Αρριχίων ο Φιγαλεύς
Ο Αρριχίων ή Αρραχίων ο Φιγαλεύς ήταν αρχαίος Έλληνας ολυμπιονίκης στο αγώνισμα του παγκρατίου. Σκοτώθηκε το 564 π.Χ. κατά τη διάρκεια του τελικού του αθλήματός του. Παρά το θάνατό του κατάφερε να επικρατήσει του αντιπάλου του και να αναδειχτεί, έστω και μετά θάνατον, για τρίτη φορά ολυμπιονίκης.
| Αρριχίων ο Φιγαλεύς | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Προσωπικές Πληροφορίες | |||||||||||||||||
| Γέννηση | 6ος αιώνας π.Χ. Φιγαλεία | ||||||||||||||||
| Άθλημα | |||||||||||||||||
| Αγώνισμα | Παγκράτιο | ||||||||||||||||
Μετάλλια
| |||||||||||||||||
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Καταγόταν από την αρκαδική πόλη της Φιγαλείας ( στη σύγχρονη εποχή υπάγεται στα όρια του νομού Ηλείας ) και όντας φημισμένος αθλητής του παγκρατίου κατάφερε να επικρατήσει στο συγκεκριμένο αγώνισμα κατά τις διοργανώσεις του 572 και του 568 π.Χ[1]. Το 564, υπερασπιζόταν στην Ολυμπία για δεύτερη φορά τον τίτλο του. Κατάφερε να προκριθεί στον τελικό και κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης δέχτηκε μια άκρως επικίνδυνη λαβή από τον αντίπαλό του. Συγκεντρώνοντας τις τελευταίες δυνάμεις του, ο Αρριχίων κατάφερε να εξαρθρώσει το πέλμα του αντιπάλου του αναγκάζοντάς τον να παραιτηθεί την ίδια στιγμή που ο ίδιος ξεψυχούσε. Παρά το γεγονός πως ο Αρκάς παλαιστής ήταν νεκρός, οι Ελλανοδίκες τον ανακήρυξαν νικητή[2]. Κατά τον Φλάβιο Φιλόστρατο, η άρνηση του Αρριχίωνα να παραιτηθεί παρά τη δύσκολη θέση στην οποία βρέθηκε - και η οποία του κόστισε την ίδια του τη ζωή - οφείλεται σε παραίνεση του προπονητή του, Ερυξία[3].
Ιστορικές μαρτυρίες Επεξεργασία
[8-40.1- 40.2] Φιγαλεῦσι δὲ ἀνδριάς ἐστιν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς Ἀρ<ρα>χίωνος τοῦ παγκρατιαστοῦ, τά τε ἄλλα ἀρχαῖος καὶ οὐχ ἥκιστα ἐπὶ τῷ σχήματι: οὐ διεστᾶσι μὲν πολὺ οἱ πόδες, καθεῖνται δὲ παρὰ πλευρὰν αἱ χεῖρες ἄχρι τῶν γλουτῶν. πεποίηται μὲν δὴ ἡ εἰκὼν λίθου, λέγουσι δὲ καὶ ἐπίγραμμα ἐπ' αὐτὴν γραφῆναι: καὶ τοῦτο μὲν ἠφάνιστο ὑπὸ τοῦ χρόνου, τῷ δὲ Ἀῤῥαχίωνι ἐγένοντο Ὀλυμπικαὶ νῖκαι δύο μὲν Ὀλυμπιάσι ταῖς πρὸ τῆς τετάρτης καὶ πεντηκοστῆς, ἐγένετο δὲ καὶ ἐν αὐτῇ σὺν δικαίῳ τε ἐκ τῶν Ἑλλανοδικῶν καὶ Ἀῤῥαχίωνος αὐτοῦ τῇ ἀρετῇ.
[40.2]ὡς γὰρ δὴ πρὸς τὸν καταλειπόμενον ἔτι τῶν ἀνταγωνιστῶν ἐμάχετο ὑπὲρ τοῦ κοτίνου, ὁ μὲν προέλαβεν ὅστις δὴ ὁ ἀνταγωνιζόμενος καὶ τοῖς ποσὶ τὸν Ἀῤῥαχίωνα εἶχεν ἐζωκὼς καὶ τὸν τράχηλον ἐπίεζεν ἅμα αὐτοῦ ταῖς χερσίν: ὁ δὲ Ἀῤῥαχίων ἐκκλᾷ τῶν ἐν τῷ ποδὶ τοῦ ἀνταγωνιζομένου δάκτυλον, καὶ Ἀῤῥαχίων τε τὴν ψυχὴν ἀφίησιν ἀγχόμενος καὶ ὁ ἄγχων τὸν Ἀῤῥαχίωνα ὑπὸ τοῦ δακτύλου τῆς ὀδύνης κατὰ τὸν καιρὸν ἀπαγορεύει τὸν αὐτόν. Ἠλεῖοι δὲ ἐστεφάνωσάν τε καὶ ἀνηγόρευσαν νικῶντα τοῦ Ἀῤῥαχίωνος τὸν νεκρόν. αν. - Παυσανίου Ἑλλάδος Περιήγησις 8. Ἠλιακῶν Β' [4]
[40.1] Στην αγορά της Φιγαλίας υπάρχει ανδριάντας του παγκρατιαστή Αρραχίωνα με αρχαϊκά γνωρίσματα, μεταξύ των άλλων στη στάση: τα πόδια του δεν έχουν την κανονική διάσταση και τα χέρια πέφτουν παρά τα πλευρά ως τους γλουτούς• ο ανδριάντας είναι λίθινος καιί λένε πως είχε και επιγραφή, η οποία με τον καιρό εξαφανίστηκε. Ο Αρραχίων είχε κερδίσει δυο ολυμπιακές νίκες πριν από την πεντηκοστή τέταρτη ολυμπιάδα και μια τρίτη κατά την πεντηκοστή τέταρτη, την οποία οφείλει στην κρίση των Ελλανοδικών, άλλα και στην προσωπική του ικανότητα.
[40.2] Καθώς δηλαδή αντιμετώπιζε για τον κότινο της νίκης τον τελευταίο ανταγωνιστή του, εκείνος, όποιος κι αν ήταν, πρόλαβε και έζωσε με τα πόδια του, τον Αρραχίωνα, ενώ έσφιγγε με τα χέρια το λαιμό του• ο Αρραχίων έσπασε ένα δάχτυλο του ποδιού του αντιπάλου του• έτσι ταυτόχρονα ο Αρραχίων ξεψύχησε πνιγμένος, ενώ ο αντίπαλός του που τον έπνιξε λιποθύμησε από τον πόνο• οι Ηλείοι ανακήρυξαν νικητή το νεκρό Αρραχίωνα, τον όποιο στεφάνωσαν.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ David Matz, Greek and Roman Sport: A Dictionary of Athletes and Events from the Eighth Century B.C. to the Third Century A.D., McFarland, 1991, p. 32.
- ↑ «Istoria.gr:Για ένα κλαδί ελιάς». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2015.
- ↑ H. A. Harris, Greek Athletes and Athletics, Hutchinson & Co., London, 1964 p. 108.
- ↑ από τη Βικιθήκη -Παυσανίου Ἑλλάδος Περιήγησις 8. Ἀρκαδικά