Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών
Το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών, (μερικές φορές αναφέρεται στα αγγλικά με το ακρωνύμιο SCOTUS)[2] είναι το ανώτατο δικαστήριο του ομοσπονδιακού δικαστικού σώματος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ | |
---|---|
Supreme Court of the United States | |
Ιδρύθηκε | 4 Μαρτίου 1789, 230 χρόνια πριν[1] |
Χώρα | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Τοποθεσία | Ουάσινγκτον |
Συντεταγμένες | 38°53′26″N 77°00′16″W / 38.89056°N 77.00444°WΣυντεταγμένες: 38°53′26″N 77°00′16″W / 38.89056°N 77.00444°W |
Μέθοδος διορισμού | Προεδρικός διορισμός με επιβεβαίωση της Γερουσίας |
Διάρκεια θητείας δικαστή | Ισόβια |
Αριθμός θέσεων | 9 |
Ιστοσελίδα | supremecourt.gov |
Αρχιδικαστής των Ηνωμένων Πολιτειών | |
Κάτοχος | Τζον Ρόμπερτς |
Από | 29 Σεπτεμβρίου 2005 |
Καθιερώθηκε με το Άρθρο 3 του Αμερικανικού Συντάγματος το 1789 και είχε αρχικά περιορισμένη δικαιοδοσία για ένα μικρό εύρος υποθέσεων, όπως θέματα μεταξύ πολιτειών, και εκείνα που έχουν σχέση με πρεσβευτές. Επίσης έχει δευτεροβάθμια και τελική δικαιοδοσία σε όλες τις υποθέσεις των ομοσπονδιακών δικαστηρίων και των δικαστηρίων των πολιτειών που συσχετίζονται με συνταγματικό ή θεσπισμένο νόμο.
Το Δικαστήριο έχει τη δύναμη του δικαστικού ελέγχου, την ικανότητα να ακυρώσει έναν νόμο για παραβίαση διάταξης του Συντάγματος ή να απορρίψει μια εκτελεστική πράξη ως αντισυνταγματική.[3] Ωστόσο, μπορεί να δράσει μόνο μέσα στο πλαίσιο μιας νομικής υπόθεσης πάνω στην οποία έχει δικαιοδοσία. Το Δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει και για πολιτικές υποθέσεις, αλλά δεν έχει τη δύναμη να αποφασίσει για μη δικαιολογημένα πολιτικά ερωτήματα. Κάθε χρόνο συμφωνεί να ακούσει περίπου 100 με 150 από τις συνολικά 7.000 υποθέσεις που του ζητείται να εξετάσει.[3]
Σύμφωνα με τον ομοσπονδιακό νόμο, το Δικαστήριο αποτελείται από τον Αρχιδικαστή των Ηνωμένων Πολιτειών και οκτώ δικαστές που διορίζονται από τον Πρόεδρο και επιβεβαιώνονται από την Γερουσία. Από τη στιγμή που διορίζονται οι δικαστές έχουν ισόβια θητεία εκτός και αν παραιτηθούν, αποσυρθούν ή απομακρυνθούν μέσω καταγγελίας από το νομοθετικό κλάδο.[4] Κάθε δικαστής έχει μονή ψήφο για υποθέσεις που έχουν συζητηθεί νωρίτερα. Η ψήφος του αρχιδικαστή μετράει το ίδιο. Ωστόσο, ο αρχιδικαστής, όταν είναι στην πλειοψηφία, αποφασίζει ποιος θα γράψει την απόφαση του δικαστηρίου. Ειδάλλως, ο γηραιότερος δικαστής της πλειοψηφίας αναθέτει την εγγραφή μιας απόφασης. Σε μοντέρνες ομιλίες, οι δικαστές συχνά κατηγορούνται πως έχουν συντηρητικές, μετριοπαθή ή φιλελεύθερες φιλοσοφίες νομικής και δικαστικής ερμηνείας. Παρότι η πλειοψηφία των σημαντικών υποθέσεων του παρελθόντος κρίθηκαν ομόφωνα, μερικές φορές άλλες έχουν αποφασιστεί με διαφορά μίας ψήφου, εκθέτοντας έτσι το ιδεολογικό προφίλ των δικαστών, κάτι που δίνει βάση στις κατηγορίες.
Το Δικαστήριο συνεδριάζει στο Δικαστικό Κτήριο στην Ουάσινγκτον.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΉταν κατά την περίοδο που συζητιόταν η Διάκριση των εξουσιών μεταξύ του νομοθετικού και εκτελεστικού κλάδου όταν εκπρόσωποι της Συνταγματικής Συνέλευσης του 1787 καθιέρωσαν τις παραμέτρους για το εθνικό δικαστήριο. Η δημιουργία ενός τρίτου κλάδου εξουσίας, μετά τον νομοθετικό και τον εκτελεστικό, ήταν μια νέα ιδέα. Στην Αγγλική παράδοση, τα μέλη του δικαστηρίου ανήκαν στην Βασιλική εκτελεστική εξουσία. Στην αρχή μερικοί εκπρόσωποι έλεγαν πως οι εθνικές υποθέσεις μπορούσαν να επιβληθούν από τα πολιτειακά δικαστήρια, ενώ άλλοι, μεταξύ άλλων ο Τζέιμς Μάντισον, υποστήριξε μια εθνική δικαστική εξουσία αποτελούμενη από διάφορα δικαστήρια επιλεγμένα από το εθνικό νομοθετικό σώμα. Προτάθηκε επίσης ότι ο δικαστικός κλάδος θα μπορούσε να περιορίσει την εκτελεστική εξουσία ασκώντας βέτο ή αναθεωρώντας νόμους. Στο τέλος οι σχεδιαστές του δικαστικού κλάδου συμβιβάστηκαν σχεδίασαν μόνο μια γενική περιγραφή του δικαστικού κλάδου, κατοχυρώνοντας την ομοσπονδιακή δικαστική δύναμη σε "ένα ανώτατο δικαστήριο, και σε κατώτερα δικαστήρια όπως το Κονγκρέσο μπορεί κατά καιρούς να επιτάσσει και να εγκαθιστά.[5][6]
Το 1ο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, έδωσε λεπτομερές πλάνο για ομοσπονδιακό δικαστικό σώμα μέσω του δικαστικού νόμου του 1789. Το Ανώτατο Δικαστήριο, το υψηλώτερο δικαστήριο της χώρας, θα είχε έδρα την πρωτεύουσα και αρχίκα θα αποτελούταν από τον αρχιδικαστή και 5 ακόμα δικαστές. Ο νόμος χώρισε τη χώρα σε δικαστικές περιοχές και οι περιοχές αυτές χωρίστηκαν σε τμήματα.[7] Ο πρώην πρόεδρος Τζορτζ Ουάσινγκτον όρισε τους ακόλουθους να υπηρετήσουν στο Ανώτατο Δικαστήριο: Τζον Τζέι ως αρχιδικαστής και οι Τζον Ράτλετζ, Γουίλιαμ Κάσινγκ, Ρόμπερτ Χ. Χάρισον, Τζέιμς Γουίλσον και Τζον Μπλαιρ Τζούνιορ ως δικαστές. Και οι 6 εγκρίθηκαν από την Γερουσία στις 26 Σεπτεμβρίου 1789. Ο Ρόμπερτ Χ. Χάρισον ωστόσο αρνήθηκε να υπηρετήσει. Στην θέση του ο Τζ. Ουάσινγκτον όρισε τον Τζέιμς Άιρντελ.[8]
Το Ανώτατο Δικαστήριο έκανε την πρώτη του συνεδρία στις 2-10 Φεβρουαρίου 1790 στο Ρόγιαλ Εξέιντζ (Royal Exchange) στη Νέα Υόρκη, την τότε πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. [9]. Η δεύτερη συνεδρία έγινε τον Αύγουστο του ίδιου έτους.[10] Οι πρώτες συνεδρίες ήταν αφιερωμένες σε θέματα οργάνωσης και γι'αυτό οι πρώτες υποθέσεις δεν εφτάσαν εκεί μέχρι το 1791.[7] Όταν η εθνική πρωτεούσα μεταφέρθηκε στην Φιλαδέλφεια το 1790 το ίδιο έπραξε και το Ανώτατο Δικαστήριο. Αρχικά οι συνεδρίες γινόντουσαν στο Κτήριο της Ανεξαρτησίας όμως στην συνέχεια μεταφέρθηκαν στο Σίτι Χολ (City Hall) της Φιλαδέλφεια.[11]
Σύνθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου
