Αββαείο των Ρουφινιανών
Συντεταγμένες: 40°59′20″N 29°1′40″E / 40.98889°N 29.02778°E
Το Αββαείο Αγίου Αγγέλου των Ρουφινιανών (γαλλικά: Abbaye Saint-Ange de Rufinianes) είναι πρώην κιστερκιανό αββαείο στην Κωνσταντινούπολη, πρωτεύουσα της βραχύβιας Λατινικής Αυτοκρατορίας (σημερινή Ιστανμπούλ της Τουρκίας), επί της ασιατικής ακτής του Βοσπόρου). Η ακριβής τοποθεσία του παραμένει αβέβαιη.
| Αββαείο Αγίου Αγγέλου των Ρουφινιανών | |
|---|---|
 | |
| Είδος | αββαείο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 40°59′20″N 29°1′40″E |
| Θρήσκευμα | Καθολικισμός |
| Θρησκευτικό τάγμα | Κιστερκιανό Τάγμα (1219–1236) |
| Μητρικό αββαείο | Αββαείο Αγίου Αγγέλου της Πέτρας |
| Θρησκευτική υπαγωγή | Λατινικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης |
| Διοικητική υπαγωγή | Χαλκηδών και Καντίκιοϊ |
| Χώρα | Τουρκία |
| Έναρξη κατασκευής | 1225 |
| Κατεδάφιση | 1261 |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορία Επεξεργασία
Ίδρυση Επεξεργασία
Το Αββαείο Αγίου Αγγέλου της Πέτρας ιδρύθηκε το 1214 εντός της Λατινικής Αυτοκρατορίας. Ο αυτοκράτορας επιχειρούσε να πείσει Καθολικούς μοναχούς να εγκατασταθούν εντός των βυζαντινών εδαφών, προκειμένου να πετύχει την επιβολή της πνευματικής κυριαρχίας του. Μεταξύ άλλων, μοναχοί προερχόμενοι από το Αββαείο του Ωτκόμπ προσήλθαν. Πέντε χρόνια αργότερα, έτερο αββαείο, προϋπάρχον της Δ΄ Σταυροφορίας, ενσωματώθηκε σε εκείνο του Αγίου Αγγέλου: εκείνο των Ρουφινιανών. Κατοικείτο από Βυζαντινούς μοναχούς, στους οποίους ο Πελάγιος Γκαλβάνι έθεσε το παρακάτω δίλημμα: είτε αποδέχονταν την Δ΄ Σύνοδο του Λατερανού (και πιο συγκεκριμένα την κυριαρχία του Πάπα), είτε ενσωματώνονταν στο Τάγμα των Κιστερκιανών. Καθώς οι τελευταίοι δεν αποδέχθηκαν την πρώτη επιλογή, το μοναστήρι ενσωματώθηκε δια της βίας στο Τάγμα του Σιτώ, ενώ οι Βυζαντινοί μοναχοί προτίμησαν την φυγή παρά την υποταγή[1].
Τοποθεσία και τοπωνύμιο Επεξεργασία
Σε αντίθεση με το μητρικό αββαείο του, εκείνο των Ρουφινιανών ευρισκόταν επί της ασιατικής ακτής του Βοσπόρου, στην πρώην Βιθυνία[1]. Περισσότερο αναλυτικές έρευνες φαίνεται να ορίζουν την τοποθεσία του στην Χαλκηδόνα (σημερινό Καντίκιοϊ), πιο συγκεκριμένα εντός του προαστίου γνωστού ως «του Κέδρου»[2]
Μία ταραχώδης ιστορία Επεξεργασία
Το σχέδιο το οποίο αναπτύχθηκε από τον αββά του Αγίου Αγγέλου της Πέτρας και τον Πελάγιο Γκαλβάνι προέβλεπε την μεταφορά του Αββαείου του Αγίου Αγγέλου από την Πέτρα προς τις Ρουφινιανές, γεγονός το οποίο και εξηγεί την ονομασία η οποία επελέγη από το θυγατρικό αββαείο. Ωστόσο, οι μοναχοί της Πέτρας αντιτάχθηκαν στη συγκεκριμένη απόφαση του αββά, καθώς επιθυμούσαν να παραμείνουν εντός της αρχικής τοποθεσίας του αββαείου, αναφέροντας ως αιτιολογίας της απόφασής τους τον σημαντικό αριθμό ευγενών οι οποίοι ήσαν θαμμένοι εντός των τειχών του, υπέρ αναπαύσεως της ψυχής των οποίων και προσεύχονταν. Άλλη αιτία η οποία υποδαύλιζε την συγκεκριμένη αντιπαράθεση ήταν το γεγονός πως οι μοναχοί ήσαν διστακτικοί εμπρός στο