Θα αποδείξουμε ότι καμία μετάθεση
π
{\displaystyle \pi }
δεν δίνει μεγαλύτερο άθροισμα από την μετάθεση
π
=
(
1
2
…
n
)
{\displaystyle \pi =(1\;2\;\ldots \;n)}
. Έστω ότι
π
{\displaystyle \pi }
είναι μία μετάθεση με το μέγιστο άθροισμα. Θα αποδείξουμε ότι δεν μπορούν να υπάρχουν
i
>
j
{\displaystyle i>j}
τέτοια ώστε
y
π
(
i
)
<
y
π
(
j
)
{\displaystyle y_{\pi (i)}<y_{\pi (j)}}
. Τότε θεωρούμε την μετάθεση
π
′
{\displaystyle \pi '}
που αντιμεταθέτει τους δείκτες
i
,
j
{\displaystyle i,j}
, δηλαδή
π
′
(
i
)
=
j
{\displaystyle \pi '(i)=j}
και
π
′
(
j
)
=
i
{\displaystyle \pi '(j)=i}
και
π
′
(
k
)
=
π
(
k
)
{\displaystyle \pi '(k)=\pi (k)}
για κάθε
k
≠
i
,
j
{\displaystyle k\neq i,j}
.
Τότε το άθροισμα αλλάζει κατά
Δ
=
x
1
y
π
′
(
1
)
+
…
+
x
n
y
π
′
(
n
)
−
(
x
1
y
π
(
1
)
+
…
+
x
n
y
π
(
n
)
)
=
x
i
y
π
′
(
i
)
+
x
j
y
π
′
(
j
)
−
(
x
i
y
π
(
i
)
+
x
j
y
π
(
j
)
)
=
x
i
y
π
(
j
)
+
x
j
y
π
(
i
)
−
(
x
i
y
π
(
i
)
+
x
j
y
π
(
j
)
)
=
x
i
(
y
π
(
j
)
−
y
π
(
i
)
)
+
x
j
(
y
π
(
i
)
−
x
j
y
π
(
j
)
)
=
(
y
π
(
j
)
−
y
π
(
i
)
)
(
x
i
−
x
j
)
.
{\displaystyle {\begin{aligned}\Delta &=x_{1}y_{\pi '(1)}+\ldots +x_{n}y_{\pi '(n)}-(x_{1}y_{\pi (1)}+\ldots +x_{n}y_{\pi (n)})\\&=x_{i}y_{\pi '(i)}+x_{j}y_{\pi '(j)}-(x_{i}y_{\pi (i)}+x_{j}y_{\pi (j)})\\&=x_{i}y_{\pi (j)}+x_{j}y_{\pi (i)}-(x_{i}y_{\pi (i)}+x_{j}y_{\pi (j)})\\&=x_{i}(y_{\pi (j)}-y_{\pi (i)})+x_{j}(y_{\pi (i)}-x_{j}y_{\pi (j)})\\&=(y_{\pi (j)}-y_{\pi (i)})(x_{i}-x_{j}).\end{aligned}}}
Από την υπόθεση ότι
i
>
j
{\displaystyle i>j}
(δηλαδή
x
i
≥
x
j
{\displaystyle x_{i}\geq x_{j}}
) και
y
π
(
i
)
<
y
π
(
j
)
{\displaystyle y_{\pi (i)}<y_{\pi (j)}}
, έχουμε ότι
Δ
>
0
{\displaystyle \Delta >0}
. Επομένως, η μετάθεση
π
′
{\displaystyle \pi '}
οδηγεί σε μεγαλύτερο άθροισμα από την
π
{\displaystyle \pi }
. Άρα οποιαδήποτε μετάθεση έχει το μέγιστο άθροισμα δεν μπορεί να έχει τέτοια
i
,
j
{\displaystyle i,j}
άρα πρέπει να έχει την ίδια διάταξη
x
{\displaystyle x}
.
Αντίστοιχα, θεωρώντας την
y
i
′
=
−
y
i
{\displaystyle y'_{i}=-y_{i}}
, προκύπτει το κάτω φράγμα.
Η ανισότητα Νέσμπιττ λέει ότι για οποιοσδήποτε θετικούς πραγματικούς αριθμούς
a
,
b
,
c
{\displaystyle a,b,c}
,
a
b
+
c
+
b
a
+
c
+
c
a
+
b
≥
3
2
.
