Αλβέρτος Β΄ του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ
Ο Αλβέρτος Β΄, κόμης του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ (περί το 1369 - 28 Σεπτεμβρίου 1403) από τον Οίκο του Σάουμμπουργκ, κόμης του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ (1384 - 1397) και κόμης του Χόλσταϊν-Ζέγκεμπεργκ ήταν δεύτερος γιος του Ερρίκου Β΄, κόμη του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ και της συζύγου του Ίνγκεμποργκ του Μεκλεμβούργου-Σβερίν.[3] Μετά τον θάνατο του πατέρα του ο θείος του Νικόλαος του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ που ήταν αρχηγός του Οίκου του Σάουμμπουργκ επεδίωξε τη συνεργασία ανάμεσα στους κόμητες του Σάουμμπουργκ και του Χόλσταϊν. Ο Νικόλαος πέθανε στις 28 Αυγούστου 1397. Μετά τον θάνατο του θείου τους Νικολάου, ο Αλβέρτος και ο μεγαλύτερος αδελφός του Γεράρδος ΣΤ΄ του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ κατένειμαν μεταξύ τους τις κομητείες του Χόλσταϊν και του Στόρμαρν. Ο Αλβέρτος Β΄ επέλεξε ως τόπο κατοικίας του το Σέγκεμπεργκ, ενώ επεδίωξε μερίδιο και από το δουκάτο του Σλέσβιχ, το οποίο ο Όλαφ Β΄ της Δανίας είχε παραχωρήσει δώρο στον αδελφό του Γεράρδο ΣΤ΄, αλλά η δανική νομοθεσία του το απαγόρευσε.
| Αλβέρτος Β΄, κόμης του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1369 |
| Θάνατος | 28 Σεπτεμβρίου 1403[1] Ντίτμαρσεν (τοποθεσία) |
| Αιτία θανάτου | πτώση από άλογο |
| Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ερρίκος Β΄ του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ[2] και Ίνγκεμποργκ του Μεκλεμβούργου-Σβερίν[2] |
| Αδέλφια | Σοφία του Χόλσταϊν Ερρίκος Γ΄, κόμης του Σάουμμπουργκ-Χόλσταϊν Γεράρδος ΣΤ΄ του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ |
| Οικογένεια | Οίκος του Σάουμμπουργκ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο πεθερός του, Ερρίκος Δ΄ της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ έκανε επιδρομή στο Ντίτμαρσεν, γεγονός που οδήγησε (1402-1404) στην έκρηξη νέας διαμάχης ανάμεσα στο Ντίτμαρσεν και την κομητεία του Χόλσταιν-Ρέντσμπουργκ. Οι αγροτικές κοινότητες του Ντίτμαρσεν επίσημα ήταν υποτελείς του αρχιεπισκόπου της Βρέμης, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούσαν ανεξάρτητη περιοχή, στην οποία την εξουσία είχε μονάχα ο αυτοκράτορας, παρότι για δεκαετίες οι κόμητες του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ προσπαθούσαν να υποτάξουν την περιοχή. Μετά την αποτυχία της επιδρομής ο Ερρίκος οπισθοχώρησε στις περιοχές του Αλβέρτου και οι αγρότες κατηγόρησαν τον Αλβέρτο για συνωμοσία, ενώ ο Αλβέρτος αντιδρώντας αρνήθηκε οποιαδήποτε συνεργασία. Η κατώτερη αριστοκρατία και οι σύμβουλοί του πίεσαν τον Αλβέρτο να αντεπιτεθεί και να καταλάβει το Ντίτμαρσεν και ο Αλβέρτος συμφώνησε. Όμως κατά την διάρκεια της προετοιμασίας και ενώ έκανε ιππεύοντας έναν ελιγμό, έπεσε από το άλογο του και πέθανε από τα τραύματα του.[4]
Ο Αλβέρτος παντρεύτηκε την Αγνή, κόρη του Ερρίκου Δ΄ της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ και της Σοφίας του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ, αλλά δεν απέκτησαν παιδιά.
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Detlev Kraack, "Die frühen Schauenburger als Grafen von Holstein und Stormarn (12.-14. Jahrhundert)", in: E. Imberger, D. Lohmeier and I. Momsen (eds.): Die Fürsten des Landes. Herzöge und Grafen von Schleswig, Holstein und Lauenburg, Wachholtz, Neumünster, 2008, p. 28-51, in particular genealogical table 2 on page 51: descendants of Henry the Iron
- ↑ Georg Waitz, Schleswig-Holsteins Geschichte in drei Büchern, vol. 1, book 1, Göttingen, 1851, p. 290-291
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Detlev Kraack, "Die frühen Schauenburger als Grafen von Holstein und Stormarn (12.-14. Jahrhundert)", in: E. Imberger, D. Lohmeier and I. Momsen (eds.): Die Fürsten des Landes. Herzöge und Grafen von Schleswig, Holstein und Lauenburg, Wachholtz, Neumünster, 2008
- Georg Waitz, Schleswig-Holsteins Geschichte in drei Büchern, vol. 1, book 1, Göttingen, 1851