Αποψίλωση δασών στην Κολομβία

Περιβαλλοντική καταστροφή στην Κολομβία

Η Κολομβία χάνει 2.000 κυβικά μέτρα του δάσους ετησίως λόγω της αποψίλωσης των δασών, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη το 2003.[1] Ορισμένοι προτείνουν ότι ο αριθμός αυτός είναι τόσο υψηλός λόγω της παράνομης υλοτόμησης στην περιοχή.[1] Η αποψίλωση των δασών οφείλεται κυρίως στην υλοτομία ξυλείας, στη γεωργική εκμετάλλευση μικρής κλίμακας, στην εξόρυξη, στην ανάπτυξη ενεργειακών πόρων όπως η υδροηλεκτρική ενέργεια, οι υποδομές, η παραγωγή κοκαΐνης και η γεωργία.[1]

Η διάβρωση του εδάφους που σχετίζεται με την αποψίλωση των δασών στην Κολομβία επηρεάζει ποτάμια όπως τον Ορινόκο μέσω της αυξημένης καθίζησης που επηρεάζει τόσο τη στάθμη του νερού όσο και την υδρόβια βιοποικιλότητα.

Η αποψίλωση των δασών στην Κολομβία στοχεύει κυρίως στο πρωτογενές τροπικό δάσος που καλύπτει περισσότερο από το 80% της χώρας. Αυτό έχει βαθύ οικολογικό αντίκτυπο καθώς η Κολομβία είναι εξαιρετικά πλούσια σε βιοποικιλότητα, με το 10% των παγκόσμιων ειδών, καθιστώντας την δεύτερη στην πιο βιολογικά διαφορετική χώρα στη Γη.[1]

Αιτίες και αποτελέσματα Επεξεργασία

 
Ο Πρόεδρος Βιρτζίλιο Μπάρκο Βάργκας ξεκίνησε το σχέδιο ανάπτυξης του προγράμματος Πασίφικο για την ανάπτυξη της οικονομίας των ακτών του Ειρηνικού της Κολομβίας στα τέλη της δεκαετίας του 1980 με σημαντικό αντίκτυπο στα δάση.

Ένας παράγοντας που συμβάλλει στην αποψίλωση των δασών στην Κολομβία είναι το «Εθνικό Σχέδιο Πασίφικο» που αποσκοπεί στην αύξηση των εσόδων για την ανάπτυξη της οικονομίας.[2] Το σχέδιο περιλαμβάνει την εκμετάλλευση των τροπικών δασών της Κολομβίας για την εξόρυξη πολύτιμων φυσικών πόρων για εξαγωγή.[3]

Υπό το καθεστώς του Προέδρου Βάργκας (θητεία 1986-1990), ξεκίνησε ένα αναπτυξιακό σχέδιο που περιλάμβανε επενδύσεις 4,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την ανάπτυξη της κολομβιανής ακτής του Ειρηνικού στο Τσόκο. Περίπου το 2,2% της συνολικής δασικής έκτασης στην Κολομβία άρχισε να αφαιρείται κάθε χρόνο για ξυλεία και για την παραγωγή χαρτιού ή για την παροχή των καθαρισμών που απαιτούνται για τις φυτείες φοινικών και τη γεωργική παραγωγή.[3] Σε μια συντονισμένη προσπάθεια για την ενίσχυση του εμπορίου, το Πρόγραμμα Πασίφικο προσπάθησε να ολοκληρώσει το τμήμα του οδικού άξονα που έλειπε μήκους 54 χιλιόμετρων από την παναμερικανική εθνική οδό μεταξύ της Κολομβίας και του Παναμά που εκτείνεται από το οικολογικά πλούσια περιοχή Ντάριεν Γκαπ.[2]

Η κατασκευή του οδικού άξονα, η χερσαία γέφυρα μεταξύ των ωκεανών του Ειρηνικού και του Ατλαντικού κοντά στον Παναμά, αποτελούμενη από σιδηροδρομικό άξονα, οδικό άξονα, και αγωγό πετρελαίου είχε σημαντικό αντίκτυπο στο περιβάλλον και την αποψίλωση των δασών στο περιοχή. [4] Άλλα σχέδια για την κατασκευή δρόμων σε ολόκληρο το Τσόκο, τα οποία είχαν ως στόχο την εκτόξευση της οικονομικής παραγωγής στην Κολομβία είχαν ανεπιθύμητες αρνητικές συνέπειες..[5]

