Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο
Ο Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο (λατινικά: Ursus Particiacus, πέθανε το 881) ήταν κατά παράδοση ο 14ος και ιστορικά ο 12ος Δόγης της Βενετίας (864 - 881) από την Οικογένεια Παρτετσιπάτσιο. Εξελέγη δόγης ύστερα από σκληρές οδομαχίες που κράτησαν πολλές μέρες μετά τη δολοφονία του προκατόχου του Πιέτρο Τραντονίκο (13 Σεπτεμβρίου 864).[2] Συνελήφθησαν οκτώ υπεύθυνοι για τη δολοφονία, από αυτούς άλλοι εκτελέστηκαν και άλλοι εξορίστηκαν στην Κωνσταντινούπολη και τη Γαλλία.
| Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 9ος αιώνας |
| Θάνατος | 881[1] Βενετία |
| Τόπος ταφής | Ναός του Αγίου Ζαχαρία στη Βενετία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (864–881) |
| Θυρεός | |
 | |
Μεταρρυθμίσεις Επεξεργασία
Το πιο σημαντικό επίτευγμα του Όρσο Α΄ ήταν οι κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις, μέχρι τότε η εξουσία του δόγη ήταν απεριόριστη και οι "Βηματοδότες" που είχαν προορισμό να ελέγξουν την εξουσία υποτιμήθηκαν σημαντικά. Ο δόγης συνήθιζε να κάνει κάποιον γιο του συγκυβερνήτη και τον όριζε διάδοχο, η Δημοκρατία της Βενετίας βρισκόταν στα πρόθυρα να μετατραπεί σε κληρονομική μοναρχία, ο Όρσο Α΄ όρισε την εκλογή αιρετών δικαστών για να ελέγξουν την εξουσία των δόγηδων. Ο Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο αναδιοργάνωσε επίσης τις εκκλησιαστικές ενορίες σε νησιά στη Λιμνοθάλασσα της Βενετίας, δημιούργησε πέντε νέες επισκοπές για να περιορίσουν τις απεριόριστες εξουσίες των πατριαρχών της Ακυληία και του Γκράντο.[3] Ο Όρσο Α΄ όπως και ο Πιέτρο Τραντονίκο συνέχισε τους πολέμους απέναντι στους Ναρεντίνους και τους Σαρακηνούς πειρατές που κατοικούσαν στην Αδριατική Θάλασσα, κατασκεύασε μεγάλα πλοία. Ο Όρσο παρουσίασε στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο ένα νέο καμπαναριό για την Αγία Σοφία.
Κληρονόμοι Επεξεργασία
Απέκτησε με μια άγνωστη σύζυγο έξι παιδιά τα οποία σύμφωνα με το "Βενετσιάνικο Χρονικό" ήταν : Τζοβάννι Β΄ Παρτετσιπάτσιο, Μπαντοάριο, Όρσο, Πιέτρο, Φελίτσιο και Τζοβάννα. Ο μεγαλύτερος γιος του Τζιοβάννι ορίστηκε από τον πατέρα του συγκυβερνήτης και εκλέχτηκε Δόγης της Βενετίας μετά τον θάνατο του (881).
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1017962901. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A Study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988), p. 35
- ↑ Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A Study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988), p. 35
Πηγές Επεξεργασία
- Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A Study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988)
- Norwich, John Julius. A History of Venice. Alfred A. Knopf: New York, 1982.