{\displaystyle {\frac {a}{b+c}}+{\frac {b}{a+c}}+{\frac {c}{a+b}}\geq {\frac {3}{2}}.}
Χωρίς βλάβη της γενικότητας, αφού η ανισότητα είναι συμμετρική ως προς τα
a
,
b
,
c
{\displaystyle a,b,c}
μπορούμε να θεωρήσουμε ότι
a
≥
b
≥
c
{\displaystyle a\geq b\geq c}
, και επομένως έχουμε ότι
a
+
b
≥
a
+
c
≥
b
+
c
{\displaystyle a+b\geq a+c\geq b+c}
και ότι
1
b
+
c
≥
1
a
+
c
≥
1
a
+
b
.
{\displaystyle {\frac {1}{b+c}}\geq {\frac {1}{a+c}}\geq {\frac {1}{a+b}}.}
Επομένως από την ανισότητα της αναδιάταξης έχουμε ότι
a
b
+
c
+
b
a
+
c
+
c
a
+
b
≥
b
b
+
c
+
c
a
+
c
+
a
a
+
b
,
{\displaystyle {\frac {a}{b+c}}+{\frac {b}{a+c}}+{\frac {c}{a+b}}\geq {\frac {b}{b+c}}+{\frac {c}{a+c}}+{\frac {a}{a+b}},}
και
a
b
+
c
+
b
a
+
c
+
c
a
+
b
≥
c
b
+
c
+
a
a
+
c
+
b
a
+
b
.
{\displaystyle {\frac {a}{b+c}}+{\frac {b}{a+c}}+{\frac {c}{a+b}}\geq {\frac {c}{b+c}}+{\frac {a}{a+c}}+{\frac {b}{a+b}}.}
Αθροίζοντας της δύο ανισότητες, λαμβάνουμε
2
⋅
(
a
b
+
c
+
b
a
+
c
+
c
a
+
b
)
≥
b
+
c
b
+
c
+
a
+
c
a
+
c
+
a
+
b
a
+
b
=
3.
{\displaystyle 2\cdot \left({\frac {a}{b+c}}+{\frac {b}{a+c}}+{\frac {c}{a+b}}\right)\geq {\frac {b+c}{b+c}}+{\frac {a+c}{a+c}}+{\frac {a+b}{a+b}}=3.}
Τέλος, αναδιατάσσοντας λαμβάνουμε την ζητούμενη.
Θα αποδείξουμε την εξής μορφή της ανισότητας Κωσύ-Σβαρτς για
2
n
{\displaystyle 2n}
θετικούς πραγματικούς αριθμούς
a
1
,
…
,
a
n
{\displaystyle a_{1},\ldots ,a_{n}}
και
b
1
,
…
,
b
n
{\displaystyle b_{1},\ldots ,b_{n}}
,
(
a
1
2
+
…
+
a
n
2
)
⋅
(
b
1
2
+
…
+
b
n
2
)
≥
(
a
1
b
1
+
…
+
a
n
b
n
)
2
.
{\displaystyle \left(a_{1}^{2}+\ldots +a_{n}^{2}\right)\cdot \left(b_{1}^{2}+\ldots +b_{n}^{2}\right)\geq \left(a_{1}b_{1}+\ldots +a_{n}b_{n}\right)^{2}.}
Αναπτύσσοντας τα δύο μέλη έχουμε ότι η ανισότητα είναι ισοδύναμη με την
∑
i
=
1
n
∑
j
=
1
n
a
i
2
b
i
2
≥
∑
i
=
1
n
∑
j
=
1
n
a
i
b
i
a
j
b
j
.
