Αλφόνσος του Πουατιέ
Ο Αλφόνσος, κόμης του Πουατιέ και της Τουλούζης (Alphonse de Poitiers, 11 Νοεμβρίου 1220 – 21 Αυγούστου 1271), ήταν γιος του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου H΄ του Λέοντα και της Λευκής της Καστίλης, αδελφός του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Θ΄ του Αγίου και του Καρόλου Α΄ της Σικελίας-Νάπολης).
| Αλφόνσος του Πουατιέ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Alphonse de Poitiers (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 11 Νοεμβρίου 1220[1][2][3] Πουασί |
| Θάνατος | 21 Αυγούστου 1271[1] Ταρκίνια |
| Τόπος ταφής | Βασιλική Σαιν-Ντενί |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ιωάννα της Τουλούζης (από 1241)[4] |
| Γονείς | Λουδοβίκος Η΄ της Γαλλίας και Λευκή της Καστίλης |
| Αδέλφια | Ισαβέλλα της Γαλλίας (1225-1270) Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας Κάρολος Α΄ της Σικελίας Ιωάννης, Κόμης του Ανζού και του Μαιν Ροβέρτος Α΄ του Αρτουά |
| Οικογένεια | Οίκος των Καπετιδών |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ζ΄ Σταυροφορία |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γάμος του Αλφόνσου με την Ιωάννα της Τουλούζης
ΕπεξεργασίαΤο 1229 η μητέρα του Αλφόνσου, η Λευκή της Καστίλης υποχρέωσε τον Ραϋμόνδο Ζ΄ κόμη της Τουλούζης να υπογράψει τη Συνθήκη των Παρισίων, σύμφωνα με την οποία έπρεπε να δηλώσει την υποταγή του στον γιο της Λουδοβίκο Θ'.[5] Η κόρη και διάδοχος του Ραϋμόνδου, η Ιωάννα της Τουλούζης παντρεύτηκε σύμφωνα με την ίδια συνθήκη τον Αλφόνσο. Η συνθήκη των Παρισίων ήταν το τέλος της Αλβιγηνής Σταυροφορίας και ένας από τους όρους της ήταν, ότι κάποιος αδελφός του βασιλιά Λουδοβίκου Θ΄ θα παντρευτεί την κόρη του Ραϋμόνδου, η οποία θα διαδεχόταν τον πατέρα της στην κομητεία της Τουλούζης, επειδή ο Ραϋμόνδος Ζ΄ δεν είχε ο ίδιος γιους. Ο γάμος έγινε το 1237[6] και το ζεύγος του Αλφόνσου και της Μαρίας κληρονόμησε την κομητεία της Τουλούζης με το τέλος τού πεθερού του Ραϊμόνδου το 1249.
Συμμετοχή του Αλφόνσου στην Ζ΄ Σταυροφορία
ΕπεξεργασίαΟ Αλφόνσος συμμετείχε σε δύο Σταυροφορίες, στην Ζ΄ Σταυροφορία (1247) και στην Η΄ Σταυροφορία (1270), στο πλευρό του αδελφού του βασιλιά Λουδοβίκου του Αγίου. Στην Ζ΄ Σταυροφορία έφτασε με μεγάλη δύναμη στρατού στη Δαμιέτη στις 24 Οκτωβρίου 1249 η οποία είχε ήδη καταληφθεί από τους Σταυροφόρους.[7] Αναγκάστηκε να διακόψει αιφνίδια τη συμμετοχή του στη Σταυροφορία και να επιστρέψει στην Τουλούζη στις 10 Αυγούστου/1250,[8] όταν έμαθε ότι ο πεθερός του Ραϊμόνδος πέθανε προκειμένου να εξασφαλίσει την κληρονομιά του.[9] Υπήρχε αντίσταση εκ μέρους των τοπικών ευγενών η οποία κατεστάλη από τη μητέρα του και βασιλομήτωρ Λευκή της Καστίλη, η Τουλούζη στη συνέχεια προσαρτήθηκε στις κτήσεις του.[10]
Αντιβασιλιάς της Γαλλίας
