Αλεξάντερ Στάινμετς
Ο Αλεξάντερ Στάινμετς (Alexander Steinmetz, 1879-1973) ήταν Γερμανός φιλόλογος, νεοελληνιστής και φιλέλληνας.
| Αλεξάντερ Στάινμετς | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Alexander Steinmetz (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 6 Δεκεμβρίου 1879 |
| Θάνατος | 28 Μαΐου 1973 |
| Υπηκοότητα | Γερμανία |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ιδιότητα | φιλόλογος |
| δεδομένα () | |
Βίος Επεξεργασία
Ο Αλεξάντερ Στάινμετς γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1879.[1] Φοίτησε στο ανθρωπιστικό γυμνάσιο της Ιένας. Εξ αφορμής των γεγονότων στην Κρητική Επανάσταση του1895-1898 και του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 ο Στάινμετς άρχισε να ασχολείται με τη νέα Ελλάδα.[2] Σπούδασε στο Μόναχο. Το 1902 ήλθε στην Ελλάδα, διακόπτοντας τις σπουδές του και διδάσκοντας γερμανικά για λόγους βιοπορισμού σε παιδιά εύπορων οικογενειών[3] στην Αθήνα. Το 1911 παντρεύεται μια Ελληνίδα με την οποία αποκτά μια κόρη.[4] Το 1913 μέχρι το 1916 εργάζεται στη Σύρο διδάσκοντας γερμανικά σε εμπορική σχολή. Το 1913 και για τέσσερα έτη διδάσκει στο Ηράκλειο της Κρήτης στην εκεί εμπορική σχολή. Στα 1918 υπηρετεί στα αλβανομακεδονικά σύνορα, ενώ μετά το 1918 μένει αναγκαστικά στρατευμένος στο Βερολίνο.[5] Μετά το 1920 εργάζεται στον Νουμά στέλνοντας από το Βερολίνο ανταποκρίσεις λογοτεχνικού και κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου. Η συνεργασία του αυτή μαρτυρεί το δημοτικιστικό του πνεύμα.[6] Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου εργάζεται ως γραμματέας στο ελληνικό προξενείο του Μονάχου. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα Έρευνες στα κλέφτικα τραγούδια. Το 1939 εξέδωσε ένα σύγγραμμα για τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Το ίδιο έτος εγκαθίσταται στην Καβάλα αναλαμβάνοντας τη θέση του διευθυντή στο εκεί γερμανικό σχολείο, ενώ με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου φεύγει προσωρινά από την Ελλάδα. Την περίοδο 1942-1944 επιστρέφει και εργάζεται ως διευθυντής της γερμανικής μέσης σχολής στην Αθήνα. Αργότερα επιστρέφει οριστικά στην πατρίδα του.[7] Το 1965 η Ελληνική Πολιτεία τού απένειμε τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα.[8] Συνέβαλε σημαντικά στην προώθηση της ελληνικής λογοτεχνίας στο γερμανόφωνο κοινό. Μετέφρασε στα γερμανικά (1952) το έργο Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά του Νίκου Καζαντζάκη.[9] Επίσης μετέφρασε την Κερένια κούκλα του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, ενώ συνέταξε μελέτη και για τον Κωστή Παλαμά.[10] Πέθανε στις 28 Μαΐου 1973.[11]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ανώνυμου, «Alexander Steinmetz (1879-1973)», Ελληνικά, τομ.26 (1973), σελ.386
- ↑ Εμμανουήλ Κριαράς, «Αλέξανδρος Στάινμετς: Ένας ξεχασμένος νεοελληνιστής», Νέα Εστία, (Νοέμβριος 2001), τομ.150, τχ.1739, σελ.648
- ↑ Εμμανουήλ Κριαράς, «Αλέξανδρος Στάινμετς: Ένας ξεχασμένος νεοελληνιστής», Νέα Εστία, (Νοέμβριος 2001), τομ.150, τχ.1739, σελ648
- ↑ Εμμανουήλ Κριαράς, «Αλέξανδρος Στάινμετς: Ένας ξεχασμένος νεοελληνιστής», Νέα Εστία, (Νοέμβριος 2001), τομ.150, τχ.1739, σελ649
- ↑ Εμμανουήλ Κριαράς, «Αλέξανδρος Στάινμετς: Ένας ξεχασμένος νεοελληνιστής», Νέα Εστία, (Νοέμβριος 2001), τομ.150, τχ.1739, σελ.649, 652
- ↑ Εμμανουήλ Κριαράς, «Αλέξανδρος Στάινμετς: Ένας ξεχασμένος νεοελληνιστής», Νέα Εστία, (Νοέμβριος 2001), τομ.150, τχ.1739, σελ.649, 653
- ↑ Εμμανουήλ Κριαράς, «Αλέξανδρος Στάινμετς: Ένας ξεχασμένος νεοελληνιστής», Νέα Εστία, (Νοέμβριος 2001), τομ.150, τχ.1739, σελ.652
- ↑ Εμμανουήλ Κριαράς, «Αλέξανδρος Στάινμετς: Ένας ξεχασμένος νεοελληνιστής», Νέα Εστία, (Νοέμβριος 2001), τομ.150, τχ.1739, σελ.653
- ↑ Φώτιος Δημητρακόπουλος, «Βιβλία νεοελλήνων λογοτεχνών με αφιερώσεις στον Alexander Steinmetz αποκείμενα στο Ινστιτούτο Βυζαντινολογίας και Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Σχολής Αθξηνών, τομ.36(2004-2005), σελ.19
- ↑ Φώτιος Δημητρακόπουλος, «Βιβλία νεοελλήνων λογοτεχνών με αφιερώσεις στον Alexander Steinmetz αποκείμενα στο Ινστιτούτο Βυζαντινολογίας και Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Σχολής Αθξηνών, τομ.36(2004-2005), σελ.21
- ↑ Ανώνυμου, «Alexander Steinmetz (1879-1973)», Ελληνικά, τομ.26 (1973), σελ.386
Πηγές Επεξεργασία
- Ανώνυμου, «Alexander Steinmetz (1879-1973)», Ελληνικά, τομ.26 (1973), σελ.386
- Φώτιος Δημητρακόπουλος, «Βιβλία νεοελλήνων λογοτεχνών με αφιερώσεις στον Alexander Steinmetz αποκείμενα στο Ινστιτούτο Βυζαντινολογίας και Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Σχολής Αθξηνών, τομ.36(2004-2005), σελ.19-87
- Εμμανουήλ Κριαράς, «Αλέξανδρος Στάινμετς: Ένας ξεχασμένος νεοελληνιστής», Νέα Εστία, (Νοέμβριος 2001), τομ.150, τχ.1739, σελ.647-654[1][νεκρός σύνδεσμος]