ΕπεξεργασίαΌνομα και Στοιχεία γέννησης | Διορισμός από | Επιβεβαιωτικοί Ψήφοι από την Γερουσία | Ημερομηνία Έναρξης Θητείας | Προηγούμενη Θέση | Διαδέχθηκε | |
---|---|---|---|---|---|---|
Αρχιδικαστής των Ηνωμένων Πολιτειών | ||||||
18 έτος, 345 ημέρα |
||||||
Ανώτατοι Δικαστές των Ηνωμένων Πολιτειών | ||||||
32 έτος, 321 ημέρα |
||||||
1 Απριλίου 1950 |
18 έτος, 221 ημέρα |
|||||
15 έτος, 31 ημέρα |
||||||
14 έτος, 32 ημέρα |
||||||
7 έτος, 151 ημέρα |
||||||
12 Φεβρουαρίου 1965 |
5 έτος, 338 ημέρα |
|||||
28 Ιανουαρίου 1972 |
3 έτος, 317 ημέρα |
|||||
14 Σεπτεμβρίου 1970 |
2 έτος, 70 ημέρα |
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Lawson, Gary; Seidman, Guy (2001). «When Did the Constitution Become Law?». Notre Dame Law Review 77: 1–37. http://scholarship.law.nd.edu/ndlr/vol77/iss1/1/.
- ↑ Safire, William (12 Οκτωβρίου 1997). «On language: POTUS and FLOTUS». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ 3,0 3,1 «About the Supreme Court». Ουάσινγκτον: Administrative Office of the United States Courts. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ Turley, Jonathan. «Essays on Article III: Good Behavior Clause». Heritage Guide to the Constitution. Ουάσινγκτον: The Heritage Foundation. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ Pushaw Jr., Robert J. «Essays on Article III: Judicial Vesting Clause». Heritage Guide to the Constitution. Ουάσινγκτον: The Heritage Foundation. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ Watson, Bradley C. S. «Essays on Article III: Supreme Court». Heritage Guide to the Constitution. Ουάσινγκτον: The Heritage Foundation. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ 7,0 7,1 «The Court as an Institution». Washington, D.C.: Supreme Court of the United States. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ «Supreme Court Nominations: present–1789». Ουάσινγκτον: Office of the Secretary, United States Senate. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ Hodak, George (1 Φεβρουαρίου 2011). «2 Φεβρουαρίου 1790: Το Ανώτατο Δικαστήριο κάνει την πρώτη του συνεδρία». abajournal.com. Chicago, Illinois: American Bar Association. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ Pigott, Robert (2014). New York's Legal Landmarks: A Guide to Legal Edifices, Institutions, Lore, History, and Curiosities on the City's Streets. Νέα Υόρκη: Attorney Street Editions. σελ. 7. ISBN 978-0-61599-283-9.
- ↑ «Building History». Ουάσινγκτον: Supreme Court of the United States. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ «Supreme Court of the United States» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-01-06. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Supreme_Court_of_the_United_States&oldid=998760700.