Η Βερενίκη (2ος αιώνας π.Χ.) υπήρξε Βασίλισσα της Περγάμου κατά την ελληνιστική εποχή, μέλος της Δυναστείας των Ατταλιδών. Υπήρξε σύζυγος του βασιλιά Αττάλου Γ' του Φιλομήτορα. Ελάχιστες πληροφορίες επιβιώνουν σχετικά με τη ζωή της.

Βερενίκη
Βασίλισσα του Βασιλείου της Περγάμου
Περίοδοςβ' μισό 2ου αιώνα π.Χ.
ΣύζυγοςΆτταλος Γ' ο Φιλομήτωρ
ΟίκοςΔυναστεία των Ατταλιδών
δεδομένα (π  σ  ε )

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Η καταγωγή της βασίλισσας είναι άγνωστη καθώς ελάχιστες πληροφορίες επιβιώνουν για το πρόσωπό της. Νυμφεύτηκε τον τελευταίο αναγνωρισμένο βασιλιά της Περγάμου, τον Άτταλο Γ' το Φιλομήτορα.[1] Καθώς οι πηγές αναφέρουν ρητά πως ο Άτταλος δεν άφησε διάδοχο κατά το θάνατό του, μας επιτρέπεται να υποθέσουμε ότι το ζευγάρι δεν απέκτησε (τουλάχιστον αρσενικά) παιδιά.

Οι ηγεμόνες εμφανίζονται με κίτρινη σκίαση.
Η διακεκομμένη γραμμή δηλώνει υιοθεσία.
[2][3]

 
 
 
 
Άτταλος ο Τίονας
σύζ. Βόα
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ευμένης
σύζ. Σάτυρα
 
Φιλέταιρος
 
Άτταλος
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ευμένης Α΄
 
 
 
 
 
 
Άτταλος του Φιλέταιρου
σύζ. Αντιοχίς
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Άτταλος Α΄ Σωτήρ
σύζ. Απολλωνίς
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ευμένης Β΄ Σωτήρ
 
Στρατονίκη Αριαραθιδών
Καππαδοκίας
 
Άτταλος Β΄ Φιλάδελφος
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Άτταλος Γ΄ Φιλομήτωρ
σύζ. Βερενίκη
 
νόθος (;)
(Αριστόνικος) Ευμένης Γ΄


Το όνομα της βασίλισσας παραδίδει ο ιστορικός Ιουστίνος ο οποίος, εξιστορώντας το βίο του Αττάλου, αναφέρει ότι ο βασιλιάς θανάτωσε πολλούς συγγενείς και αυλικούς με την κατηγορία ότι οδήγησαν, «πότε τη μητέρα του, Στρατονίκη, πότε τη σύζυγό του Βερενίκη, στην καταστροφή». Μετά τα γεγονότα αυτά η ψυχολογία του είχε καταστραφεί και υιοθετώντας εμφάνιση και συμπεριφορά ατόμου πνιγμένου από τις τύψεις κλείστηκε στον εαυτό του, έπαψε να εμφανίζεται δημόσια και επέδειξε αδιαφορία για τη διακυβέρνηση.[1] Φεύγοντας αιφνιδίως από τη ζωή το το 133 π.Χ. ξεκίνησε μια αλυσιδωτή αντίδραση γεγονότων που οδήγησαν τελικά στην ενσωμάτωση ολόκληρης της Μικράς Ασίας στο ρωμαϊκό κράτος.[1][4]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Ιουστίνος, «Επιτομή των ιστοριών του Πομπήιου Τρόγου», 36.4
  2. Astin, A. E.· Frederiksen, M. W. (7 Δεκεμβρίου 1989). The Cambridge Ancient History. Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 518. ISBN 9780521234481. 
  3. «Attalid genealogy». Macquarie University Museum of Ancient Cultures. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2017. 
  4. Φλώρος, «Επιτομή της Ρωμαϊκής Ιστορίας», 35.2.20

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

Πρωτογενείς πηγές (Έλληνες και Ρωμαίοι)

Δευτερογενείς πηγές

  • Allen R.E. (1983). «The Attalid Kingdom: A Constitutional History». Oxford University Press, USA. ISBN 978-0198148456.
  • Austin M.M. (2006). «The Hellenistic World from Alexander to the Roman Conquest: A Selection of Ancient Sources in Translation». Cambridge University Press. ISBN 978-0521828604
  • Hansen, Esther V. (1971). «The Attalids of Pergamon». Ithaca, New York: Cornell University Press; London: Cornell University Press Ltd. ISBN 0-8014-0615-3.
  • Kosmetatou, Elizabeth (2003) «The Attalids of Pergamon», Andrew Erskine, ed., «A Companion to the Hellenistic World». Oxford: Blackwell: σελ. 159–174. ISBN 1-4051-3278-7. Κείμενο

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία