Ο Αναστάσιος Αστεριάδης (24 Απριλίου 1895 - 20 Μαΐου 1971), του Αχιλλέα και της Πολυξένης, ήταν Έλληνας γιατρός, πανεπιστημιακός και πολιτικός.

Αναστάσιος Αστεριάδης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση24  Απριλίου 1895
Θάνατος20  Μαΐου 1971
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιατρός
πολιτικός

Βιογραφία

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στη Λάρισα, γιος του Αχιλλέα Αστεριάδη (πέθανε στις 2 Απριλίου 1920), πρώην δημάρχου Λαρίσης,[1] και της Πολυξένης (απεβίωσε το 1957)..

Μετά το τέλος των γυμνασιακών του σπουδών στη γενέτειρά του, εγγράφηκε στην ιατρική σχολή στο Παρίσι και μετέπειτα στην αντίστοιχη της Λιόν.[2] Το 1920 αναγορεύτηκε διδάκτορας ιατρικής στο πανεπιστήμιο της Λιόν.

Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησε ως εθελοντής στον γαλλικό στρατό και τραυματίστηκε.[2] Για την πολεμική του δράση και την προσφορά του ως γιατρού τιμήθηκε με παράσημα από το Γαλλικό Κράτος.

Το 1920 επέστρεψε στη Λάρισα και εργάστηκε στο εκεί στρατιωτικό νοσοκομείο. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως γιατρός στη Σμύρνη, στο Εσκή Σεχίρ, στην Προύσα και στο Αφιόν Καραχισάρ κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Θεσσαλονίκη σε ηλικία 28 ετών και ανέλαβε τη διεύθυνση της χειρουργικής κλινικής στο Δημοτικό Νοσοκομείο και μετά στο Γαλλικό Νοσοκομείο της συμπρωτεύουσας. Επίσης, εξελέγη έκτακτος καθηγητής στην Ιατρική Σχολή και μέλος της Χειρουργικής Ακαδημίας των Παρισίων.[2]

Εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης με τον Ελληνικό Συναγερμό το 1952. [3]

Πέθανε στη Θεσσαλονίκη και κηδεύτηκε στις 21 Μαΐου 1971 από τον ιερό ναό Ταξιαρχών Λαρίσης.[4] Ήταν παντρεμένος με την Αίγλη Κύρτση και απέκτησαν 2 παιδιά, τον Αχιλλέα και την Έλσα.

Συνέγραψε περισσότερες από 140 μελέτες, που δημοσιεύτηκαν σε επιστημονικά περιοδικά ανά την Ελλάδα και τον κόσμο.

Παραπομπές

Επεξεργασία