Ταρκυνία

δήμος της Ιταλίας

Συντεταγμένες: 42°14′57″N 11°45′22″E / 42.24917°N 11.75611°E / 42.24917; 11.75611

Η Ταρκυνία είναι μία αρχαία πόλη στην Ιταλική επαρχία του Βιτέρμπο που ανήκει στην Ιταλική περιφέρεια Λάτιο. Είναι πασίγνωστη για την Ετρουσκική Νεκρόπολη και τους πανάρχαιους τάφους της που έχουν ανακηρυχτεί από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Το παλιότερο όνομα της Ταρκυνίας ήταν "Κορνέτο" χάρη της ομώνυμης Ετρουσκικής και Ρωμαϊκής πόλης. Δεν έχουν βρεθεί ακόμα πολλά ευρήματα σχετικά με τον τεράστιο πλούτο της πόλης στην αρχαιότητα, οι ανακαλύψεις των αρχαιολόγων είναι ωστόσο ασταμάτητες. Η Ετρουσκική και η αρχαία πόλη βρίσκονται στο μεγάλο οροπέδιο "Λα Σιβίτα" στα βόρεια της σημερινής πόλης. Τα αρχαία ευρήματα χρονολογούνται από την Εποχή του Σιδήρου τον 9ο αιώνα π.χ. μέχρι την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, βρίσκονται όλα γειτονικά στην σημερινή πόλη.

Ταρκίνια

Σημαία

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ταρκίνια
42°14′57″N 11°45′22″E
ΧώραΙταλία
Διοικητική υπαγωγήΕπαρχία του Βιτέρμπο
ΠροστάτηςΠαναγία
Έκταση279,34 km²[1]
Υψόμετρο132 μέτρα
Πληθυσμός15.942 (1  Ιανουαρίου 2023)[2]
Ταχ. κωδ.01016
Τηλ. κωδ.0766
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Αρχαιότητα Επεξεργασία

Η Ταρκυνία ήταν μία από τις αρχαιότερες και σπουδαιότερες ιστορικές πόλεις.[3] [4] Σύμφωνα με τους αρχαίους μύθους ιδρυτής της πόλης ήταν ο Τάρχωνας αδελφός του Τυρρηνού, ίδρυσε την πόλη υπό την καθοδήγηση του ανήλικου μάντη Τάγη. Η Ταρκυνία βρέθηκε σε μεγάλη ακμή πολύ πριν αρχίσουν να καταγράφονται τα ιστορικά γεγονότα από τις αρχαίες πηγές, όταν έφτασε ο Δημάρατος της Κορίνθου με Έλληνες εργάτες ήταν πολύ πλούσια πόλη. Οι απόγονοι του Δημάρατου ήταν οι τελευταίοι βασιλείς της Ρώμης Ταρκύνιος ο Πρεσβύτερος και Ταρκύνιος ο Υπερήφανος. Αναρίθμητες λατρευτικές τελετές των Ταρκύνιων διασώθηκαν στους Ρωμαίους, στους αυτοκρατορικούς χρόνους εξακολουθούσε να υπάρχει ομάδα εξήντα ιερέων.[5] Η ταχύτατη ανάδειξη της Ταρκυνίας σε εμπορική δύναμη τον 8ο αιώνα οφειλόταν στα πλούσια μεταλλεία νότια της πόλης και το λιμάνι Πυργί.

Ρωμαϊκή δημοκρατία Επεξεργασία

 
Τιθασευμένα φτερωτά άλογα, τερακότα bassorolievo, ετρουσκική τέχνη (ελληνιστική περίοδος), θραύσμα τυμπάνου του ναού στην Ara della Regina, τώρα στο Palazzo Vitelleschi (Tarquinia VT ITA)

Όταν έπεσε η μοναρχία στην Ρώμη και ανακηρύχτηκε η Ρωμαϊκή Δημοκρατία η οικογένεια του Ταρκύνιου του Υπερήφανου εξορίστηκε (509 π.χ.). Ο έκπτωτος βασιλιάς έκανε σκληρές προσπάθειες να ανακαταλάβει τον θρόνο, βασικοί του σύμμαχοι ήταν η πόλη της Ταρκυνίας και οι Βήιοι, ο στρατός τους όπως περιγράφει ο Τίτος Λίβιος είχε σημαντικές επιτυχίες, υπερείχε στην δεξιά πτέρυγα αλλά απέτυχε να ολοκληρώσει τον στόχο του. Οι Ταρκύνιοι εγκατέλειψαν την μάχη και επέστρεψαν στην πόλη τους.[6] Στα τέλη του 5ου αιώνα π.χ. και στις αρχές του 4ου αιώνα π.χ. η πόλη γνώρισε νέα μεγάλη ακμή χάρη στην οικογένεια Σπιτούννα που κυβέρνησε την πόλη μέχρι τον 1ο αιώνα π.χ., αύξησε σημαντικά τον πλούτο και μεγάλωσε την Ταρκυνία με νέους κατοίκους. Ο τάφος της οικογένειας έχει πολύτιμες τοιχογραφίες, απεικονίζουν τα μέλη της οικογένειας σε ένα συμπόσιο, αναγνωρίζονται τα ονόματα τους με επιγραφές. Δύο θραύσματα παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με βασιλείς Ετρουσκικών πόλεων και την οικογένεια από την οποία καταγόταν η σύζυγος του αυτοκράτορα Κλαύδιου.