Η αποψίλωση των δασών ήταν υπεύθυνη για τη διάβρωση των όχθων του ποταμού που επηρέασαν τα επίπεδα της κοίτης του, η οποία είχε αρνητικές επιπτώσεις στην υδρόβια ζωή και στα αποθέματα ψαριών, καθώς και στη μεταφορά και τη ναυσιπλοΐα λόγω της καθίζησης.[3] Αυτή η δασική αποψίλωση ευθύνεται επίσης για μεγάλη καταστροφή ενδιαιτημάτων για ζώα που κατοικούν στα κολομβιανά δάση. Για παράδειγμα, η ταμαρίνη από βαμβάκι θεωρείται ότι κινδυνεύει σοβαρά και κατατάσσεται στην λίστα με τα «25 πιο απειλούμενα πρωτεύοντα στον κόσμο».[6] Η καταστροφή των οικοτόπων μέσω της αποψίλωσης των δασών είναι η κύρια αιτία αυτής της κατάρρευσης και οι ταμαρίνες από βαμβάκι έχουν χάσει περισσότερα από τα τρία τέταρτα του αρχικού τους οικοτόπου λόγω της αποψίλωσης των δασών.[7]Τοπικές πρωτοβουλίες, όπως το Proyecto Tití για ταμαρίνες από βαμβάκι, έχουν δημιουργηθεί για την ευαισθητοποίηση για τέτοιες περιπτώσεις.

Η τρέχουσα κυβέρνηση επεκτείνει την παραγωγή φοινικέλαιου και ζαχαροκάλαμου ενθαρρύνοντας φυτείες μεγάλης κλίμακας και η ζήτηση για αγροκαύσιμα είχε επίσης σημαντικό αντίκτυπο στα δάση, τη βιοποικιλότητα και τις τοπικές κοινότητες της Κολομβίας. Η εκμετάλλευση των κοινοτήτων μέσω της επέκτασης του φοινικέλαιου έχει συχνά οδηγήσει σε βία και κατάχρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.[8] Οι ΜΚΟ που εργάζονται στην Κολομβία κατέγραψαν 113 θανάτους ως αποτέλεσμα χερσαίων συγκρούσεων σχετικά με την παραγωγή φοινικέλαιου στην λεκάνη ποταμών Κουρβαράντο και Χιγκουαμιάντο στην περιοχή Τσόκο, όπου οι παραστρατιωτικές ομάδες που συνδέονται με εταιρείες φυτειών κατηγορήθηκαν ότι εκμεταλλεύτηκαν την γη από τις αφρο-κολομβιανές κοινότητες. Τα παράκτια δάση της επαρχίας Τσόκο που επηρεάζονται περισσότερο από την παραγωγή φοινικέλαιου συγκαταλέγονται μεταξύ των πιο βιοποικιλίων δασών στη Γη, όπου φιλοξενούνται 7.000 έως 8.000 είδη, με πάνω από 2.000 ενδημικά είδη φυτών και 100 ενδημικά είδη πουλιών. Η εξόρυξη συνέβαλε επίσης στην αποψίλωση των δασών, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, αντιπροσωπεύοντας έως και το 6% της εθνικής αποψίλωσης των δασών (2017), με μεγάλες σαφείς υλοτομήσεις που παρατηρήθηκαν σε νομικές παραχωρήσεις της Αντιογκούγια (παραγωγός χρυσού) ή της Λα Γκουατζίρα (παραγωγός άνθρακα) [9].

Τα βιολογικά πλούσια δάση των ακτών του Ειρηνικού της Κολομβίας έχουν επίσης επηρεαστεί από την εξόρυξη χρυσού και την παραγωγή κακάου. Ένας αριθμός που ελήφθη στα μέσα της δεκαετίας του 1990 υπολόγισε ότι οι δραστηριότητες εξόρυξης χρυσού ήταν υπεύθυνες για την αποψίλωση 800 τετραγωνικών χιλιομέτρων δασών ετησίως στην Κολομβία, εκτός από την αυξημένη αφυδάτωση των ποταμών και τη μόλυνση από υδράργυρο.[1]

