Βερνάρδος Α΄ του Μπεζαλού
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Βερνάρδος Α΄, γνωστός και με το προσωνύμιο ο σιδηρούς κόπτης (Ισπανικά: Bernat Ι Tallaferro, απεβ. 1020) από τον Οίκο της Βαρκελώνης ήταν κόμης της Μπεσαλού (988-1020) στην Καταλωνία.
| Βερνάρδος Α΄ της Μπεσαλού | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 974 (περίπου) |
| Θάνατος | 26 Σεπτεμβρίου 1020 Προβηγκία |
| Τόπος ταφής | Σάντα Μαρία δε Ριπόλ |
| Ψευδώνυμο | Tallaferro |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Καταλανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Toda, countess of Besalú |
| Τέκνα | Γουλιέλμος Α΄ του Μπεζαλού Αδελαΐδα του Μπεζαλού Κονστάνθα του Μπεζαλού Βιλφρέδος της Μπεσαλού Γαρσένδα του Μπεζαλού |
| Γονείς | Ολίβα Καβρέτα και Ερμενγάρδα του Εμπούριες |
| Αδέλφια | Βιφρέδος Β΄ της Σερδάνια Ηγούμενος Ολίβα Berenguer d'Elna |
| Οικογένεια | Οίκος της Βαρκελώνης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν ο πρωτοτόκος γιος τού Ολίβα Καβρέτα και της Έρμενγαρδ των Μπελονιδών, κόρης τού Γάουσβερτ κόμη του Εμπόριου.
Το 990 διαδέχθηκε τον πατέρα του μαζί με τους αδελφούς του: ο Βερνάρδος Α΄ έλαβε την Μπεσαλού, ο Ολίβα τη Βέργα & Ριπόλ και ο Βιλφρέδος Β΄ τη Σερδάνια & Κονφλάν.
Δωρεά τού έτους 1000 προς τη μονή της Σάντα Μαρία δελ Καστέλ δε Μπεζαλού αναφέρεται στη σύζυγό του "Τότα, που την αποκαλούν Azalatz" και δωρεά τού 1018 προς την ίδια μονή αναφέρεται σε αυτήν ως "Τόδα, που καλείται Adalet". Από την Τόδα/Αδελαΐς το Ρωμαϊκό όνομα Κωνσταντία εισήλθε στην Ισπανία, καθώς ο πατέρας της Γουλιέλμος Β΄ ήταν γιος της Αδελαΐδας και τού Γουλιέλμου Α΄, γιού της Κωνσταντίας των Μπιβινιδών. Η τελευταία ήταν κόρη τού Καρόλου-Κωνσταντίνου κόμη τού Βιέν, γιου της Άννας των Μακεδόνων (κόρης τού Λέοντα ΣΤ΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων). Η Άννα είχε θείο Κωνσταντίνο (απεβ. νέος) και αδελφό τον Κωνσταντίνο Ζ΄.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε το 992 την Τόδα/Αδελαΐδα, μάλλον κόρη τού Γουλιέλμου Β΄ των Μποζονιδών κόμη της Προβηγκίας ή ίσως τού Γουλιέλμου Σάντσεθ της Γασκώνης. Είχε τέκνα:
- Γουλιέλμος, κόμης της Μπεσαλού.
- Βιλφρέδος, επίσκοπος της Μπεσαλού.
- Ερρίκος (Asenric/Aienrich), διάδοχος τού προηγουμένου στην επισκοπή.
- Ούγος, καστελλάνος, έλαβε ελεύθερα φεουδελικά (in allodium) εδάφη.
- Βερεγγάριος, καστελλάνος, έλαβε εδάφη όπως ο προηγούμενος.
- (ένας γιος), νυμφεύτηκε την Στεφανία και κόρη τους ήταν η:
- Κωνσταντία, παντρεύτηκε τον Σάντσο Γκαρθές κύριο τού Ουνκαστίγιο, νόθο γιο τού Γκαρθία Σάντσεθ Γ΄ της Παμπλόνα. Η Στεφανία σε δεύτερο γάμο παντρεύτηκε τον Γκαρθία Σάντσεθ Γ΄ της Παμπλόνα.
- Κωνσταντία. Ίσως είναι η Βελασκίτα, που παντρεύτηκε τον Ερμενγκόλ Β΄ κόμη τού Ουρζέλ.
- Αδελαΐδα, παντρεύτηκε τον Πονς Α΄ του Εμπόριου.
- (;) Γαρσένδα/Γαρσίνδα, παντρεύτηκε τον Βερεγγάριο υποκόμη τού Ναρμπόν.
Πηγές
Επεξεργασία- Archibald Ross Lewis (1965), The Development of Southern French and Catalan Society, 718–1050 (Austin: University of Texas Press), 348.
- José María Lacarra, "La península ibérica del siglo VII al X: centros y vías de irradiación de la civilización", Estudios de Alta Edad Media Española (Valencia: 1971), 171. Originally published as "Centri e vie di irradiazione della civiltà nell'alto medioevo", Settimane di Studio del Centro italiano di Studi sull'alto medioevo, XI (1963):233–78.
- M. S. Gros i Pujol (1995), "Sant Pere de Camprodon", Art i cultura als monestirs del Ripollès, Proceedings of the First Week of Studies, 16–18 de September 1992 (Abadia de Montserrat), 80.
- Pons i Guri & Palou i Miquel 2002, Doc 3, pp. 26–29.