Αρκούδι Ιθάκης

νησίδα του Ιονίου Πελάγους

Συντεταγμένες: 38°33′10″N 20°42′37″E / 38.55278°N 20.71028°E / 38.55278; 20.71028 (Νησίδα Αρκούδι)

Το Αρκούδι είναι νησίδα του Ιόνιου Πελάγους,[1] η οποία βρίσκεται νότια της Λευκάδας και βόρεια της Ιθάκης και συγκεκριμένα μεταξύ Ιθάκης και Μεγανησίου. Ανήκει στο σύμπλεγμα των Τηλεβοΐδων νήσων.[2] Έχει έκταση 4,275 τ. χλμ.[1] και είναι ακατοίκητο[3]. Διοικητικά ανήκει στον δήμο Ιθάκης. Το Αρκούδι δέχεται επισκέψεις σκαφών και ιστιοφόρων κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

Αρκούδι
Αρκούδι
Γεωγραφία
ΑρχιπέλαγοςΙόνιο Πέλαγος
Νησιωτικό σύμπλεγμαΤηλεβοΐδες νήσοι
Έκταση4,275 km²
Χώρα
ΠεριφέρειαΠεριφέρεια Ιονίων Νήσων
ΝομόςΚεφαλληνίας
Δημογραφικά
Πληθυσμός0 (απογραφής 2001)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Αν και ερημόνησος έγινε ιδιαίτερα γνωστό στον ξένο τύπο περί το 1900 από τη θεωρία του Νταίρπφελντ όταν δημοσίευσε την πραγματεία του με τον τίτλο "Η Ομηρική Ιθάκη" θεωρώντας εκείνη ως τη σημερινή Λευκάδα όπου προσδιόριζε την νήσο Αρκούδι με την ομηρική νησίδα Αστερίδα. Σύμφωνα με την θεωρία του Νταίρπφελντ είναι το ακριβές αντίγραφο της Ομηρικής Αστερίδας. 1) Είναι το μοναδικό νησί στην περιοχή, που έχει δύο αμφίδυμα λιμάνια όμοια δεξιόστροφα, το ένα βορειοανατολικά και το άλλο ανατολικά αλλά νοτιότερα («λιμένες δ΄ ένι ναύλοχοι αυτή αμφίδυμοι» και μάλιστα που άνετα κρύβουν ένα πλοίο 2) Έχει ζωτικό χώρο που χωράει έναν οικισμό όπως τις Αλαλκομενές, όπως μαρτυρεί ο Απολλόδωρος στο διάμεσο των 2 λιμανιών 3) Έχει ανεμοδαρμένα ύψη για το ημερήσιο καραούλι 135 μ. ύψος και 4) Βρίσκεται νοτιότερα της Λευκάδας - Ομηρικής Ιθάκης, όπως το προσδιορίζει ο Όμηρος («πρίν πατρίδα γαίαν οικέσθαι») ακριβώς στην πορεία του ερχομού από την Πύλο και 5) Η θέση του είναι στην πορεία από την Πύλο και βρίσκεται στο μέσον των δύο νησιών της Ομηρικής Ιθάκης (Λευκάδας) και της Ομηρικής Σάμης (Θιάκι).

Η πορεία του πληθυσμού, μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, σύμφωνα με τις απογραφές είναι:

Απογραφή Πληθυσμός
1961 6[4]
1971 - [5]
1981 - [6]
1991 - [7]
2001 - [8]
2011 -

Παραπομπές-Πηγές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 Νέζης, Νίκος (2010). Τα ελληνικά βουνά - Γεωγραφική εγκυκλοπαίδεια. Αθήνα: Ε.Ο.Ο.Α. & Κληροδότημα «Αθ. Λευκαδίτη». σελ. 183. ISBN 978-960-86676-5-5. 
  2. ΙΝ, Σύνταξη (2 Αυγούστου 2020). «Το καταπράσινο νησάκι των Τηλεβοΐδων που μαγεύει». in.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2023. 
  3. «Απογραφή 2001, ΕΣΥΕ» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2006. 
  4. Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961, σελ. 103 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1961_1.pdf. 
  5. Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971, σελ. 101 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1971_1.pdf. 
  6. Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 113 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf. 
  7. Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17 Μαρτίου 1991, σελ. 133 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_1.pdf. 
  8. Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος - Απογραφή 2001, σελ. 136 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_1.pdf.