Βυζαντινή Αυτοκρατορία υπό τη Δυναστεία του Αμορίου
Μιχαήλ Β΄ Επεξεργασία
Ο Μιχαήλ ήταν αρχικά υψηλόβαθμος στρατιωτικός, που υπηρετούσε υπό τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Α΄ Ραγκαβέ της δυναστείας του Νικηφόρου. Βοήθησε τον Λέοντα Ε΄ του Αρμένιου στην ανατροπή του Μιχαήλ Α΄, αλλά, καθώς οι σχέσεις μεταξύ Λέοντα Ε΄ και Μιχαήλ επιδεινώθηκαν, ο Λέων Ε΄ καταδίκασε τελικά τον Μιχαήλ σε θάνατο. Σε απάντηση, ο Μιχαήλ ηγήθηκε μίας συνωμοσίας, που είχε ως αποτέλεσμα τη δολοφονία του Λέοντα Ε΄ τα Χριστούγεννα του 820. Παίρνοντας το θρόνο για τον εαυτό του, ο Μιχαήλ Β΄ ήρθε αμέσως αντιμέτωπος με μία εξέγερση από τον Θωμά τον Σλάβο, η οποία έγινε ένας εμφύλιος πόλεμος, που κράτησε τέσσερα χρόνια και παραλίγο να κοστίσει στον Μιχαήλ Β΄ τον θρόνο. Ο Μιχαήλ Β΄ συνέχισε την πρακτική της Εικονομαχίας, την οποία είχε αναζωογονήσει ο Λέων Ε΄.
Η βασιλεία του Μιχαήλ Β΄ είδε δύο μεγάλες στρατιωτικές καταστροφές, που θα είχαν μόνιμες επιπτώσεις στην Αυτοκρατορία: την έναρξη της μουσουλμανικής κατάκτησης της Σικελίας και την απώλεια της Κρήτης στους Σαρακηνούς.
Ο Μιχαήλ Β΄ δεν ήταν δημοφιλής μεταξύ του Ορθόδοξου κλήρου, αλλά θα αποδεικνυόταν ικανός πολιτικός και διαχειριστής, φέρνοντας τελικά την τόσο αναγκαία σταθερότητα στην Αυτοκρατορία μετά από δεκαετίες διαμάχης και πολέμου, ακόμη και αποκαταστάσεις τού στρατού. Τον διαδέχθηκε ο μοναδικός γιος του, Θεόφιλος, μετά το τέλος του το 829.
Θεόφιλος Επεξεργασία
Ο Θεόφιλος διαδέχθηκε τον Μιχαήλ Β΄ το 829 και ήταν ο τελευταίος Ρωμαίος Αυτοκράτορας, που υποστήριξε την Εικονομαχία. [1] Ο Θεόφιλος διεξήγαγε πόλεμο κατά των Αράβων σε όλη τη διάρκεια της βασιλείας του, αναγκαζόμενος να πολεμήσει σε δύο μέτωπα, καθώς η Σικελία είχε καταληφθεί και οι Αραβικοί στρατοί συνέχισαν να βαδίζουν και από την Ανατολή. Η άμυνα μετά την εισβολή στη Μ. Ασία από τον Αββασίδη χαλίφη Αλ-Μαμούν το 830 ηγήθηκε από τον ίδιο τον Αυτοκράτορα, αλλά οι Ρωμαίοι ηττήθηκαν και έχασαν αρκετά φρούρια. Το 831 ο Θεόφιλος αντεπιτέθηκε οδηγώντας μεγάλο στρατό στην Κιλικία και κατέλαβε την Ταρσό. Ο Αυτοκράτορας επέστρεψε θριαμβευτικά στην Κωνσταντινούπολη, αλλά το φθινόπωρο ηττήθηκε στην Καππαδοκία. Μία άλλη ήττα στην ίδια επαρχία το 833 ανάγκασε τον Θεόφιλο να ζητήσει ειρήνη, την οποία απέκτησε τον επόμενο χρόνο, μετά το τέλος του Αλ-Μαμούν.
Ο πόλεμος συνεχίστηκε και ο Θεόφιλος οδήγησε προσωπικά στρατεύματα στη Μεσοποταμία το 837, καταλαμβάνοντας τη Μελιτηνή και τα Αρσαμόσατα με έναν τεράστιο στρατό, που αριθμούσε 70.000. [2] Και άλλες μάχες και επιθέσεις ακολούθησαν, έως ότου ο Θεόφιλος απεβίωσε από ασθένεια το 842. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Μιχαήλ Γ΄.
Μιχαήλ Γ' Επεξεργασία
Ο Μιχαήλ Γ' θα έπαιζε ζωτικό ρόλο στη Ρωμαϊκή αναζωπύρωση του 9ου αιώνα. Καθώς ο Μιχαήλ Γ΄ ήταν μόλις δύο ετών όταν απεβίωσε ο πατέρας του, η Αυτοκρατορία διοικήθηκε από μία αντιβασιλεία με επικεφαλής τη μητέρα του Θεοδώρα, τον θείο της Σέργιο και τον υπουργό Θεόκτιστο. Η αυτοκράτειρα είχε εικονοφιλικές συμπάθειες και καθαίρεσε τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Ζ΄, αντικαθιστώντας τον με τον εικονολάτρη Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μεθόδιο Α΄ το 843. Αυτό έβαλε τέλος στο δεύτερη περίοδο της Εικονομαχίας. [3] Ο Μιχαήλ Γ΄ και οι υποστηρικτές του ανέτρεψαν αυτή την αντιβασιλεία το 857, και έγιναν Αυτοκράτορας. [4]
Στη βασιλεία του θα συνεχιζόταν ο πόλεμος εναντίον των Αράβων και λόγω της ευχαρίστησης φύσης του ονομάστηκε «ο Μέθυσος» από μεταγενέστερους χρονικογράφους, θετικούς στον δολοφόνο και διάδοχό του Βασίλειο Α΄.