Ο Αριστίντες Περέιρα (Aristides Maria Pereira, 1923-2011) ήταν πολιτικός από το Πράσινο Ακρωτήριο. Υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος του νησιωτικού κράτους από το 1975 ως το 1991.

Αριστίντες Περέιρα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Aristides Maria Pereira (Πορτογαλικά)
Γέννηση17  Νοεμβρίου 1923[1][2][3]
Νησί Μπόα Βίστα
Θάνατος22  Σεπτεμβρίου 2011[1][2][3]
Κοΐμπρα
Τόπος ταφήςΝησί Μπόα Βίστα
ΨευδώνυμοAlfredo Bangura
Χώρα πολιτογράφησηςΠράσινο Ακρωτήριο
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠορτογαλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΑφρικανικό Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Γουινέας και του Πράσινου Ακρωτηρίου και African Party for the Independence of Cape Verde
Οικογένεια
ΣύζυγοςCarlina Pereira
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος του Πράσινου Ακρωτηρίου (1975–1991)
ΒραβεύσειςΕθνικό Τάγμα Χοσέ Μαρτίν
Τάγμα του Αγκοστίνιο Νέτο
Grand Collar of the Military Order of Saint James of the Sword (9  Αυγούστου 1989)[4][5]
Μεγάλο κολάρο του Τάγματος του Πρίγκιπα Ενρίκε (31  Ιανουαρίου 1986)[4][5]
Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος του Λέοντος της Σενεγάλης
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Σταυρού του Νότου
Order of Amilcar Cabral 1st Class[6]
μετάλλιο Αμίλκαρ Καμπράλ
Order of Eduardo Mondlane, 1st class (24  Ιουνίου 1985)[7][8]
Order of Amilcar Cabral
Τάξη του Αγίου Ιάκωβου του Ξίφους
Τάγμα του Πρίγκιπα Ερρίκου
Εθνικό Τάγμα του Λέοντος (Σενεγάλη)
Τάγμα του Σταυρού του Νότου
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Πολιτική καριέρα

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1923. Αρχικά εργάστηκε ως επικεφαλής των τηλεπικοινωνιών στη Γουινέα-Μπισσάου. Στα τέλη της δεκαετίας του ' 40 άρχισε να δραστηριοποιείται και να εμπλέκεται στο αντιαποικιακό κίνημα, οργανώνοντας απεργίες και πετυχαίνοντας ανέλιξη στην ιεραρχία του κόμματός του, του Partido Africano da Independência da Guiné e Cabo Verde, του Αφρικανικού Κόμματος για την Ανεξαρτησία της Γουινέας (Μπισσάου) και του Πρασίνου Ακρωτηρίου (PAIGC).

Αρχικά εξελέγη από το Κοινοβούλιο τον Ιούλιο του 1975 και επανεξελέγη χωρίς αντίπαλο το 1981. Παρά το γεγονός ότι ο Περέιρα αρχικά υποσχέθηκε να εγκαθιδρύσει ένα δημοκρατικό και σοσιαλιστικό καθεστώς, επί ηγεσίας του το κράτος υπέφερε από φτώχεια. Ωστόσο, στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το κράτος ήταν καλύτερο σε σύγκριση με άλλες αφρικανικές χώρες. Ενώ απαγορευόταν η ίδρυση πολιτικών κομμάτων και το καθεστώς ήταν μονοκομματικό, το Πράσινο Ακρωτήριο ήταν από τα πιο δημοκρατικά κράτη της Αφρικής την περίοδο εκείνη κυρίως λόγω της εξουσίας που είχε μεταφερθεί σε τοπικές επιτροπές πολιτών. Έπειτα από το πραξικόπημα στην Μπισσάου το 1980, η καταστολή περιορίστηκε , όμως το μονοκομματικό καθεστώς (μόνο το PAICV αναγνωριζόταν ως νόμιμο πολιτικό κόμμα), διατηρήθηκε ως το 1990.

Κατά την προεδρία του Περέιρα, η αφρικανική χώρα τήρησε γενικά αδέσμευτη πολιτική και προωθήθηκαν οικονομικές μεταρρυθμίσεις, με σκοπό την ενίσχυση των αγροτών. Αναφορικά με τις διεθνείς σχέσεις, η κυβέρνηση του Περέιρα σύναψε συμμαχία με αμφιλεγόμενες για την εποχή εκείνη χώρες, όπως η Κίνα και η Λιβύη.

Καθ' όλη τη διάρκεια της προεδρίας του Περέιρα, πρωθυπουργός ήταν ο Πέντρο Πίρες. Στις δημοκρατικές εκλογές που διεξήχθησαν το 1991 ο Περέιρα ηττήθηκε από το διάδοχό του, Αντόνιο Μασκαρένιας Μοντέιρο[9].

Ο Περέιρα απεβίωσε στις 23 Σεπτεμβρίου 2011.

Παραπομπές

Επεξεργασία