Αντουάν Βαττώ
Ο Ζαν Αντουάν Βαττώ (Jean-Antoine Watteau, 10 Οκτωβρίου 1684 – 18 Ιουλίου 1721), ευρέως γνωστός με το όνομα Αντουάν Βαττώ (Antoine Watteau) ήταν Γάλλος ζωγράφος και ένας από τους πρώτους εκπροσώπους του ροκοκό. Μερικά από τα πιο δημοφιλή θέματά του αναπαριστούν σκηνές από το χώρο του θεάτρου.[14]
| Αντουάν Βαττώ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Antoine Watteau (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 10 Οκτωβρίου 1684[1][2][3] Βαλανσιέν[4][5][6] |
| Θάνατος | 18 Ιουλίου 1721[1][2][3] Νοζάν-συρ-Μαρν[7][6][8] |
| Αιτία θανάτου | φυματίωση |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας[9] Γαλλία[10] |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[11][5], γραφίστας, σκιτσογράφος[11], καλλιτέχνης[12], χαράκτης[5] και σχεδιαστής[5] |
| Κίνημα | Ροκοκό[5] |
| Όργανα | musette de cour |
| Είδος τέχνης | Fête galante[5] |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Ροκοκό[5] |
| Σημαντικά έργα | Nymph and Satyr, Επιβίβαση για τα Κύθηρα, l'Enseigne de Gersaint και Pierrot |
| Βραβεύσεις | βραβείο της Ρώμης (1709)[13] |
| Χορηγός/οί | Οικογένεια Κροζά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Γιος ενός εμπόρου υφασμάτων ή κατ' άλλους γιος οικοδόμου, ο Αντουάν Βαττώ έζησε σε μια πολυμελή οικογένεια. Ήδη σε ηλικία 10 ετών ξεκίνησε να ασχολείται με την ζωγραφική παίρνοντας μαθήματα από έναν επαγγελματία ζωγράφο, αρκετά γνωστό στη γενέτειρα του.[15]
Το 1702 έφυγε στο Παρίσι, μόνος, χωρίς προστασία και οικονομική βοήθεια και ξεκίνησε να δουλεύει στα εργαστήρια διαφόρων ζωγράφων.
Τα σχέδιά του τράβηξαν την προσοχή του ζωγράφου Κλωντ Ζιλό, ο οποίος γύρω στο 1705 τον προσέλαβε ως βοηθό και μαθητευόμενο. Το έργο του Ζιλό, επηρεασμένο από τον Φραντσέσκο Πριματίτσο και τη σχολή του Φονταινεμπλώ, αντιπροσώπευε μια αντίδραση ενάντια στην επίσημη τέχνη της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Στο εργαστήριο του Ζιλό, ο Βαττώ γνώρισε τους χαρακτήρες της Κομέντια ντελ άρτε, ένα αγαπημένο θέμα του δασκάλου του, που αργότερα έγινε ένα από τα θέματά του.
Πέθανε το 1721, στα 37 του χρόνια από την φυματίωση.
Η τεχνική τουΕπεξεργασία
Η τεχνική του η οποία χαρακτηρίζει τον Αντουάν Βαττώ, είναι τα ωραία χρώματα, ο απαλός φωτισμός και τα ειδυλλιακά θέματα των πινάκων του.[16]
Αντίθετα με την προσωπική του ζωή για την οποία δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα, για την καλλιτεχνική του παραγωγή γνωρίζουμε σχεδόν τα πάντα. Άφησε γύρω στους διακόσιους πίνακες, πλήθος σχεδίων και αρκετά χαρακτικά. Και όλα αυτά μέσα σε 15 μόλις χρόνια.[17]
Ήρθε αντιμέτωπος με τον συντηρητικό ακαδημαϊσμό της εποχής του κι η αναγνώρισή του ήρθε πολύ αργότερα.
Συνήθιζε να ζωγραφίζει ειδυλλιακές σκηνές στην εξοχή με ανθρώπους να γλεντούν και να χαίρονται τη ζωή τους. Ονομαστές είναι, οι περίφημες «fêtes galantes» (σκηνές από υπαίθριες γιορτές).[18]
Επιλογή έργωνΕπεξεργασία
Ο έρωτας στο γαλλικό θέατρο, 1714, Βερολίνο, Πινακοθήκη
Ο έρωτας στο ιταλικό θέατρο,1714, Βερολίνο, Πινακοθήκη
Προσκύνημα στην νήσο των Κυθήρων, 1717, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
L'Indifférent (Ο Αδιάφορος), 1717, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
Ιταλοί κωμικοί, 1717, Ουάσινγκτον, National Gallery
Embarquement pour Cythère (Επιβίβαση για τα Κύθηρα), 1718, Βερολίνο, Schloss Charlottenburg
Βενετσιάνικες γιορτές, 1718-19, Εδιμβούργο, Scottish National Gallery
Πιερότος ή Gilles, 1719, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
L'Enseigne de Gersaint, 1720, Βερολίνο, Schloss Charlottenburg
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 118629492. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12645975w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 «Jean Antoine Watteau». (Ολλανδικά) RKDartists. 83063.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 vocab
.getty .edu /page /ulan /500032644. - ↑ 6,0 6,1 data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12645975w. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 83063.
- ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016. kulturnav
.org /12b1f371-9f01-4190-9dc9-37f75001563d. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2016. - ↑ LIBRIS. 26 Σεπτεμβρίου 2012. libris
.kb .se /katalogisering /dbqstsnx0zxtc6l. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018. - ↑ 11,0 11,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /22028. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Musikverkets auktoritetsdatabas. 6 Οκτωβρίου 2017. calmview
.musikverk .se /CalmView /Record .aspx?src=CalmView .Persons&id=DS%2FUK%2F245. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2017. - ↑ Jules Guiffrey: «Liste des pensionnaires de l'Academie de France a Rome» 1908. σελ. 22.
- ↑ . «wikiart.org/en/antoine-watteau».
- ↑ . «metmuseum.org/Antoine Watteau (1684–1721)».
- ↑ . «artrenewal.org/artists/jean-antoine-watteau».
- ↑ . «theartstory.org/artist/watteau-jean-antoine/».
- ↑ . «jean-antoine-watteau.org/biography».
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη Ζωγραφική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |