Βασίλειος Μ. Μελάς
Για άλλους με όμοιο όνομα δείτε Βασίλειος Β. Μελάς, Βασίλειος Γ. Μελάς.
| Βασίλειος Μ. Μελάς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1879 Αθήνα |
| Θάνατος | 1956 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ελένη Σούτσου |
| Γονείς | Μιχαήλ Μελάς |
| Αδέλφια | Άννα Μελά-Παπαδοπούλου Παύλος Μελάς Κωνσταντίνος Μελάς Λέων Μ. Μελάς Γεώργιος Μελάς |
| Οικογένεια | Οικογένεια Μελά |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | αντιστράτηγος/Ελληνικός Στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνοτουρκικός Πόλεμος (1897), Βαλκανικοί Πόλεμοι και Μικρασιατική εκστρατεία |
Ο Βασίλειος Μ. Μελάς (Αθήνα, 1879 - Αθήνα, 1956) ήταν αξιωματικός του ελληνικού στρατού.
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν το τελευταίο από τα επτά παιδιά του νομομαθή, μεγαλεμπόρου και πολιτικού Μιχαήλ Μελά και της Κεφαλονίτισσας Ελένης Γ. Βουτσινά. Μετά το τέλος των γυμνασιακών του σπουδών φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων. Σε ηλικία 17 ετών διέκοψε τις σπουδές του, κατατάχθηκε στο ιππικό σαν δεκανέας και πήρε μέρος σε όλες τις μάχες του πολέμου του 1897. Με το τέλος του πολέμου συνέχισε τις σπουδές του και αποφοίτησε από τη σχολή με το βαθμό του ανθυπιλάρχου.[1]
Αργότερα συνέχισε τις σπουδές στη στρατιωτική σχολή του Πεζικού και Ιππικού στο Namur του Βελγίου και εν συνεχεία φοίτησε ως υπίλαρχος στην Ιππευτική Σχολή του Saumur στη Γαλλία (1910 - 1911). Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912 - 1913, όπως και στη Βορειοηπειρωτική επανάσταση το 1914. Την περίοδο 1915 - 1916 φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Λοχαγών. Πήρε μέρος στην εκστρατεία της Μ. Ασίας ως Διοικητής Συντάγματος Ιππικού ( 1920 ).[2] Ως συνταγματάρχης, διετέλεσε υπασπιστής[3] του βασιλιά Αλεξάνδρου, με τον οποίο ανέπτυξε ιδιαίτερη σχέση.
Από το 1923 μέχρι το 1925 διετέλεσε στρατιωτικός ακόλουθος της Ελλάδας στο Βελιγράδι και αργότερα στο Παρίσι και το Λονδίνο.[1] Το 1926 προβιβάσθηκε στο βαθμό του υποστρατήγου και το 1930 έγινε αντιστράτηγος.[4] Μετά από αίτησή του, αποστρατεύθηκε το 1936, ανακλήθηκε όμως στην ενεργό δράση κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο όταν διορίσθηκε Ανώτερος Στρατιωτικός Διοικητής Αργυροκάστρου. Με τη λήξη του πολέμου αποστρατεύτηκε. Για την περίοδο αυτή της ζωής του, έχει καταγράψει τις αναμνήσεις του στο έργο «Αναμνήσεις και εντυπώσεις αντιστρατήγου Βασ. Μιχ. Μελά από την διοίκησιν του εν Αργυροκάστρω κατά τον Ιταλικόν πόλεμον 1940-1941».[2] Κατά τη στρατιωτική του σταδιοδρομία τραυματίστηκε τρεις φορές, ενώ για την προσφορά και τον ηρωισμό του τιμήθηκε με πάρα πολλές διακρίσεις και παράσημα.[2]
Εκτός από τη στρατιωτική του πορεία συμμετείχε ενεργά σε πάμπολλα σωματεία και ενώσεις. Διετέλεσε μεταξύ άλλων πρόεδρος της Αθηναϊκής Λέσχης[2] ( 1938-1941 και 1949-1956[5] ), της Διαχειριστικής Επιτροπής Βασιλείου Γ. Μελά, της Φιλίππου Ενώσεως και της Ηπειρωτικής Εταιρείας Αθηνών[2], της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος.[6] Υπήρξε επίσης συνεργάτης της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας.[1] . Αναφέρεται ότι ασχολείται και με το πνευματικό άθλημα του Μπριτζ[7].
Μετά την αποστρατεία του συμμετείχε σε πολλά κοινωφελή έργα και δραστηριότητες.[2] Ήταν μασόνος, στη στοά Σκενδέρμπεης των Αθηνών ενώ κατά την περίοδο της Κατοχής φυλακίστηκε για ένα διάστημα από τις γερμανικές δυνάμεις και τέθηκε σε περιορισμό στην εξοχική του κατοικία στην Αίγινα.[5]
Απεβίωσε το 1956 στην Αθήνα. Το πλούσιο αρχείο του Βασιλείου Μ. Μελά βρίσκεται κατατεθειμένο στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.[2] Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Σούτσου, κόρη του στρατηγού και προέδρου της Αθηναϊκής Λέσχης, Αλέξανδρου Σούτσου[3] και της Σοφίας Νικολάου Μαυροκορδάτου.[8]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Παύλος Δρανδάκης, «Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια», τόμ. ΙΣΤ΄, σ. 862
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Μαρία Παπαναστασίου, Αρχείο Βασιλείου Μιχαήλ Μελά, σ. 78.
- ↑ 3,0 3,1 Αστικοί κύκλοι της Αθήνας Αρχειοθετήθηκε 2012-03-12 στο Wayback Machine., από την εφημερίδα Η Καθημερινή
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος, Αθήνα 2001, τόμος 41, σελίδα 210
- ↑ 5,0 5,1 Απόστρατος, κοινωνία & πολιτική από το μεσοπόλεμο στη μεταπολίτευση, διπλωματική εργασία Γιώργου Σακαγιάννη, σελ.39
- ↑ Όλγα Παλαιολόγου, Το Νηπιακόν Επιμελητήριον Μελά/ Η ίδρυση και τα πρώτα χρόνια, σ. 87.
- ↑ Ελευθέριου Σκιαδά, 100 χρόνια Όμιλος Αντισφαίρισης Αθηνών 1895-1995, Μικρός Ρωμηός Ε.Π.Ε., ISBN 960-85466-2-1, σελ. 137
- ↑ Κούλα Ξηραδάκη, Φαναριώτισσες: Η συμβολή τους στα Γράμματα, στις Τέχνες και στην Κοινωνική Πρόνοια, εκδόσεις Φιλιππότη, Αθήνα 1999, σ. 113.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Παύλος Δρανδάκης, «Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια», τόμ. ΙΣΤ'.
- Όλγα Παλαιολόγου, Το Νηπιακόν Επιμελητήριον Μελά/ Η ίδρυση και τα πρώτα χρόνια (1893-1922), Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών, Ιωάννινα 2011.
- Μαρία Παπαναστασίου, Αρχείο Βασιλείου Μιχαήλ Μελά, από το επιστημονικό περιοδικό Τεκμήρια Ιστορίας/Μονογραφίες, Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, Αθήνα 2009.