ενδεχόμενο εγκατάστασής τους εντός λιγότερο ασφαλούς περιοχής, συγκριτικά με το κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Τελικώς, το 1222, επενέβη ο ίδιος ο Πάπας Ονώριος Γ΄ ο οποίος και επέτρεψε την παρουσία μόνον τεσσάρων μοναχών εντός του νέου μοναστηριού των Ρουφινιανών (η κιστερκιανή παράδοση επέβαλε ελάχιστο αριθμό της τάξεως των δώδεκα μοναχών, δίχως να προσμετράται ο αββάς), υπό την σημείωση, ωστόσο, πως εντός ανώτατου χρονικού ορίου διάρκειας πέντε ετών, θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί πλήρως η μετατροπή του σε αββαείο. Από την πλευρά τους, οι Κιστερκιανοί κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να πετύχουν τον συγκεκριμένο σκοπό, ενώ, το 1225, το νέο αββαείο εγκαινιάστηκε επισήμως[3].
Ωστόσο, φαίνεται εντός συντόμου χρονικού διαστήματος να επανήλθε εντός της βυζαντινής πνευματικής σφαίρας επιρροής, καθώς, μόλις, το 1236, υπήρχαν αναφορές για την επιστροφή Ελλήνων μοναχών εντός του αββαείου. Πάραυτα, αναφορές προς το πρόσωπο του Κιστερκιανού αββά εξακολουθούν να υφίστανται έως, περίπου, το 1260, ημερομηνία κατά την οποία γίνεται ο αποδέκτης έκκλησης για την εύρεση μοναστηριού για την φιλοξενία των Κιστερκιανών αδελφών του από τον Ζάρακα. Σύμφωνα με τον Μπράουν, πιθανότερο ενδεχόμενο θεωρείται πως ο αββάς των Ρουφινιανών διατήρησε τον συγκεκριμένο τίτλο του, έχοντας προηγουμένως επιστρέψει στην Πέτρα και προχωρήσει στην επιστροφή των Ρουφινιανών στους Βυζαντινούς[3]. Σε κάθε περίπτωση, ανεξαρτήτως της παρουσίας του εντός του αββαείου του, ο αββάς των Ρουφινιανών ήταν σημαντικό πρόσωπο, καθώς, μεταξύ άλλων, ανατέθηκε στον ίδιο η αποστολή επιθεώρησης της τοποθεσίας εγκατάστασης του Αββαείου του Ζάρακα[4].
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Tsougarakis 2008, σελ. 81
- ↑ (Γαλλικά) Delatte, Paul (1922). Commentaire sur la règle de Saint Benoît. Παρίσι: Plon. σελ. 196. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ 3,0 3,1 Tsougarakis 2008, σελ. 82
- ↑ Tsougarakis 2008, σελ. 70
Πηγές Επεξεργασία
- (Γαλλικά) Janin, Raymond (1968). «Notes d'Histoire et de topographie — L'abbaye cistercienne « Saint-Ange de Pétra » (1214-1261)». Revue des études byzantines 26: 171-184. ISSN 0766-5598. http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/rebyz_0766-5598_1968_num_26_1_1404. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2013.
- (Γαλλικά) Martin, Jean-Marie; Cuozzo, Errico; Martin-Hisard, Bernadette (1999). «Un acte de Baudouin II en faveur de l'abbaye cistercienne de Sainte-Marie De Percheio». Revue des études byzantines 57: 211-223. ISSN 0766-5598. http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/rebyz_0766-5598_1999_num_57_1_1971?_Prescripts_Search_tabs1=standard&. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2013.
- (Αγγλικά) Tsougarakis, Nickiphoros I. (2008). The Western Religious Orders in Medieval Greece (PDF). Λιντς: Πανεπιστήμιο του Λιντς. σελ. 473. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2013.