Γεώργιος Ραιδεστηνός Β΄
Ο Γεώργιος Ραιδεστηνός Β΄ (Ραιδεστός, 1833 - Κωνσταντινούπολη, 1889) υπηρέτησε την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία σαν Λαμπαδάριος, όταν ο Στέφανος ο Λαμπαδάριος ασθενούσε. Υπήρξε αμίμητος εκτελεστής της Ψαλτικής Τέχνης, και δεν υστερούσε από κανέναν των συγχρόνων του ψαλτών. Ήταν ιδιαίτερα φημισμένος για το αρχαΐζον Πατριαρχικό μουσικό του ύφος.
| Γεώργιος Ραιδεστηνός Β' | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1833 Ραιδεστός |
| Θάνατος | 1889 Κωνσταντινούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μουσικολόγος συνθέτης πρωτοψάλτης |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε το 1833 στη Ραιδεστό[1], όπου και διδάχθηκε για πρώτη φορά μουσική. Τελειοποίησε τις σπουδές του στην Κωνσταντινούπολη δίπλα στον πρωτοψάλτη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Κωνσταντίνο Βυζάντιο, κατόπιν συστάσεως του εφησυχαζομένου τότε στην Αντιγόνη πρώην Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κωνσταντίνου Α' του Σιναίου.[2]
Διετέλεσε ιεροψάλτης σε διάφορες εκκλησίες τού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Το 1863, όταν ήταν Πατριάρχης ο Σωφρόνιος Γ´[3], αναδείχθηκε Λαμπαδάριος της Μεγάλης Εκκλησίας· ως Πρωτοψάλτης υπηρετούσε τότε ο Ιωάννης ο Βυζάντιος. Στις 2 Φεβρουαρίου 1871, με Πατριάρχη τον Γρηγόριο ΣΤ´ διαδέχθηκε τον Σταυράκη Γρηγοριάδη στη θέση του Πρωτοψάλτη, στην οποία και παρέμεινε μέχρι 4 Νοεμβρίου του 1875.
Αποσύρθηκε από το Πατριαρχείο κατά τον Οκτώβριο του 1876 και χοροστάτησε στον Γαλατά στις εκκλησίες του Αγίoυ Ιωάννου των Χίων, του Αγίoυ Νικολάου και του Σωτήρος Χριστού, στην εκκλησία της Αγίας Τριάδος στο Πέραν και κατά το τέλος του βίου του στην εκκλησία του Αγίoυ Νικολάου στο Τσιβαλί.
Διετέλεσε για μια τετραετία (1880 - 1884) πρόεδρος του Ελληνικού Μουσικού Συλλόγου στον Γαλατά και διευθυντής και καθηγητής της Μουσικής Σχολής του Συλλόγου (1882). Ανέδειξε λίγους, αλλά αξιόλογους μαθητές. Απεβίωσε στην Κωνσταντινούπολη κατά τον Αύγουστο του 1889.
Έργα Επεξεργασία
Ο Γεώργιος Ραιδεστηνός Β΄ εργάστηκε και συνείσφερε σε όλα τα μαθήματα της ενιαυσίας ακολουθίας. Συνέθεσε αρκετούς ύμνους που ξεχωρίζουν για το μέλος και τη γλυκύτητά τους. Εξέδωσε δύο μουσικά βιβλία, σε ένα από αυτά βρίσκονται οι ασματικές ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος και του Πεντηκοσταρίου μετὰ της τυπικής διατάξεως.
Θαυμάσια άσματά του εκδόθηκαν στο «Μουσικὸν Ἀπάνθισμα» του Δημητρίου Κυφιώτου (1894), στο «Ἕν ἄνθος τῆς καθ ἡμᾶς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς» του Αγαθαγγέλου Κυριαζίδου (1896) και στην «Φόρμιγγα»[4] μια Αθηναϊκή μουσική εφημερίδα.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ραιδεστός: σημερινή ονομασία Τεκιρντάγ (τουρκ.: Tekirdağ).
- ↑ Πριν εκλεγεί Πατριάρχης ήταν Αρχιεπίσκοπος του Σινά.
- ↑ Η πηγή της Αποσολικής Διακονίας αναφέρει τον Πατριάρχη Σωφρόνιο Β΄ εξ Αμασείας, αλλά σύμφωνα με τον Κατάλογο του Οικουμενικού Πατριαρχείου το 1863 στην θέση του Πατριάρχη ήταν ο Σωφρόνιος Γ΄.
- ↑ Φόρμιγγα, Μουσικό τεύχος του Α´ έτους (σελ. 3, σελ. 129).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Υμνογράφοι της Βυζαντινής μουσικής (στα Αγγλικά). Αποστολική Διακονία. σελ. 104. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2013.
Βιογραφίες
- Ραιδεστηνὸς Β', Γεώργιος. Πολίτικα Ανοιχαντάρια (PDF). cymVolon.com: Μεγάλη Εκκλησία. σελίδες 191–201. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2013.
Παρτιτούρες Βυζαντινής μουσικής