Βερνάρδος Α΄ του Μπεζαλού

Ισπανός ευγενής, κόμης της Μπεσαλού


Ο Βερνάρδος Α΄, γνωστός και με το προσωνύμιο ο σιδηρούς κόπτης (Ισπανικά: Bernat Ι Tallaferro, απεβ. 1020) από τον Οίκο της Βαρκελώνης ήταν κόμης της Μπεσαλού (988-1020) στην Καταλωνία.

Βερνάρδος Α΄ της Μπεσαλού
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση974 (περίπου)
Θάνατος26  Σεπτεμβρίου 1020
Προβηγκία
Τόπος ταφήςΣάντα Μαρία δε Ριπόλ
ΨευδώνυμοTallaferro
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΚαταλανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςToda, countess of Besalú
ΤέκναΓουλιέλμος Α΄ του Μπεζαλού
Αδελαΐδα του Μπεζαλού
Κονστάνθα του Μπεζαλού
Βιλφρέδος της Μπεσαλού
Γαρσένδα του Μπεζαλού
ΓονείςΟλίβα Καβρέτα και Ερμενγάρδα του Εμπούριες
ΑδέλφιαΒιφρέδος Β΄ της Σερδάνια
Ηγούμενος Ολίβα
Berenguer d'Elna
ΟικογένειαΟίκος της Βαρκελώνης
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ήταν ο πρωτοτόκος γιος τού Ολίβα Καβρέτα και της Έρμενγαρδ των Μπελονιδών, κόρης τού Γάουσβερτ κόμη του Εμπόριου.

Το 990 διαδέχθηκε τον πατέρα του μαζί με τους αδελφούς του: ο Βερνάρδος Α΄ έλαβε την Μπεσαλού, ο Ολίβα τη Βέργα & Ριπόλ και ο Βιλφρέδος Β΄ τη Σερδάνια & Κονφλάν.

Δωρεά τού έτους 1000 προς τη μονή της Σάντα Μαρία δελ Καστέλ δε Μπεζαλού αναφέρεται στη σύζυγό του "Τότα, που την αποκαλούν Azalatz" και δωρεά τού 1018 προς την ίδια μονή αναφέρεται σε αυτήν ως "Τόδα, που καλείται Adalet". Από την Τόδα/Αδελαΐς το Ρωμαϊκό όνομα Κωνσταντία εισήλθε στην Ισπανία, καθώς ο πατέρας της Γουλιέλμος Β΄ ήταν γιος της Αδελαΐδας και τού Γουλιέλμου Α΄, γιού της Κωνσταντίας των Μπιβινιδών. Η τελευταία ήταν κόρη τού Καρόλου-Κωνσταντίνου κόμη τού Βιέν, γιου της Άννας των Μακεδόνων (κόρης τού Λέοντα ΣΤ΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων). Η Άννα είχε θείο Κωνσταντίνο (απεβ. νέος) και αδελφό τον Κωνσταντίνο Ζ΄.

Οικογένεια

Επεξεργασία

Νυμφεύτηκε το 992 την Τόδα/Αδελαΐδα, μάλλον κόρη τού Γουλιέλμου Β΄ των Μποζονιδών κόμη της Προβηγκίας ή ίσως τού Γουλιέλμου Σάντσεθ της Γασκώνης. Είχε τέκνα:

  • Γουλιέλμος, κόμης της Μπεσαλού.
  • Βιλφρέδος, επίσκοπος της Μπεσαλού.
  • Ερρίκος (Asenric/Aienrich), διάδοχος τού προηγουμένου στην επισκοπή.
  • Ούγος, καστελλάνος, έλαβε ελεύθερα φεουδελικά (in allodium) εδάφη.
  • Βερεγγάριος, καστελλάνος, έλαβε εδάφη όπως ο προηγούμενος.
  • (ένας γιος), νυμφεύτηκε την Στεφανία και κόρη τους ήταν η:
  • Κωνσταντία. Ίσως είναι η Βελασκίτα, που παντρεύτηκε τον Ερμενγκόλ Β΄ κόμη τού Ουρζέλ.
  • Αδελαΐδα, παντρεύτηκε τον Πονς Α΄ του Εμπόριου.
  • (;) Γαρσένδα/Γαρσίνδα, παντρεύτηκε τον Βερεγγάριο υποκόμη τού Ναρμπόν.
  • Archibald Ross Lewis (1965), The Development of Southern French and Catalan Society, 718–1050 (Austin: University of Texas Press), 348.
  • José María Lacarra, "La península ibérica del siglo VII al X: centros y vías de irradiación de la civilización", Estudios de Alta Edad Media Española (Valencia: 1971), 171. Originally published as "Centri e vie di irradiazione della civiltà nell'alto medioevo", Settimane di Studio del Centro italiano di Studi sull'alto medioevo, XI (1963):233–78.
  • M. S. Gros i Pujol (1995), "Sant Pere de Camprodon", Art i cultura als monestirs del Ripollès, Proceedings of the First Week of Studies, 16–18 de September 1992 (Abadia de Montserrat), 80.
  • Pons i Guri & Palou i Miquel 2002, Doc 3, pp. 26–29.