Ο Αρχίδαμος Β' ήταν βασιλιάς της αρχαίας Σπάρτης. Ανήκε στο βασιλικό γένος των Ευρυποντιδών.

Αρχίδαμος Β΄
Βασιλιάς των Λακεδαιμονίων
17ος από τον οίκο των Ευρυποντιδών
ΠροκάτοχοςΛεωτυχίδας
ΔιάδοχοςΆγις Β΄
ΕθνικότηταΈλληνας, Σπαρτιάτης
Οίκος/ΓενεάΕυρυποντιδών
ΠατέραςΖευξίδαμος
Μητέραάγνωστη
ΕπίγονοιΆγις Β΄
Αγησίλαος Β΄
Τελευτίας
Κυνίσκα
Αρχίδαμος Β΄

Γιος του Ζευξιδάμου διαδέχθηκε στον θρόνο τον παππού του Λεωτυχίδα όταν εκείνος εξορίστηκε, καθώς ο πατέρας του είχε ήδη πεθάνει. Διακρίθηκε κατά τον φοβερό σεισμό της Σπάρτης το 464 π.Χ., στο τέταρτο έτος της βασιλείας του. Τότε οδήγησε τον λαό του έξω από την πόλη με τη δικαιολογία της αιφνίδιας επίθεσης από κάποιον εχθρό, με αποτέλεσμα να τον σώσει από τις συνέπειες της καταστροφής του κύριου σεισμού που ακολούθησε. Η ενέργεια αυτή του Αρχίδαμου θεωρείται μέχρι σήμερα η αρχαιότερη ιστορική πρόβλεψη σεισμού καθώς και μέτρο αντισεισμικής προστασίας. Όμως μετά τον σεισμό εκείνο ο Αρχίδαμος αντιμετώπισε τον ξεσηκωμό των ειλώτων, που είχαν σπεύσει να επωφεληθούν του σεισμού, καθώς και εκείνο των περιοίκων και Μεσσηνίων.

Κατά περιγραφή του Θουκυδίδη (ΙΙ-13,1) όταν κάποτε ήταν φιλοξενούμενος του Περικλή επέδειξε πνεύμα συνδιαλλαγής και φιλειρηνικές διαθέσεις κατά τις προηγηθείσες του Πελοποννησιακού πολέμου διαπραγματεύσεις. Κατηγορήθηκε μάλιστα στη Σπάρτη, ενώ είχε ληφθεί απόφαση έναρξης εχθροπραξιών, ότι εκείνος συνέχεια ολιγωρούσε και ανέβαλλε την έναρξη του πολέμου, είτε προφασιζόμενος θρησκευτικές εορτές, είτε με την ελπίδα ότι οι Αθηναίοι θα φανούν περισσότερο υποχωρητικοί.

Παρέμεινε όμως αρχηγός των Λακεδαιμονίων μέχρι και το τρίτο έτος του πολέμου εκείνου. Το δεύτερο έτος εισέβαλε τελικά στην Αττική, το δε τρίτο προχώρησε, αντί των Αθηνών, στη Βοιωτία όπου και κυρίευσε τις Πλαταιές. Όμως στο τρίτο αυτό έτος αντικαταστάθηκε από τον συμβασιλέα Πλειστοάνακτα. Λίγο αργότερα όταν πέθανε, τον χειμώνα του 427-426 π.Χ., τη θέση του ανέλαβε ο γιος του Άγις Β΄.

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Αρχιδάμειος πόλεμος

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

Ραμού-Χαψιάδη, Ά., Αρχίδαμος ο Ζευξιδάμου και η εξωτερική πολιτική της Σπάρτης επί της βασιλείας του (διατριβή επί υφηγεσίᾳ), Αθήναι, 1978.