{\displaystyle \sum _{i=1}^{n}\sum _{j=1}^{n}a_{i}^{2}b_{i}^{2}\geq \sum _{i=1}^{n}\sum _{j=1}^{n}a_{i}b_{i}a_{j}b_{j}.}
Θεωρώντας την ακολουθία με
n
2
{\displaystyle n^{2}}
στοιχεία,
x
=
(
a
1
b
1
,
…
,
a
1
b
1
,
a
2
b
2
,
…
,
a
2
b
2
,
…
,
a
n
b
n
,
…
,
a
n
b
n
)
,
{\displaystyle x=\left(a_{1}b_{1},\ldots ,a_{1}b_{1},a_{2}b_{2},\ldots ,a_{2}b_{2},\ldots ,a_{n}b_{n},\ldots ,a_{n}b_{n}\right),}
και την αναδιάταξή της
y
=
(
a
1
b
1
,
…
,
a
1
b
n
,
a
2
b
1
,
…
,
a
2
b
n
,
…
,
a
n
b
1
,
…
,
a
n
b
n
)
,
{\displaystyle y=\left(a_{1}b_{1},\ldots ,a_{1}b_{n},a_{2}b_{1},\ldots ,a_{2}b_{n},\ldots ,a_{n}b_{1},\ldots ,a_{n}b_{n}\right),}
έχουμε ότι από την ανισότητα της αναδιάταξης
∑
i
=
1
n
∑
j
=
1
n
a
i
2
b
i
2
=
x
T
x
≥
x
T
y
=
∑
i
=
1
n
∑
j
=
1
n
a
i
b
i
a
j
b
j
,
{\displaystyle \sum _{i=1}^{n}\sum _{j=1}^{n}a_{i}^{2}b_{i}^{2}=x^{T}x\geq x^{T}y=\sum _{i=1}^{n}\sum _{j=1}^{n}a_{i}b_{i}a_{j}b_{j},}
αφού
x
{\displaystyle x}
και
y
{\displaystyle y}
δεν έχουν πάντα την ίδια διάταξη, ενώ η
x
{\displaystyle x}
έχει την ίδια διάταξη με τον εαυτό της.
Απόδειξη της ανισότητας αριθμητικού-γεωμετρικού μέσου
Επεξεργασία
Η ανισότητα αριθμητικού-γεωμετρικού μέσου δίνει ότι για κάθε
n
{\displaystyle n}
θετικούς πραγματικούς αριθμούς
a
1
,
…
,
a
n
{\displaystyle a_{1},\ldots ,a_{n}}
a
1
+
…
+
a
n
n
≥
a
1
+
…
+
a
n
n
.
{\displaystyle {\frac {a_{1}+\ldots +a_{n}}{n}}\geq {\sqrt[{n}]{a_{1}+\ldots +a_{n}}}.}
Η ανισότητα αυτή είναι ομογενής, δηλαδή αν θεωρήσουμε
b
i
=
λ
a
i
{\displaystyle b_{i}=\lambda a_{i}}
για οποιαδήποτε σταθερά
λ
>
0
{\displaystyle \lambda >0}
, τότε η μορφή της ανισότητας δεν αλλάζει, δηλαδή,
b
1
+
…
+
b
n
n
=
λ
a
1
+
…
+
λ
a
n
n
=
λ
⋅
a
1
+
…
+
a
n
n
,
{\displaystyle {\frac {b_{1}+\ldots +b_{n}}{n}}={\frac {\lambda a_{1}+\ldots +\lambda a_{n}}{n}}=\lambda \cdot {\frac {a_{1}+\ldots +a_{n}}{n}},\quad }
και
b
1
⋅
…
⋅
b
n
n
=
(
λ
a
1
)
⋅
…
⋅
(
λ
a
n
)
n
=
λ
⋅
a
1
⋅
…
⋅
a
n
n
.
{\displaystyle \quad {\sqrt[{n}]{b_{1}\cdot \ldots \cdot b_{n}}}={\sqrt[{n}]{(\lambda a_{1})\cdot \ldots \cdot (\lambda a_{n})}}=\lambda \cdot {\sqrt[{n}]{a_{1}\cdot \ldots \cdot a_{n}}}.}
Επομένως,
a
1
+
…
+
a
n
n
≥
a
1
+
…
+
a
n
n
{\displaystyle {\frac {a_{1}+\ldots +a_{n}}{n}}\geq {\sqrt[{n}]{a_{1}+\ldots +a_{n}}}}
αν και μόνο αν
b
1
+
…
+
b
n
n
≥
b
1
+
…
+
b
n
n
{\displaystyle {\frac {b_{1}+\ldots +b_{n}}{n}}\geq {\sqrt[{n}]{b_{1}+\ldots +b_{n}}}}
.
