Απασχολησιοθεραπεία
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο όρος Εργοθεραπεία έχει αντικαταστήσει το δόκιμο όρο απασχολησιοθεραπεία, ο οποίος έχει πλέον καταργηθεί. Ως απασχολησιοθεραπεία νοείτω η χρησιμοποίηση μιας απασχόλησης κατ' επιλογή για την προαγωγή και τη διατήρηση της υγείας, την πρόληψη αναπηρίας, την εκτίμηση της συμπεριφοράς και τη θεραπεία ή την εκπαίδευση ασθενών με σωματική ή ψυχοκοινωνική δυσλειτουργία. Η μορφή αυτής της θεραπείας αναπτύχθηκε από την αναγνώριση του γεγονότος ότι η εργασία βοηθά στην αποκατάσταση του ψυχικά και σωματικά ασθενούς, ιδίως ύστερα από την πάροδο της οξείας φάσης της νόσου. Επειδή οποιαδήποτε μορφή θεραπείας πρέπει να συναρτάται με τυχόν άλλες, κάθε θεραπευτικό πρόγραμμα, σχεδιασμένο από τον ειδικό θεραπευτή, συντονίζεται με την εργασία ιατρών, νοσοκόμων και του άλλου συναφούς ειδικού προσωπικού στον καταρτισμό ειδικού προγράμματος για τον ασθενή.
Ιστορία Επεξεργασία
Ασθενείς έχουν χρησιμοποιηθεί από πολλύ καιρό στις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας των ψυχιατρείων.Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα έγιναν πειράματα για τη χρησιμοποίηση χειροτεχνικών δραστηριοτήτων προς απασχόληση των ψυχασθενών. Η εφαρμογή αυτή δημιούργησε τα πρώτα εργαστήρια απασχολησιοθεραπείας και αργότερα σχολές για την εκπαίδευση ειδικών θεραπευτών. Κατά τη δεκαετία του 1920 η θεραπεία των ψυχιατρικών ασθενών στρέφονταν στην ανάπτυξη πιο ικανοποιητικών σχέσεων με το γύρω κόσμο και στη βοήθεια προς τους ασθενείς για να απαλλαγούν από τις συναισθηματικές τους απογοητεύσεις ή να τις εξιδανικεύσουν. Μεταγενέστερες εξελίξεις περιλάμβαναν τεχικές επιλύσεις προβλημάτων, χειροτεχνίες και εργασιακές μεθόδους για νέα άτομα και ακόμη βιομηχανικά και εργασιακά προγράμματα απασχολήσεων για ενδονοσοκομιακούς ασθενείς. Το 1952 σχηματίστηκε μια Παγκόσμια Ομοσπονδία Εργοθεραπευτών και το 1954 οργανώθηκε το πρώτο διεθνές συνέδριο στο Εδιμβούργο. Ο παγκόσμιος οργανισμός χρησιμεύει ως σύνδεσμος περισσότερων από 20 εθνικές οργανώσεις, που οι ίδιες εξετάζουν και εγγράφουν τους θεραπευτές.
Σύγχρονες Δραστηριότητες Επεξεργασία
Η απασχολησιοθεραπεία, επιστήμη-πρόγονος της Εργοθεραπείας, σχεδιαζόταν ως ειδική θεραπεία αποκατάστασης των σωματικών λειτουργιών και για τη δημιουργία μεθόδων αυτοβοήθειας σε απλές λειτουργίες, όπως το φαγητό, το ντύσιμο και το γράψιμο, σε όση έκταση επιτρέπουν τα μόνιμα όρια των δυνατοτήτων του αρρώστου. Ο απασχολησιοθεραπευτής, όπως καλείτω τα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα ο τωρινός Εργοθεραπευτής, προκειμένου να διεξάγει τη θεραπεία που έχει ορισθεί από το γιατρό, έπρεπε να έχει επαρκείς γνώσεις ανατομίας, φυσιολογίας, ιατρικής, χειρουργικής, ψυχιατρικής και ψυχολογίας, καθώς και γνώση των τεχνικών που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία.