Γάιος Καλπούρνιος Πίσων Κράσσος Φρούγι Λικινιανός
Ο Γάιος Καλπούρνιος Πίσων Κράσσος Φρούγι Λικινιανός (απεβ. το 118) ήταν Ρωμαίος Συγκλητικός, που έζησε τον 1ο και τον 2ο αι. Υπηρέτησε ως αντικαταστάτης ύπατος για το nundinium από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 87, αντικαθιστώντας τον Αυτοκράτορα Δομιτιανό.[1] Ο Κράσσος είναι γνωστός επειδή τον υποπτεύθηκαν ότι συνωμοτούσε εναντίον του Αυτοκράτορα Νέρβα, και ως αποτέλεσμα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης ζωής του εξόριστος από τη Ρώμη σε διάφορες περιοχές.
| Γάιος Καλπούρνιος Πίσων Κράσσος Φρούγι Λικινιανός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1ος αιώνας Ρώμη |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός conspirator |
| Περίοδος ακμής | 1ος αιώνας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Μάρκος Λικίνιος Κράσσος Φρούγι και Σουλπικία Πραιτεξτάτα |
| Αδέλφια | Λίβων Ρουπίλιος Φρούγι Licinia Praetextata Μάρκος Λικίνιος Σκριβώνιος Καμερίνος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ύπατος στην αρχαία Ρώμη |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Κράσσος Φρούγι προερχόταν από μια παλαιά Δημοκρατική οικογένεια. Μπορούσε επίσης να εντοπίσει την καταγωγή του στον Μάρκο Λικίνιο Κράσσο, έναν της Τριανδρίας, και -μέσω της υιοθεσίας ενός απογόνου του Μ. Λ. Κράσσου- έγινε επίσης μέλος του Γένους των Καλπουρνίων. Οι πρόγονοί του περιλάμβαναν αρκετούς άνδρες, που είχαν γίνει ύπατοι. Επίσης ο Λίβων Ρουπίλιος Φρούγι, αντικαταστάτης ύπατο το 88, ήταν αδελφός του.[2][3] Για τον λόγο αυτό, ο Τζον Ντ. Γκρέινγκερ αποδίδει στον Κράσσο Φρούγι μια ισχυρή αντιπάθεια προς τον Αυτοκράτορα Νέρβα, του οποίου η καταγωγή δεν ήταν τόσο διάσημη όσο η δική του, και ότι αυτός ήταν ο λόγος που σχεδίασε να ανατρέψει τον Νέρβα.[4]
Ο Γκρέινγκερ θεωρεί τον Κράσσο ως αβέλτερο, καθώς οι προσπάθειες του Κράσσου να προσεταιριστεί μερικούς ή όλους τους Πραιτύωριανος Φρουρούς σύντομα εντοπίστηκαν.[5] Όπως λέει ο Κάσσιος Δίων, ο Νέρβας τον κάλεσε μαζί με τους συν-συνωμότες του να καθίσουν δίπλα του σε ένα θέαμα (ο Γκρέινγκερ προτείνει τους Αγώνες των Πληβείων του Νοεμβρίου 96),[6] και μπροστά στο πλήθος τους έδωσε σπαθιά, "δήθεν για να ελέγξουν και να δουν αν ήταν κοφτερά (όπως συχνά γινόταν), αλλά πραγματικά για να δείξει ότι δεν τον νοιάζει ακόμη και αν πεθάνει τότε και εκεί".[7] Στην πραγματικότητα, ο Νέρβας τους ενθάρρυνε να τον δολοφονήσουν, τότε και εκεί. Ο Κράσσος, συνειδητοποιώντας την ματαιότητα αυτής της ενέργειας, υποχώρησε. Παρά τις διαμαρτυρίες από τη Σύγκλητο για μια πιο αυστηρή τιμωρία, ο Νέρβας εξόρισε τον Κράσσο και τη σύζυγο εκείνου στον Τάραντα. [6]
Μετά το τέλος του Νέρβα και την ανάληψη του θρόνου από τον Τραϊανό, ο Κράσσος και η σύζυγός του ανακλήθηκαν από την εξορία, αλλά απέδειξε ξανάού τον εαυτό του ως προδότη, και ο Τραϊανός τον εξόρισε ξανά, αυτή τη φορά σε ένα νησί έξω από την Ιταλία. Εκεί ήταν ο Κράσσος, όταν α[εβίωσε ο Τραϊανός το 118, και εκεί δολοφονήθηκε κατά τους πρώτους μήνες της βασιλείας του Αδριαν.[8] Η Ιστορία των Αυγούστων αναφέρει ότι ο Κράσσος δολοφονήθηκε από τον επιμελητή (procurator) του Αυτοκράτορα, καθώς έφευγε από το νησί, ενάντια στην επιθυμία του Αδριανού.[9]
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ Paul Gallivan, "The Fasti for A. D. 70-96", Classical Quarterly, 31 (1981), pp.
- ↑ Vasily Rudich, Political Dissidence Under Nero: The Price of Dissimulation, Routledge
- ↑ Brian W. Jones, The Emperor Domitian, pp. 165-6. Routledge
- ↑ John D. Grainger, Nerva and the Roman Succession Crisis of AD 96-99 (London: Routledge, 2004), pp. 68f
- ↑ Grainger, Nerva, p. 69
- ↑ 6,0 6,1 Grainger, Nerva, p. 70
- ↑ Dio, 68.3.2
- ↑ Dio, 68.16.2
- ↑ Vita Hadrianus, 5.6