Οι Γερμανοί της Σερβίας (σερβικά: Nemci u Srbiji/Немци у Србији, γερμανικά: Serbiendeutsche)είναι μια εθνοτική μειονότητα της Σερβίας που αριθμεί 4.064 άτομα, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή πληθυσμού του 2011.[1] Οι Γερμανοί της Σερβίας συνήθως αναφέρονται στους εαυτούς τους ως Σουηβοί και ταξινομούνται στους Σουηβούς του Δούναβη ή τους Σουηβούς του Μπανάτ στην περιοχή της Βοϊβοντίνα, όπου κατοικεί η πλειοψηφία του πληθυσμού τους. Οι Γερμανοί εγκατέστησαν τμήματα της Σερβίας στα τέλη του 17ου αιώνα κατά τη διάρκεια του Αψβουργικής διακυβέρνησης. Ο γερμανικός πληθυσμός της Βοϊβοντίνα ήταν πιο πολυπληθής στο παρελθόν (περίπου 350.000 άτομα πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο). Περισσότεροι από 250.000 παρέμειναν κατά την αποχώρηση των ναζιστικών δυνάμεων. Ως επακόλουθο των γεγονότων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, η κομμουνιστική γιουγκοσλαβική κυβέρνηση διέπραξε αντίποινα σε γηγενείς πολίτες γερμανικής καταγωγής, όπως η ανάκληση της υπηκοότητάς τους και η εθνικοποίηση των περιουσιών τους. Από το 1944 έως το 1946 δημιουργήθηκε ένα σύστημα φυλάκισης σε στρατόπεδα Γιουγκοσλάβων γερμανικής καταγωγής, συνήθως στις περιοχές όπου ζούσαν. Όταν έκλεισαν αυτά τα στρατόπεδα, οι Γερμανοί ανέκτησαν τα δικαιώματά τους και την ιθαγένειά τους, όμως οι περισσότεροι από αυτούς μετανάστευσαν στη Γερμανία ή την Αυστρία τα επόμενα χρόνια λόγω οικονομικών λόγων.[2]

Δημογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Οι περισσότεροι Γερμανοί (3.272) ζουν στην αυτόνομη περιοχή της Βοϊβοντίνα, με σημαντικό αριθμό (498) να βρίσκεται στην πρωτεύουσα Βελιγράδι.[3]

Έτος Γερμανοί %
1900 336,430 23.5%
1910 324,180 21.4%
1921 335,902 21.9%
1931 328,631 20.2%
1948 41,460 0.63%
1953 46,228 0.66%
1961 14,533 0.19%
1971 9,086 0.11%
1981 5,302 0.06%
1991 5,172 0.07%
2002 3,901 0.05%
2011 4,064 0.06%

Οι Γερμανοί άρχισαν να εγκαθίστανται στο έδαφος της σημερινής Σερβίας στα τέλη του 17ου αιώνα, όταν η Μοναρχία των Αψβούργων πήρε τμήματα αυτών των περιοχών από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Αψβούργων, οι Γερμανοί ήταν η προνομιούχα εθνικότητα στην αυτοκρατορία και η γερμανική γλώσσα ήταν η κοινή γλώσσα της χώρας, που χρησιμοποιούνταν και από μέλη άλλων εθνικοτήτων. Μετά τον αυστριακό-ουγγρικό συμβιβασμό του 1867, η σημερινή βόρεια Σερβία συμπεριλήφθηκε στο ουγγρικό τμήμα της Διπλής Μοναρχίας και η ουγγρική γλώσσα αντικατέστησε τη γερμανική ως κύρια γλώσσα διοίκησης και επικοινωνίας ανάμεσα στις εθνικότητες.[4][5]

Παραπομπές Επεξεργασία