Αρβάνδος
Ο Αρβάνδος, λατιν.: Arvandus, ήταν Γαλάτης, που ανήλθε στην ιεραρχία της αυτοκρατορικής ρωμαϊκής κοινωνίας για να διοριστεί δύο φορές πραιτοριανός έπαρχος της Γαλατίας.
| Αρβάνδος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5ος αιώνας Γαλατία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | έπαρχος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος έπαρχος |
Την πρώτη φορά, το 461, διορίστηκε από τον Αυτοκράτορα Λίβιο Σεβήρο. Αυτός ο διορισμός έληξε, όταν ο Σεβήρος πέθανε το 465. Δύο χρόνια αργότερα, το 467, διορίστηκε από τον Ανθέμιο . [1]
Ο φίλος και χρονικογράφος του, Σιδόνιος Απολλινάρις, καταγράφει ότι η πρώτη του θητεία ήταν επιτυχημένη και ο ίδιος άρεσε πολύ. Ωστόσο, στη δεύτερη θητεία του βρέθηκε ευρέως μισητός και το 468 απομακρύνθηκε από το αξίωμα και μεταφέρθηκε στη Ρώμη αλυσοδεμένος. Εδώ κατηγορήθηκε από απεσταλμένους μίας επιτροπής Γαλατών με επιρροή ότι διέπραξε προδοσία. Οι απεσταλμένοι έφεραν μαζί τους μία επιστολή, την οποία ο γραμματέας τού Αρβάνδου βεβαίωσε ότι είχε υπαγορευτεί από τον Αρβάνδο. Σε αυτήν, ο Aρβάνδος ξεκινούσε να αποτρέψει τον Eύρικ, βασιλιά των Βησιγότθων, από το να συνάψει ειρήνη με τον Δυτικό Ρωμαίο Αυτοκράτορα, προτρέποντας να επιτεθεί στους Βρετόνους βόρεια του Λίγηρα. Η επιστολή ισχυριζόταν ότι ο Νόμος των Εθνών απαιτούσε μία διαίρεση της Γαλατίας μεταξύ των Βησιγότθων και των Βουργουνδών. [2]
Ο Ριόθαμος, ο βασιλιάς των Βρετανών, ήταν σύμμαχος τού Ρωμαίου Αυτοκράτορα Ανθέμιου, οπότε αυτό ισοδυναμούσε με κήρυξη πολέμου στον Αυτοκράτορα. Ο Αρβάδος δικάστηκε για προδοσία. Η δίκη έπρεπε να επιβλέπεται από τον Σιδόνιο, αλλά ο Σιδόνιος επέλεξε να παραιτηθεί από τη θέση του και να ζητήσει επιείκεια για λογαριασμό τού φίλου του. Στη δίκη του, ο Aρβάνδος κρίθηκε ένοχος και αφαιρέθηκε επιτόπου από όλα τα προνόμια, που αφορούσαν τη πραιτωρία του και οδηγήθηκε στην κοινή φυλακή για να περιμένει την εκτέλεση. [2]
Ο Κασσιόδωρος υποστηρίζει ότι η πρόθεση του Αρβάνδου ήταν να διαιρέσει την Αυτοκρατορία και να καταλάβει τον θρόνο: [3] Ίσως ο Αρβάνδος ήλπιζε να αποκτήσει τον θρόνο με τη βοήθεια των Γαλατών και των Βησιγότθων, όπως στην προηγούμενη προσπάθεια του Άβιτου. Αν ναι, ο Aρβάνδος απογοητεύτηκε, καθώς δεν έλαβε κάποια υποστήριξη από τη Γαλλική αριστοκρατία. Πιθανώς αυτό να ήταν αποτέλεσμα της μη ευγενούς γέννησής του, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των Γαλατών θα είχε μάθει από το παράδειγμα του Άβιτου και θα συνειδητοποιούσε ότι ο καιρός για τέτοιες περιπέτειες, είχε περάσει πολύ καιρό. [4]
Ο Κασσιόδωρος αναφέρει ότι ο Σιδόνιος και οι φίλοι του κατάφεραν να σώσουν τον Αρβάνδο από τη θανατική ποινή. «Με εντολή τού Ανθέμιου, ο Αρβάνδος, που είχε επιχειρήσει να γίνει αυτοκράτορας, στάλθηκε στην εξορία» («Arabundus imperium temptans iussu Anthemii exilio deportatur»). [3]
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ Martindale, John R (1980). The Prosopography of the Later Roman Empire. Volume II. A.D. 395-527. Cambridge. σελίδες 157–158.
- ↑ 2,0 2,1 Dalton, O. M. (trans) (1915). The Letters of Sidonius. Oxford.
- ↑ 3,0 3,1 Cassiodorus. «1287». Chronicles.
- ↑ Mathison, Ralph (2 Φεβρουαρίου 1998). «Arvanus». De Imperatoribus Romanis. University of South Carolina. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2009.