ΕπεξεργασίαΤο 1252, με το θάνατο της μητέρας του, Λευκής της Καστίλλης, ανέλαβε την αντιβασιλεία με τον μικρότερο αδελφό του Κάρολο τον Ανδεγαυό μέχρι την επιστροφή του αδελφού τους Λουδοβίκου από εκστρατεία. Κάνοντας διαπραγματεύσεις την περίοδο εκείνη με τον Γάλλο βασιλιά Ερρίκο Γ΄, κατέληξαν το 1249 στη Συνθήκη των Παρισίων, σύμφωνα με την οποία ο Άγγλος βασιλιάς όφειλε να αποσυρθεί από περιοχές της Γαλλικής γης (π.χ. Νορμανδία, Ανζού, Πουατιέ) και αυτοί με τη σειρά τους θα απέσυραν την υποστήριξη τους προς τους Άγγλους επαναστάτες. Το μεγαλύτερο διάστημα βρισκόταν στο Παρίσι, την κομητεία του στην Τουλούζη την κυβερνούσε μέσω των βαρόνων εκπροσώπων του.[11] Το κύριο έργο του ήταν η οργάνωση των επαρχιών με νόμους και κεντρική διοίκηση, που είχε ως απώτερο στόχο την εν συνεχεία ένωσή τους με το Γαλλικό στέμμα. Με τον «Αλφονσίνιο» κώδικα νόμων προστάτευε τις μεσαίες τάξεις από τις αυθαίρετες εκμεταλλεύσεις των ισχυρών. Άσκησε μια επιτυχή επιρροή στον νότο σε πείσμα του αυταρχικού και φιλάργυρου χαρακτήρα του. Το 1249, πραγματοποίησε στο Πουατιέ την πρώτη «έξωση των Ιουδαίων».
Συμμετοχή στην Η' Σταυροφορία και θάνατος
ΕπεξεργασίαΣυμμετείχε μαζί με τον αδελφό του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο Θ' στην αποτυχημένη Η΄ Σταυροφορία,[12] πέθανε στο ταξίδι της επιστροφής στη Γαλλία στις 21 Αυγούστου/1271 στη Σαβόνα της Ιταλίας χωρίς απογόνους.[10] Η σύζυγος του Ιωάννα πέθανε μόλις 4 μέρες αργότερα εκφράζοντας την επιθυμία στη διαθήκη της να παραχωρηθεί η κομητεία στον κοντινότερο άρρενα συγγενή από τη δική της οικογένεια κάτι που το Γαλλικό κοινοβούλιο απέρριψε το 1274.[10] Το Κοινοβούλιο αποφάσισε το 1283 την ένωση της Τουλούζης με το Γαλλικό στέμμα αλλά τελικά η περιοχή παραχωρήθηκε σύμφωνα με τη διαθήκη του ίδιου του Αλφόνσου στον πάπα παραμένοντας παπικό έδαφος μέχρι το 1791.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε το 1237 την Ιωάννα, κόρη του Ραϋμόνδου Ζ΄ κόμη της Τουλούζης· δεν απέκτησαν τέκνα.
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 100936105. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. alfons-alfons-von-poitiers.
- ↑ 3,0 3,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00003843.
- ↑ p10313.htm#i103121. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Jackson 1999, p. 64.
- ↑ Fawtier. p. 123.
- ↑ Strayer. pp. 496-7.
- ↑ Strayer. p. 505.
- ↑ Hallam. p. 218.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Hallam. p. 258.
- ↑ Petit-Dutaillis. pp. 299-300.
- ↑ Strayer. p. 511.
Πηγές
Επεξεργασία- B. Ledain, Histoire d'Alphonse, frère de S. Louis et du comte de Poitou sous son administration (1241-1271) (Poitou, 1869)
- E. Bourarie, Saint Louis et Alphonse de Poitiers (Paris, 1870)
- A. Molinier, Etude sur l'administration de S. Louis et d'Alphonse de Poitiers (Toulouse, 1880)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Alphonse de Poitiers στο Wikimedia Commons