Η Ταρκυνία κατείχε τότε την εξουσία στις μεγαλύτερες πόλεις των Ετρούσκων, η ακμή και ο πλούτος είχε φτάσει στο κατακόρυφο, έχτισαν και πανίσχυρα τείχη για να υπερασπιστούν την πόλη από τους Κέλτες που είχαν ρημάξει την περιοχή με τις επιδρομές τους. Η Ταρκυνία άρχισε από το 385 π.χ. νέους εποικισμούς σε περιοχές που είχαν προηγουμένως καταλάβει οι Κέλτες και έφεραν ανάκαμψη σε όλες τις δραστηριότητες. Οι τάφοι με τις διακοσμημένες τοιχογραφίες και τις πλούσιες σαρκοφάγους δείχνουν την υψηλή κοινωνική κατάσταση των νέων που ανήκαν σε αριστοκρατικές οικογένειες, όπως δείχνουν οι επιγραφές η κατάσταση ήταν αρκετά ρευστή. Την εποχή που η ακμή της Ταρκυνίας έφτασε στο αποκορύφωμα τον 4ο αιώνα π.χ. ξεκίνησε σκληρή σύγκρουση με την Ρώμη, οι κάτοικοι της Ταρκυνίας συνέλαβαν και θανάτωσαν 307 Ρωμαίους στρατιώτες (358 π.χ.). Ο πόλεμος έληξε με ειρήνη (351 π.χ.) αλλά αργότερα ξεκίνησαν ξανά οι εχθροπραξίες (308 π.χ.)

Νεώτερα χρόνια Επεξεργασία

Δεν είναι γνωστή η χρονιά που πέρασε η Ταρκυνία σε Ρωμαϊκή κυριαρχία, το λιμάνι της έγινε Ρωμαϊκή επαρχία το 181 π.χ. και μετατράπηκε σε σημαντικό εμπορικό κέντρο εξαγωγής κρασιού και αλιευτικών προϊόντων. Δεν υπάρχουν επαρκείς πηγές από τους συγγραφείς σχετικά με την Ρωμαϊκή περίοδο, αναφέρεται μονάχα ένας επίσκοπος το 456 μ.χ.[7] Η αρχαία πόλη συρρικνώθηκε σταδιακά σε έναν μικρό οικισμό με το όνομα "Κορνέτο" που αναφέρεται και στις Ρωμαϊκές πηγές, τελευταία μεσαιωνική αναφορά παρουσιάζεται το 1250. Η πόλη ξαναπήρε το αρχαίο της όνομα την περίοδο της Φασιστικής Ιταλίας (1922) σε μια μεγάλη εκστρατεία εθνικισμού και αναβίωσης της αρχαίας Ρωμαϊκής δόξας.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 «Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011». Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας. Ανακτήθηκε στις 16  Μαρτίου 2019.
  2. demo.istat.it?l=it.
  3. The Etruscan Language: An Introduction, Giuliano Bonfante, Larissa Bonfante, 2002
  4. Chisholm 1911, σ. 430
  5. Chisholm 1911, σ. 430
  6. Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Βιβλίο Β΄, Παρ. 6-7
  7. Chisholm 1911, σ. 430

Πηγές Επεξεργασία

  • Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Βιβλίο Β΄
  • R. Leighton, Tarquinia, an Etruscan City (Duckworth, London, 2004)
  • L. Dasti, Notizie storiche archeologiche di Tarquinia e Corneto (Rome, 1878)
  • G. Dennis, Cities and Cemeteries of Etruria (London, 1883)
  • Notizie degli Scavi, passim, especially 1885.
  • E. Bormann in Corp. Inscr. Lai., xi. (Berlin, 1888)
  • G. Körte, "Etrusker" in Pauly-Wissowa, Realencyklopädie