρεία General Electric από το 1909 έως το 1950, ο Λάνγκμουιρ πραγματοποίησε ερευνητικές πρωτοπορίες και ευρεσιτεχνίες σε πολλούς τομείς της φυσικής και της χημείας, εφηύρε τον λαμπτήρα πυρακτώσεως με αέριο και την τεχνική συγκόλλησης υδρογόνου.

Το φημισμένο εργαστήριο Langmuir Laboratory for Atmospheric Research στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ, ονομάστηκε προς τιμήν του, όπως επίσης και το περιοδικό της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας για την χημεία των επιφανειών που ονομάζεται Langmuir.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Irving-Langmuir. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6gt5qp0. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 25  Φεβρουαρίου 2017.
  5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. plus.si.cobiss.net/opac7/conor/215281763.
  7. CONOR.SI. 215281763.
  8. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  9. «The Nobel Prize in Chemistry 1932». (Αγγλικά) nobelprize.org. Ίδρυμα Νόμπελ. Ανακτήθηκε στις 29  Ιανουαρίου 2021.
  10. «Table showing prize amounts». (Αγγλικά) Ίδρυμα Νόμπελ. Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29  Ιανουαρίου 2021.
  11. chicagoacs.org/Willard_Gibbs_Award.
  12. sci-america.org/awards/.
  13. www.amacad.org/rumford-prize-recipients.
  14. www.invent.org/inductees/irving-langmuir.
  15. www.asme.org/about-asme/honors-awards/achievement-awards/holley-medal.
  16. «List of Royal Society Fellows 1660-2007». Complete List of Royal Society Fellows 1660-2007. Βασιλική Εταιρεία. σελ. 211.
  17. 17,0 17,1 www.newyorkacs.org/nicholsmedalists.html.
  18. "Langmuir, Irving", in Webster's Biographical Dictionary (1943), Springfield, MA: Merriam-Webster.
  19. Langmuir, Irving (June 1919). «The Arrangement of Electrons in Atoms and Molecules». Journal of the American Chemical Society 41 (6): 868–934. doi:10.1021/ja02227a002. https://zenodo.org/record/1429026. 
  20. Coffey, Patrick (2008). Cathedrals of Science: The Personalities and Rivalries That Made Modern Chemistry. Oxford University Press. σελίδες 134–146. ISBN 978-0-19-532134-0.