Αντουάν ντε Νερβέζ

Ο Αντουάν ντε Νερβέζ (γαλλικά: Antoine de Nervèze) (περ. 1570 - μετά το 1622) ήταν Γάλλος ευγενής και συγγραφέας μυθιστορημάτων, μεταφράσεων, επιστολών και ηθικών έργων στα τέλη του 16ου και στις αρχές του 17ου αιώνα.

Αντουάν ντε Νερβέζ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1570
Θάνατος	1622
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μεταφραστής μυθιστοριογράφος συγγραφέας

Βιογραφία

Ο Αντουάν ντε Νερβέζ πιθανότατα γεννήθηκε στη Γασκώνη. Έγινε γραμματέας του Ερρίκου Β΄ πρίγκιπα του Κοντέ (μέχρι το 1606 περίπου), και στη συνέχεια πέρασε στην υπηρεσία του βασιλιά Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας ως ιδιαίτερος γραμματέας του και αυλικός ποιητής. Ο Φρανσουά Μενάρ τον χαρακτήρισε «Βασιλιά των ρητόρων» και ο Νικολά ντεζ Εσκυτώ, σε ένα σατιρικό ποίημα, «Αξιαγάπητο των κυριών». Ο Νερβέζ ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς συγγραφείς της γενιάς του και είχε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του γλωσσικού στυλ και γούστου.

Ο Νερβέζ είναι αντιπροσωπευτικός της γενιάς που συνδέεται - μαζί με τους συγγραφείς Νικολά ντεζ Εσκυτώ και Φρανσουά ντυ Σουέ - με τα αισθηματικά μυθιστορήματα ή «Έρωτες» που δημοσιεύονταν την εποχή του Ερρίκου Δ '. Ο Νερβέζ έγραψε δέκα μυθιστορήματα, εκ των οποίων ένα είναι προσαρμογή μιας ιστορίας από τον Μαινόμενο Ορλάνδο του Αριόστο και ένα άλλο από την Απελευθερωμένη Ιερουσαλήμ του Τορκουάτο Τάσσο. Ο Νερβέζ αφιέρωσε τα μυθιστορήματά του σε ευγενείς γύρω από τον βασιλιά: Μαξιμιλιάν ντε Μπετύν (δούκας του Συλί), τη βασίλισσα Μαρία των Μεδίκων και άλλα υψηλόβαθμα μέλη της βασιλικής αυλής.

Τα πρώτα του μυθιστορήματα εμφανίστηκαν το 1598, αλλά αναμφίβολα είχαν ήδη κυκλοφορήσει νωρίτερα ως χειρόγραφα για αρκετά χρόνια. Οι πρώτοι του «Έρωτες», σύντομα δραματικά ρομαντικά μυθιστορήματα με τραγικό τέλος, είναι κοντά στα τραγικά διηγήματα του Ιταλού Ματτέο Μπαντέλλο. Ένα παράδειγμα: στο μυθιστόρημα Amours de Filandre et Marisée (1599), η Μαριζέ, εγκαταλειμμένη από τον σύζυγό της, αποφασίζει να αυτοκτονήσει με τρία παιδιά της, αλλά αφήνει το μεγαλύτερο παιδί να ζήσει για να μεταφέρει τα νέα στον πατέρα. Αργότερα, τα έργα του φανερώνουν επιρροή ιπποτικών μυθιστορημάτων. Το ιστορικό πλαίσιο των περισσότερων μυθιστορημάτων του είναι το πρόσφατο παρελθόν των Θρησκευτικών πολέμων. Το σύνολο των έργων του δημοσιεύθηκε αρκετές φορές σε μορφή ανθολογίας και ο αριθμός των επανεκδόσεων δείχνει μια σαφή εμπορική επιτυχία.

Συγχρόνως με τα μυθιστορήματά του, ο Νερβέζ έγραψε πολλά έργα ηθικής φιλοσοφίας και θρησκευτική ποίηση και η ηθική και θρησκευτική φιλοσοφία του είναι εμφανής στα περισσότερα έργα του, συμπεριλαμβανομένων των μυθιστορημάτων. Ο καθολικισμός του αναμειγνύεται με στοιχεία στωικισμού και εξιδανίκευσε την ενάρετη ζωή και την αγνότητα των χαρακτήρων του (που συχνά αναζητούν την απόσυρση σε μοναστήρια για να ανακουφισθούν τα δεινά τους) και το μυθιστόρημά του Les amours de Polydore et de Virgin υμνεί τη θεϊκή αγάπη ως λύτρωση για τα βάσανα του έρωτα.

Αποτίμηση

Στις πρώτες δεκαετίες του 17ου αιώνα, οι Νερβέζ, Νικολά ντεζ Εσκυτώ και οι συνάδελφοί τους υπέστησαν σφοδρή κριτική και θεωρήθηκαν από τους επικριτές τους (όπως ο Σαρλ Σορέλ) ως γελοίοι δημιουργοί ρητορικών και μεταφορικών ακροτήτων. Το ύφος του συγγραφέα, το οποίο κάποιοι ανέφεραν ως «parler Nervèze» (γλώσσα του Νερβέζ), τον κάνει να εμφανίζεται ως πρόδρομος των Περισπούδαστων.

Αλλά τα έργα τους αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό στάδιο στην ανάπτυξη του γαλλικού μυθιστορήματος που οδήγησε στην Αστραία του Ονορέ ντ' Υρφέ και, αργότερα, στη Μαντλέν ντε Σκυντερύ και τη Μαντάμ ντε Λαφαγέτ, στην ανάπτυξη της εθιμοτυπίας και της ηθικοποιημένης αίσθησης της ευγένειας, στην έννοια μεταγενέστερου ιδανικού του «έντιμου και ευγενούς ανθρώπου» και στην εξέλιξη της γαλλικής γλώσσας και της γαλλικής λογοτεχνίας.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Συγγραφικό έργο