Αικατερίνη του Αλανσόν
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Αικατερίνη (γαλλ. Catherine d'Alançon, πριν το 1396 - 22 Ιουνίου 1462) από τον Οίκο των Βαλουά ήταν κόρη του κόμη του Αλανσόν και με τους γάμους της έγινε πρώτα κόμισσα του Μορταίν και μετά δούκισσα της Βαυαρίας.
Αικατερίνη του Αλανσόν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Catherine d'Alençon (Γαλλικά) |
Γέννηση | 1396 |
Θάνατος | 22 Ιουνίου 1462 Παρίσι |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αριστοκράτης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Πέτρος της Ναβάρρας (από 1411)[1] Λουδοβίκος Ζ΄ της Βαυαρίας (από 1413)[1] |
Γονείς | Πέτρος Β΄ του Αλανσόν και Μαρία Σαμαγιάρ, υποκόμισσα του Μπωμόν-ω-Μαιν |
Αδέλφια | Ιωάννης Α΄ του Αλανσόν Μαρία του Αλανσόν |
Οικογένεια | House of Alençon |
Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν η 4η κόρη τού Πέτρου Β΄ κόμη του Αλανσόν και της Μαρίας Σαμαιγιάρ, υποκόμισσας του Μπωμόν-ω-Μαιν, κόρης του Γουλιέλμου κυρίου του Ωτεναίζ και Σουρς.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΠαντρεύτηκε πρώτα το 1411 τον Πέτρο των Εβρέ, κόμη του Μορταίν, γιο του Καρόλου Β΄ της Ναβάρρας. Δεν απέκτησαν απογόνους και ο Πέτρος απεβίωσε το 1412.
Το 1413 η Αικατερίνη έκανε δεύτερο γάμο με τον Λουδοβίκο Ζ΄ των Βίττελσμπαχ, δούκα της Βαυαρίας και είχε τέκνα:
- Ιωάννης 1415, μία κόρη, απεβίωσαν νήπια.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 p11327.htm#i113264. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
Πηγές
Επεξεργασία- Claudia Märtl: Frankreich. Herzog Ludwig VII. von Bayern-Ingolstadt (1368–1447) und seine Schwester Isabeau am französischen Königshof. In: Alois Schmid, Katharina Weigand (eds.): Bayern mitten in Europa. Vom Frühmittelalter bis ins 20. Jahrhundert. C. H. Beck, Munich 2005, ISBN 3-406-52898-8, P. 107-120, especially p. 116-117.
- Beatrix Schönewald: Die Herzoginnen von Bayern-Ingolstadt. In: Sammelblatt des Historischen Vereins Ingolstadt. Volume 113, 2004, p. 35-54, especially p. 48-52.
- Theodor Straub: Bayern im Zeichen der Teilungen und Teilherzogtümer. In: Max Spindler, Andreas Kraus (eds.): Handbuch der bayerischen Geschichte. 2nd edition. Vol. 2, C. H. Beck, Munich 1988, ISBN 3-406-32320-0, p. 196-287, especially p. 245.
- Theodor Straub: Die fünf Ingolstädter Herzoginnen. In: Bayern-Ingolstadt, Bayern-Landshut. 1392–1506. Glanz und Elend einer Teilung. Stadtarchiv Ingolstadt 1992, ISBN 3-932113-06-3, P. 43-50, especially p. 47-49.