Η οροσειρά περικλείεται στα βόρεια από τους ποταμούς Τουλουρένκ και Ζαμπρόν, στα νότια από την κοιλάδα του Καλαβόν και νοτιότερα από την οροσειρά του Λυμπερόν, προς τα δυτικά και βορειοδυτικά από την πεδιάδα της περιοχής Κοντά Βεναισέν και στα ανατολικά εκτείνεται σχεδόν έως τον ποταμό Ντυράνς.
Οι υψηλότερες κορυφές είναι το όρος Βαντού - υψηλότερο βουνό με υψόμετρο 1912 μέτρα - και το όρος Λυρ με 1826 μέτρα. Διαχωρίζονται από το οροπέδιο του Αλμπιόν (1393 μ.).
Το ανατολικό τμήμα της οροσειράς είναι ένα οροπέδιο με μέσο υψόμετρο που κυμαίνεται μεταξύ 800 και 1000 μέτρων και κορυφώνεται στο Σινιάλ Σαιν Πιερ σε υψόμετρο 1.256 μέτρων.
Στο δυτικό του τμήμα υπάρχουν χαμηλότερα βουνά με υψόμετρο μεταξύ 300 και 1000 μέτρων. Οι Δαντέλες του Μονμιράιγ (755 μέτρα), δυτικά του όρους Βαντού, έλαβαν το όνομά τους από το σχήμα τους που προέκυψε από τη διάβρωση των βράχων.
Το Περιφερειακό φυσικό πάρκο Λυμπερόν εκτείνεται μέχρι το νότιο τμήμα της οροσειράς.
Τα όρη του Βωκλύζ είναι ένα οροπέδιο με χαμηλή οικιστική πυκνότητα έξω από τα χωριά και τους οικισμούς. Αρκετά χωριά βρίσκονται σκαρφαλωμένα [1][2]στις νότιες πλαγιές. Η περιοχή είναι πλούσια σε κτίρια των οποίων το κυριότερο υλικό είναι η πέτρα.
Υπάρχουν επίσης πολλά κάστρα καθώς και διάφορα θρησκευτικά κτίρια: μοναστήρια, παρεκκλήσια και εκκλησίες.
Το κάστρο Ζαβόν, βόρεια της ΑπτΤα όρη του Βωκλύζ κατοικήθηκαν από τη Νεολιθική περίοδο.
Το έδαφος κατελήφθη από αρκετές φυλές Κελτών-Λιγύρων πριν τη ρωμαϊκή κατάκτηση και πολλά oppidum βρίσκονται στους πρόποδες του ορεινού όγκου.
Μέχρι τα μέσα του 3ου αιώνα, στην περιοχή είχε αναπτυχθεί βιοτεχνία του σιδήρου.
Κατά τον 11ο αιώνα, κατασκευάστηκαν «κάστρα», οχυρωμένοι τόποι σκαρφαλωμένοι στις πλαγιές, γύρω από τα οποία αναπτύχθηκαν τα χωριά.
Η άφιξη των παπών στην Αβινιόν εισήγαγε την καλλιέργεια του μεταξιού στην περιοχή. Σταδιακά θα αναπτυχθεί και η καλλιέργεια της μουριάς, τα φύλλα της οποίας χρησιμεύουν ως τροφή για μεταξοσκώληκες.
Οι Θρησκευτικοί πόλεμοι επηρέασαν μερικά από τα χωριά στους νότιους πρόποδες της οροσειράς.
Μεταξύ 1720 και 1722 τα παπικά στρατεύματα προσπάθησαν να εμποδίσουν την επέκταση της πανούκλας από τη Μασσαλία με την κατασκευή του Τείχους της πανώλης στα νότια της οροσειράς.
Τον Αύγουστο 1793 δημιουργήθηκε ο νομός Βωκλύζ, περιλαμβάνοντας τις περιοχές των Αβινιόν και Καρπαντρά, αλλά και τις κοινότητες Οράνζ και Απτ, οι οποίες ανήκαν στον νομό Μπους-ντυ-Ρον και το καντόνι Σωλτ, που ανήκε στις Κάτω-Άλπεις (σήμερα Αλπ-ντε-Ωτ-Προβάνς ).
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής η Γαλλική αντίσταση είχε έντονη δράση στην περιοχή. Τον Νοέμβριο 1948 οι κοινότητες Γκορντ και Σωλτ έλαβαν το μετάλλιο του Πολεμικού Σταυρού.
Τον Απρίλιο 1965, λόγω του εδάφους του και της χαμηλής οίκησης, το οροπέδιο Αλμπιόν επιλέχθηκε για την εγκατάσταση πυρηνικής βάσης. Τέλος των έργων το 1971.
Τον Σεπτέμβριο του 1996, ο πρόεδρος Ζακ Σιράκ ανακοίνωσε το κλείσιμο και τη διάλυση των εγκαταστάσεων Αλμπιόν, λόγω της εξέλιξης της ευρωπαϊκής γεωστρατηγικής ( πτώση του Ανατολικού Μπλοκ) και της πολύ δαπανηρής συντήρησης των πυραύλων, που δεν άξιζε να δεν χρειαζόταν να εκσυγχρονισθούν.
Η οικονομία του οροπεδίου είναι ουσιαστικά στραμμένη προς τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τον τουρισμό.
Το υψόμετρο και η έλλειψη νερού καθιστούν την περιοχή δυσμενή για πολλές καλλιέργειες. Στις καλλιεργούμενες περιοχές, καλλιεργούνται κυρίως λεβάντα, σίκαλη, σιτάρι και κεράσια. Η κτηνοτροφία είναι ανεπτυγμένη, με εκτροφή αιγοπροβάτων και χοίρων. Τα χοιρινά έχουν ετικέτα ποιότητας, εκτρέφονται στην ύπαιθρο, σε υψόμετρο 800 έως 1000 μέτρα και απαγορεύεται η χρήση αυξητικών παραγόντων ή προϊόντων ζωικής προέλευσης στη διατροφή τους.
Αθλητισμός και συναφείς δραστηριότητες
Σπηλαιολογία [3], ποδηλασία, ιππασία, κυνήγι, χειμερινά αθλήματα στο θέρετρο Μον Σερέν στη βόρεια πλαγιά του Βαντού.
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Monts de Vaucluse στο Wikimedia Commons