Η καλλιέργεια, παραγωγή και διανομή παράνομων ναρκωτικών στην Κολομβία είχε επίσης σοβαρό αντίκτυπο στην αποψίλωση των δασών και την απώλεια της βιοποικιλότητας στη χώρα. [2] Εκτιμάται περίπου 100.000 στρέμματα κάθε χρόνο χρησιμοποιούνται για την καλλιέργεια φύλλα κόκας, μαριχουάνας και οπίου με αποτέλεσμα την άμεση απομάκρυνση του πρωτογενούς δάσους για την κάλυψη του εμπορίου.[3] Ιδιαίτερα επηρεασμένα είναι τα δάση των Κολομβιανών Άνδεων όπου τουλάχιστον το 73% αυτού του πολύτιμου οικοσυστήματος έχει επηρεαστεί από την καλλιέργεια ναρκωτικών και τη μετανάστευση ανθρώπων για παράνομη εξόρυξη πόρων.[3]Η περιοχή είναι πρωταρχικής σημασίας για την παροχή νερού της Κολομβίας και η διακοπή των εδαφών και του υδροφόρου ορίζοντος που προκύπτει από την αποψίλωση της δασικής κάλυψης προκαλεί μεγάλη ανησυχία στα κλιματολογικά πρότυπα της χώρας.[10]

Η φτώχεια και η ανισότητα στην ιδιοκτησία και χρήση γης παίζουν επίσης ρόλο στην αποψίλωση των δασών στην Κολομβία. Οι γαιοκτήμονες που αποτελούν το 3% του πληθυσμού της Κολομβίας κατέχουν πάνω από το 70% της αρόσιμης γης, ενώ το 57% των φτωχών αγροτών μόλις επιβιώνουν στο 2,8% της γης.[3] Η ανισότητα και η φτώχεια στην Κολομβία επιδεινώνονται από το γεγονός ότι η χώρα προσπαθεί να αναπτύξει την οικονομία της αγοράς της με παροχή μετρητών για εξαγωγή για να δημιουργήσει εισόδημα, αυξάνοντας την περιθωριοποίηση των αγροτών σε τοπικό επίπεδο.[2]

Απάντηση [ασαφές] Επεξεργασία

Η Κολομβία έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο στην προστασία τεράστιων εκτάσεων γης από την αποψίλωση των δασών μέσω της δημιουργίας εθνικών πάρκων. Ωστόσο, η επιβολή του νόμου δεν είναι καθόλου αποτελεσματική. Η πώληση προστατευόμενης γης μέσω της κυβερνητικής διαφθοράς δεν είναι ασυνήθιστη.[11] Ένα διαβόητο παράδειγμα είναι η απόπειρα της κυβερνητικής τροπολογίας του δάσους Ταυρόνα στην ακτή του Ατλαντικού της Κολομβίας σε εθνικό πάρκο το 1980.[11]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Tropical rainforests: Colombia». Mongabay.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2008. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 «Deforestation in Colombia». Trade and Environment Database of the American Education. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2008. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 «Deforestation in Colombia». Think Quest Team. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2008. 
  4. «Plan Pacifico in the Chocó Region of Colombia». TED Case Studies. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2008. 
  5. «Deforestation:An International Analysis». TED Case Studies of the American Education. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2008. 
  6. Mittermeier, R.A.; Wallis, J.; Rylands, A.B. και άλλοι., επιμ. (2009) (PDF). Primates in Peril: The World's 25 Most Endangered Primates 2008–2010. Illustrated by S.D. Nash. Arlington, VA.: IUCN/SSC Primate Specialist Group (PSG), International Primatological Society (IPS), and Conservation International (CI), σελ. 1–92. ISBN 978-1-934151-34-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-23. https://web.archive.org/web/20110723172932/http://www.primate-sg.org/PDF/Primates.in.Peril.2008-2010.pdf. 
  7. «Endangered Species Feature: Cotton-top Tamarin». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2012. 
  8. «Colombia: violence and deforestation in the Choco region». World Rainforest Movement. 28 Νοεμβρίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2008. 
  9. «Growing mining contribution to Colombian deforestation». Environmental Research Letters. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2021. 
  10. «Andes deforestation threatens Colombia's water». Planet Ark. 3 Ιουνίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2008. 
  11. 11,0 11,1 International Environmental Reporter, No.69, (January 25, 1995), Retrieved on August 24, 2008,