Αριστόβουλος Α΄
Ο Αριστόβουλος Α΄ ή Ιούδας Αριστόβουλος διαδέχτηκε τον πατέρα του Ιωάννη Υρκανό (104 π.Χ.) και ανακηρύχθηκε βασιλιάς.[1][2][3]
| Αριστόβουλος Α΄ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 2ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 103 π.Χ. |
| Τόπος ταφής | Ιερουσαλήμ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Hasmonean Kingdom |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Σαλώμη Αλεξάνδρα |
| Γονείς | Ιωάννης Υρκανός |
| Αδέλφια | Antigonus I Αλέξανδρος Ιανναίος |
| Οικογένεια | Ασμοναϊκή δυναστεία |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | King of Judea (104 π.Χ.–103 π.Χ.) Αρχιερέας του Ισραήλ (104 π.Χ.–103 π.Χ.) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η βαναυσότητα του Αριστόβουλου
ΕπεξεργασίαΟ Αριστόβουλος παρέκαμψε την μητέρα του την όποια ο πατέρας του είχε ορίσει διάδοχο του πριν πεθάνει. Επιπλέον την φυλάκισε και την άφησε να πεθάνει από την πείνα μέσα στην φυλακή.[4] Συνέλαβε επίσης όλους τους άλλους αδελφούς του εκτός από τον Αντίγονο ή Αντίγονο Ι τον οποίο ανακήρυξε αντιβασιλιά. Έτσι ο Αντίγονος κατείχε την δεύτερη θέση στο βασίλειο.[5][6]
Η διακυβέρνηση του Αριστόβουλου
ΕπεξεργασίαΣτην εξωτερική του πολιτική ο Αριστόβουλος είχε επιτυχίες καθώς κατέκτησε την Γαλιλαία [7] και εκδίωξε από εκείνη την περιοχή τους Ιτουραίους.[8] Στο εσωτερικό του κράτους του όμως η ανακήρυξη του σε βασιλιά προκάλεσε την ζήλεια και τον φθόνο σε ένα μέρος του λαού.[9]
Η δολοφονία του Αντίγονου
ΕπεξεργασίαΑλλά και στην προσωπική του ζωή ο Αριστόβουλος στάθηκε άτυχος. Η σύζυγος του και βασίλισσα Αλεξάνδρα Σαλώμη [10] οργάνωσε μια σκευωρία εναντίον του αδελφού του Αντίγονου στην οποία ενέπλεξε και τον ίδιο τον Αριστόβουλο.[11]
Συγκεκριμένα μια μέρα ο Αντίγονος κατέφθασε οπλισμένος στον Ναό στην γιορτή της Σκηνοπηγίας για να προσφέρει θυσίες για λογαριασμό του αδελφού του που ήταν ασθενής . Τότε διάφοροι συκοφάντες είπαν στον Αριστόβουλο ότι ο αδελφός του θα παρουσιαστεί μπροστά του ένοπλος και θα τον σκοτώσει. Ο Αριστόβουλος το πίστεψε και ζήτησε από τον Αντίγονο να τον επισκεφτεί άοπλος ενώ ταυτόχρονα έστειλε ένα οπλισμένο απόσπασμα σε κάποιο σημείο από το όποιο θα περνούσε ο αδελφός του, προκειμένου να έλθει σε αυτόν, με την εντολή να τον σκοτώσουν αν τον δουν να έρχεται ένοπλος . Τότε η βασίλισσα, σταμάτησε τον αγγελιαφόρο που θα πήγαινε στον Αντίγονο και έστειλε ένα δικό της που του είπε να επισκεφτεί οπλισμένος τον αδελφό του προκειμένου εκείνος να θαυμάσει την λαμπρότητα της εμφάνισης του και των όπλων του. Έτσι όταν ο Αντίγονος πέρασε αμέριμνος από το σημείο της ενέδρας σφαγιάστηκε από το απόσπασμα.[12]
Ένας μάντης που ονομάζονταν Ιούδας ο Εσσαίος πρόβλεψε το θάνατο του Αντίγονου.[13]
Το τέλος του Αριστόβουλου και η μαρτυρία του Τιμαγένους
ΕπεξεργασίαΛίγο καιρό ύστερα από αυτό το γεγονός ο Αριστόβουλος πέθανε (103 π.Χ.).[14]
Ο Στράβων διασώζει μια μαρτυρία του Τιμαγένους στην όποια ο Αριστόβουλος περιγράφεται ως : “ἐπιεικής τε ἐγένετο οὗτος ὁ ἀνὴρ καὶ πολλὰ τοῖς Ἰουδαίοις χρήσιμος…” αναφερόμενος μάλλον στις υπηρεσίες προς την πατρίδα του και στην συμβολή του ως προς την διατήρηση των ιουδαϊκών νόμων και ηθών.[15]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Α, ΙΙΙ.1, [70], σελ. 55
- ↑ Библиотека Руслана Хазарзара, Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας, Βιβλίο ΙΓ, ΧΙ.1, [301]
- ↑ Γρατσέας Γ.-Αγουρίδης Σ. Τα χειρόγραφα της νεκρής θαλάσσης, Τα εσσαϊκά κείμενα του Κουμράν σε νεοελληνική απόδοση, Κεφάλαιο Γ΄, Ο Διδάσκαλος της δικαιοσύνης και ο ασεβής ιερέας 5, Υποθέσεις και πάλι, σελ. 55
- ↑ Γρατσέας Γ.-Αγουρίδης Σ. Τα χειρόγραφα της νεκρής θαλάσσης, Τα εσσαϊκά κείμενα του Κουμράν σε νεοελληνική απόδοση, Κεφάλαιο Γ΄, Ο Διδάσκαλος της δικαιοσύνης και ο ασεβής ιερέας 5, Υποθέσεις και πάλι, σελ.55
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Α, ΙΙΙ.1, [71] σελ. 55
- ↑ Библиотека Руслана Хазарзара, Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας, Βιβλίο ΙΓ, ΧΙ.1, [302]
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος Ε΄, Ελληνιστικοί Χρόνοι, Ιουδαϊκές και Πτολεμαϊκές επεμβάσεις, Θάνατος του Αντίοχου Η΄ Γρυπού, (108-96π.Χ.), σελ. 192
- ↑ Библиотека Руслана Хазарзара, Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας, Βιβλίο ΙΓ, ΧΙ.3, [318]
- ↑ Ιώσηπος , Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Α, ΙΙΙ.2, [72], σελ. 55
- ↑ Библиотека Руслана Хазарзара, Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας, Βιβλίο ΙΓ, ΧIΙ.1, [320]
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Α, ΙΙΙ.3, [76], σελ. 57
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Α, ΙΙΙ.2-4, [73] –[77], σελ. 55-57
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Α, ΙΙΙ.5, [78]-[80], σελ. 57-59
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Α, ΙΙΙ.6, [84], σελ. 61
- ↑ Библиотека Руслана Хазарзара, Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας, Βιβλίο ΙΓ, ΧI.3, [319]
Πηγές
Επεξεργασία- Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος Ε΄ Ελληνιστικοί Χρόνοι, Εκδοτική Αθηνών, 1979
- Γρατσέας Γ.-Αγουρίδης Σ., Τα χειρόγραφα της νεκρής θαλάσσης, Τα εσσαϊκά κείμενα του Κουμράν σε νεοελληνική απόδοση, ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ, 2003, ISBN 960-8053-17-X
- Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Αρχαία Ελληνική Γραμματεία «Οι ΄Ελληνες», Κάκτος, 1997
- Библиотека Руслана Хазарзара, Φλαυίου Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς ἀρχαιολογίας, Josephus Flavius.Antiquitas Judaeorum, Graece (ed. B. Niese), Flavius Josephus, Flavii Iosephi opera. B. Niese, Berlin, Weidmann, 1892 Liber XIIΙ