Συνεπώς, χωρίς βλάβη της γενικότητας θεωρούμε
a
1
≤
…
≤
a
n
{\displaystyle a_{1}\leq \ldots \leq a_{n}}
με γινόμενο
a
1
⋅
…
⋅
a
n
=
1
{\displaystyle a_{1}\cdot \ldots \cdot a_{n}=1}
. Θεωρούμε επίσης
x
1
=
a
1
,
x
2
=
a
1
a
2
,
⋮
x
n
=
a
1
⋯
…
⋅
a
n
=
1.
{\displaystyle {\begin{aligned}x_{1}&=a_{1},\\x_{2}&=a_{1}a_{2},\\&\vdots \\x_{n}&=a_{1}\cdots \ldots \cdot a_{n}=1.\end{aligned}}}
Από την ανισότητα της αναδιάταξης
a
1
+
…
+
a
n
=
x
1
x
n
+
x
2
x
1
+
…
+
x
n
x
n
−
1
≥
x
1
x
1
+
…
+
x
n
x
n
=
n
{\displaystyle a_{1}+\ldots +a_{n}={\frac {x_{1}}{x_{n}}}+{\frac {x_{2}}{x_{1}}}+\ldots +{\frac {x_{n}}{x_{n-1}}}\geq {\frac {x_{1}}{x_{1}}}+\ldots +{\frac {x_{n}}{x_{n}}}=n}
.
Δηλαδή,
a
1
+
…
+
a
n
n
≥
1
=
a
1
⋅
…
⋅
a
n
n
.
{\displaystyle {\frac {a_{1}+\ldots +a_{n}}{n}}\geq 1={\sqrt[{n}]{a_{1}\cdot \ldots \cdot a_{n}}}.}
Έστω ότι θέλουμε να τοποθετήσουμε
n
{\displaystyle n}
ανεμογεννήτριες με αποδόσεις
η
1
,
…
,
η
n
{\displaystyle \eta _{1},\ldots ,\eta _{n}}
σε
n
{\displaystyle n}
πιθανές θέσεις με ροή ανέμου
r
1
,
…
,
r
n
{\displaystyle r_{1},\ldots ,r_{n}}
. Αν τοποθετήσουμε την
i
{\displaystyle i}
-οστή ανεμογεννήτρια στην
j
{\displaystyle j}
-οστή θέση τότε λαμβάνουμε
η
i
⋅
r
j
{\displaystyle \eta _{i}\cdot r_{j}}
ενέργεια. Πώς πρέπει να βάλουμε τις ανεμογεννήτριες στις θέσεις που έχουμε ώστε να μεγιστοποιήσουμε την συνολική ενέργεια που θα λάβουμε;
Πρέπει να βρούμε την μετάθεση
π
{\displaystyle \pi }
, ώστε να μεγιστοποιήσουμε το άθροισμα,
∑
i
=
1
n
η
i
⋅
r
π
(
i
)
.
{\displaystyle \sum _{i=1}^{n}\eta _{i}\cdot r_{\pi (i)}.}
Από την ανισότητα της αναδιάταξης, το άθροισμα μεγιστοποιείται όταν η
π
{\displaystyle \pi }
έχει την ίδια διάταξη με την
η
{\displaystyle \eta }
, που οδηγεί στον απλό αλγόριθμο: τοποθετούμε την ανεμογεννήτρια με την μέγιστη απόδοση στην θέση με την μέγιστη ροή, μετά την ανεμογεννήτρια με την δεύτερη μέγιστη απόδοση στην θέση με την δεύτερη μέγιστη ροή, κ.ο.κ.
↑ Steele, J. Michael (2004). The Cauchy-Schwarz master class : an introduction to the art of mathematical inequalities . Cambridge, UK. ISBN 9780511817106 .
↑ Στεργίου, Μπάμπης (2017). «Εισαγωγή στις ανισότητες» (PDF) . Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022 .
↑ Στεργίου,, Χ.· Σκομπρης, Ν. (2005). Αλγεβρικές Ανισότητες . Σαββάλας. ISBN 9789604235582 .
↑ Venkatachala, B. J. (2018). Inequalities : an approach through problems (Second έκδοση). Singapore. ISBN 9789811087325 .
↑ Mitrinović, D. S.· Pečarić, J. E.· Fink, A. M. (1993). Classical and new inequalities in analysis . Dordrecht: Kluwer Academic. ISBN 978-0-7923-2064-7 .