Αδύνατοι στην αρχαία Αθήνα ήταν οι λόγω αδυναμίας ή σωματικών ελαττωμάτων μη δυνάμενοι να πορισθούν τα προς το ζην. Γι' αυτό και διατρέφονταν από τον δήμο των Αθηναίων. Το χρηματικό ποσό που λάμβαναν καθημερινά διέφερε κατά καιρούς. Στα χρόνια του Λυσία και του Αριστοτέλη λάμβαναν καθημερινά έναν οβολό, αργότερα δύο. Η ευεργεσία αυτή χορηγείτο δια ψηφίσματος του δήμου σε αυτούς που είχαν περιουσία μικρότερη των τριών μνων. Η Βουλή των πεντακοσίων είχε την υποχρέωση να ορίζει ποιος είναι αδύνατος. Τα χρήματα δίνοντας από τους πρυτάνεις. Λέγεται ότι ο Πεισίστρατος πρώτος έγραψε νόμο ορίζοντας να τρέφονται από το δημόσιο όσοι είχαν πληγωθεί στον πόλεμο.

Πηγές Επεξεργασία