Βιφρέδο Β΄ της Σερδάνια
Ο Βιφρέδο Β΄ της Σερδάνια (Ισπανικά ː Vifredo/Wifredo ΙΙ, περί το 970 - 1050) μέλος του Οίκου της Βαρκελώνης ήταν Κόμης της Σερδάνια (988 - 1035) και κόμης της Βέργα (1003 - 1035) ως Βιφρέδο Α΄.
| Βιφρέδος Β΄ της Σερδάνια | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 970 (περίπου)[1] |
| Θάνατος | 1050[1][2] ή 31 Ιουλίου 1049 ή 1050[3] Saint-Martin-du-Canigou |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Καταλανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μοναχός φεουδάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | d:Q97642300 |
| Τέκνα | Γκυγιέμ Γκυφρέδο Ραϋμόνδος Α΄ της Σερδάνια Βερνάρδος Α΄ της Βέργα Βερεγγάριος της Βέργα Wifred of Cerdanya |
| Γονείς | Ολίβα Καβρέτα και Ερμενγάρδα του Εμπούριες |
| Αδέλφια | Βερνάρδος Α΄ της Μπεσαλού Ηγούμενος Ολίβα Berenguer d'Elna |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Βιφρέδο Β΄ ήταν δευτερότοκος γιος τού Ολίβα Καβρέτα κόμη της Σερδάνια & Μπεζαλού και της Έρμενγαρδ των Μπελλονιδών, κόρης τού Γάουσβερτ κόμη τού Εμπούριες. Το 988 ο πατέρας του παραιτήθηκε για να γίνει μοναχός στο Μόντε Κασσίνο. Τότε τα αδέλφια μοίρασαν την κτήση του: ο Βερνάρδος Α΄ έλαβε το Μπεζαλού, ο Βιφρέδο Β΄ τη Σερδάνια & Κονφλάν και ο Ολίβα τη Βέργα & Ριπόλ. Η μητέρα τους ενήργησε ως επίτροπος ως το 994. Το 1003 ο Ολίβα ακολούθησε τον πατέρα του στην Εκκλησία και η κομητεία του περιήλθε στον Βιφρέδο Β΄. Το έτος αυτό ο Βιφρέδος Β΄ και ο Βερνάρδος Α΄ ενώθηκαν με τη συμμαχία Χριστιανών πριγκίπων εναντίον της Μουσουλμανικής εισβολής· οι δύο συνασπισμοί συγκρούστηκαν στη μάχη τού Τορά.[4]
Όπως ο πατέρας του και ο αδελφός του Ολίβα, ο Βιφρέδο Β΄ ένοιωθε συμπάθεια προς την Εκκλησία. Συμμετείχε ενεργά στην καθαγίαση πολλών ναών και μονών, όπως τού Σαν Μαρτίν δελ Κανιγό, που ιδρύθηκε το 1007 και καθαγιάστηκε το 1009. Παρά ταύτα πολέμησε να ελευθερώσει τη χώρα του από τη δικαιοδοσία της επισκοπής τού Ουρζέλ και δεν δίστασε να συγκρουστεί με τον επίσκοπό της άγιο Ερμενγόλ. Το 1023 συμφώνησε ειρήνη με τον Βερεγγάριο-Ραϋμόνδο Α΄ κόμη της Βαρκελώνης και τον Γουλιέλμο Α΄ κόμη τού Μπεζαλού (γιο τού Βερνάρδου Α΄). Στο πρώτο φύλλο τού Βιβλίου των φεούδων της Σερδάνια των αρχών τού 13ου αι. υπάρχει εικονογράφηση με τον Βιφρέδο Β΄ να λαμβάνει όρκο υποτέλειας από δύο κυρίους τού Καστελφολίτ. Η εικόνα είναι από ζωγράφο (διαφορετικό από αυτόν που ζωγράφισε τις υπόλοιπες μινιατούρες) σε Βυζαντινό στυλ, το οποίο έγινε κυρίαρχο στην Καταλωνία περί το 1200.[5]
Το 1035 ακολούθησε τελικά τον πατέρα του και τον αδελφό του και αποσύρθηκε ως μοναχός στη μονή τού Σαν Μαρτίν δελ Κανιγό, που είχε ιδρύσει. Απεβίωσε 15 έτη μετά, το 1050.
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε τη Γκουίσλα δε Παγιάρς και είχε τέκνα:
- Ραϋμόνδος 1035-1068, κόμης της Σερδάνια.
- Βιφρέδο απεβ. 1079, αρχιεπίσκοπος τού Ναρμπόν.
- Βερεγάριος απεβ. 1053, επίσκοπος της Έλνα.
- Αρδουίν απεβ. 1050.
- Γκυγιέμ Γκυφρέδο απεβ. 1075, επίσκοπος τού Ουρζέλ.
- Βερνάρδος Α΄ απεβ. 1093, κόμης της Βέργα.
- Βερεγγάριος απεβ. 1093, διάδοχος τού προηγουμένου στη Βέργα, επίσκοπος της Ζιρόνα.
- Φε/Φόυ/Φιδέθ, παντρεύτηκε τον Ούγο κόμη τού Ρουέργκ (Οίκος της Τουλούζης).
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 cantic
.bnc .cat /registres /fitxa /212142. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0031569.
- ↑ www
.biografiasyvidas .com /biografia /w /wifredo _ii .htm. - ↑ Carl Erdmann (1977), The Origin of the Idea of Crusade (Princeton: Princeton University Press), σσ. 99–100.
- ↑ María Eugenia Ibarburu Asurmendi (1999), De capitibus litterarum et aliis figuris: Recull d'estudis miniatura medieval (Barcelona: Edicions Universitat Barcelona.
Πηγές Επεξεργασία
- Carl Erdmann (1977), The Origin of the Idea of Crusade (Princeton: Princeton University Press), 99–100.
- María Eugenia Ibarburu Asurmendi (1999), De capitibus litterarum et aliis figuris: Recull d'estudis miniatura medieval (Barcelona: Edicions Universitat Barcelona, ISBN 84-475-2243-1), 359.
