Αναερόβιος οργανισμός

Γενικά στη Βιολογία αναερόβιος, (anaerobe), χαρακτηρίζεται ένας οργανισμός που είναι ικανός για μεταβολισμό χωρίς την παρουσία οξυγόνου και ο οποίος λαμβάνει την απαιτούμενη ενέργεια από τη διάσπαση της γλυκόζης κατά την αναεροβική αναπνοή.
Ο αντίθετος όρος είναι αερόβιος.

Μερικοί αναεροβικοί οργανισμοί χαρακτηρίζονται «υποχρεωτικά αναεροβικοί» αφού επιβιώνουν μόνο με απουσία οξυγόνου. Τέτοιοι λόγου χάρη οργανισμοί αποτελούν τα βακτήρια που προκαλούν τροφική δηλητηρίαση (βοτουλισμό). Οι περισσότεροι όμως μπορούν και επιβιώνουν ανεξάρτητα της παρουσίας ή όχι οξυγόνου, καλούμενοι «δυνητικοί» ή «προαιρετικοί αναερόβιοι». Στους τελευταίους όταν υπάρχει οξυγόνο η αναπνοή τους χαρακτηρίζεται αεροβική, με τον κύκλο του Κρεμπς, για τη δημιουργία του μέγιστου ποσού ενέργειας. Αντίθετα όταν δεν υφίσταται οξυγόνο η ενέργειά τους παραγεται με την αναεροβική αναπνοή.

Κατ΄ επέκταση ο όρος χρησιμοποιείται γενικότερα σε χαρακτηρισμούς δραστηριοτήτων με έλλειψη οξυγόνου.

Βιβλιογραφία

• Νότα Λαζαράκη: «Εξέλιξη της ζωής χωρίς οξυγόνο», Περισκόπιο της Επιστήμης, Φεβρουάριος 1997, σελ. 60