Αλ-Μουσταντί
Ο Αμπού Μουχάμαντ Χασάν ιμπν Γιουσούφ αλ Μουστατζίντ (αραβικά: أبو محمد حسن بن يوسف المستنجد (1142 - 27 Μαρτίου 1180) συνήθως γνωστός με τον βασιλικό τίτλο του αλ-Μουσταντί (αραβικά: المستضيء بأمر الله) ήταν ο 33ος χαλίφης των Αββασιδών στη Βαγδάτη από το 1170 έως το 1180. Διαδέχτηκε τον πατέρα του (32ο χαλίφη) Αλ-Μουσταντζίντ το 1170 ως χαλίφης.
| αλ-Μουσταντί | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | حسن المستضيء بأمر الله (Αραβικά) |
| Γέννηση | 23 Μαρτίου 1142 Βαγδάτη |
| Θάνατος | 30 Μαρτίου 1180 Βαγδάτη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Χαλιφάτο των Αββασιδών |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αραβικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός[1] Χαλίφης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Sayyida Zumurrud Khatun Banafsha bint Abdullah al-Rumiyyah |
| Τέκνα | αλ-Νασίρ |
| Γονείς | Αλ-Μουσταντζίντ |
| Οικογένεια | Αββασίδες |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αββασίδης χαλίφης (1170–1180) |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ αλ-Μουσταντί ήταν γιος του χαλίφη αλ-Μουσταντζίντ και η μητέρα του ήταν η Γκαντά, μια Αρμένια παλλακίδα.[2] Γεννήθηκε το 1142. Το πλήρες του όνομα ήταν Hasan ibn Yusuf al-Mustanjid και το από το από τον γιο του όνομα ( kunya) ήταν Aμπού Mουχαμάντ (πατήρ του Μουχαμάντ). Πήρε το όνομά του από τον 5ο χαλίφη Ρασιντούν αλ-Χασάν. Όταν ο πατέρας του αλ-Μουσταντζίντ απεβίωσε στις 18 Δεκεμβρίου 1170, τον διαδέχτηκε.
Η βασιλεία του αλ-Μουσταντί είναι γνωστή γενικά για τις εκτεταμένες οικοδομικές δραστηριότητές του. Λέγεται ότι ανακαίνισε το παλάτι του Αλ-Τατζ στη Βαγδάτη, το οποίο είχε κατασκευαστεί για πρώτη φορά τον 10ο αι. από τον 17ο Αββασίδη χαλίφη αλ-Μουκταφί (βασ. 902-908), και υλοποίησε ένα μεγάλο έργο κατασκευής τζαμιών, σχολείων, θρησκευτικών δωρεών κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. Οι δύο σύζυγοί του, Σαγϊντά Μπαναφσά και Ζουμουρούντ Χατούν, ήταν ιδιαίτερα παραγωγικές σε αυτές τις προσπάθειες. Η Μπαναφσά ήταν ακόλουθος της σχολής σκέψης Χανμπαλί, και διέταξε την κατασκευή μιας γέφυρας στη Βαγδάτη το 570 ΕΕ (1174), η οποία πήρε το όνομά της.[3]
Όπως και ο προκάτοχός του, συνέχισε να κατέχει μια περισσότερο ή λιγότερο ανεξάρτητη θέση, με βεζίρη και αυλικό περιβάλλον, και υποστηριζόταν από μόνο μια μικρή δύναμη, επαρκή για μια περιστασιακή τοπική εκστρατεία. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Σαλαντίν τερμάτισε το Σιιτικό Χαλιφάτο των Φατιμιδών, έγινε ο σουλτάνος της Αιγύπτου, και δήλωσε την πίστη του στους Αββασίδες.
Βλέπε επίσης
Επεξεργασία- Ο Ιμπν αλ Τζαβζί ήταν ένας Άραβας Μουσουλμάνος, νομικός σύμβουλος, κήρυκας, ρήτωρ, αιρεσιογράφος, παραδοσιακός, ιστορικός, δικαστής, αγιογράφος και φιλόλογος.
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ pantheon
.world /profile /person /Al-Mustadi. - ↑ Rudainy, Al· Saud, Reem (12 Ιουνίου 2015). «The Role of Women in the Būyid and Saljūq Periods of the Abbasid Caliphate (339-447/9501055&447-547/1055-1152): The Case of Iraq». University of Exeter. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2024.
- ↑ «The Revival of the Abbasids». The Abbasid Caliphate: A History p. 231. Tayeb El-Hibri. 2021. ISBN 9781107183247. https://books.google.com/books?id=FTMiEAAAQBAJ&dq=Seljuki+Khatun+and+al+nasir&pg=PA231.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Makdisi, G. (1971). Lewis, B., επιμ (στα αγγλικά). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume III: H–Iram. Λάιντεν: E. J. Brill, σσ. 802–803. ISBN 90-04-08118-6. http://referenceworks.brillonline.com/entries/encyclopaedia-of-islam-2/ibn-hubayra-SIM_3206.
- This text is adapted from William Muir's public domain, The Caliphate: Its Rise, Decline, and Fall.