Βίκτωρ Δούσμανης
Ο Βίκτωρ Δούσμανης (1861-1949) ήταν αξιωματικός του ελληνικού στρατού, που έφτασε έως το αξίωμα του αρχηγού ΓΕΣ (1914-15, 1915-16, 1921, 1922-23).[1]
| Βίκτωρ Δούσμανης | |
|---|---|
 Ο Βίκτωρ Δούσμανης στο Η Τουρκία καταρρέουσα : ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας απότου έτους 1801 μέχρι του 1913 του Σπυρίδωνος Λάμπρου | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Βίκτωρ Δούσμανης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1861 Κέρκυρα |
| Θάνατος | 12 Ιανουαρίου 1949 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός συγγραφέας |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Σοφοκλής Δούσμανης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | αντιστράτηγος/Ελληνικός Στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνοτουρκικός Πόλεμος (1897), Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μικρασιατική εκστρατεία και Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού της Ελλάδας (1914–1915) Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού της Ελλάδας (1915–1916) Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού της Ελλάδας (1921) Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού της Ελλάδας (1922–1923) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην Κέρκυρα και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια ηπειρώτικης καταγωγής, η οποία συγγένευε με βασιλικούς και πριγκηπικούς οίκους.[2] Παππούς του ήταν ο Αντώνιος Λευκόχειλος - Δούσμανης, διαπρεπής πολιτικός, ενώ μικρότερος αδερφός του ήταν ο ναύαρχος Σοφοκλής Δούσμανης.
Συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους με το βαθμό του αντιστράτηγου. Επίσης διετέλεσε υπασπιστής του βασιλιά Κωνσταντίνου, υπαρχηγός και αρχηγός του Γενικού επιτελείου (ΓΕΣ) το 1914-16 και ξανά το 1921[1], καθώς και καθηγητής γεωδαισίας στη Σχολή Ευελπίδων.[3] Το 1917 εξορίστηκε από τους βενιζελικούς στην Κορσική και στη συνέχεια (1922) καταδικάστηκε σε θάνατο από το Ειδικό Στρατοδικείο, αλλά η ποινή δεν εκτελέστηκε τελικά.[3] Αποστρατεύτηκε το 1923.
Πέθανε σε στρατιωτικό νοσοκομείο στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου 1949 σε ηλικία 88 ετών και κηδεύτηκε από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.[4]
Συγγραφικό έργο
ΕπεξεργασίαΠολυγραφότατος, συνέγραψε τα έργα "Γεωδαισία", "Στρατηγικαί τακτικαί οδηγίαι", «Ιστορία του πολέμου του 1913», "Η εσωτερική όψη της μικρασιατικής εμπλοκής", "Ιστορία και Γεωγραφία της Θεσσαλίας", "Απομνημονεύματα", κ.ά. Διάσημος για την ευρυμάθειά του, διετέλεσε διευθυντής σύνταξης της εγκυκλοπαίδειας του Πυρσού.
Αποτίμηση
ΕπεξεργασίαΟ Δούσμανης υπήρξε ικανότατος επιτελικός αξιωματικός και σε αυτόν οφείλεται εν πολλοίς η νίκη στον Β' Βαλκανικό Πόλεμο καθώς διατελούσε αρχηγός του Επιτελείου. Εν τούτοις ήταν διαβόητος για την αλαζονική του συμπεριφορά ενώ, αν και υπήρξε απολύτως αφοσιωμένος προς τον βασιλιά Κωνσταντίνο, δεν δίστασε να γράψει άσχημα λόγια για τους παλαιούς του συντρόφους Ιωάννη Μεταξά και Ξενοφώντα Στρατηγό.
Πηγές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 «Αρχηγοί ΓΕΣ-Ονομαστική κατάσταση». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2015.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Δομή, εκδόσεις Τεγόπουλου - Μανιατέα, τόμος 10, λήμμα Δούσμανης, σελ. 244.
- ↑ 3,0 3,1 Ε΄ Ιστορικά, Βαλκανικοί Πόλεμοι, τεύχος 24, σελ. 19.
- ↑ Απέθανε ο Βίκτωρ Δούσμανης, εφ. Εθνικός Κήρυξ, φύλλο 14ης Ιανουαρίου 1949, σελ. 1.