Γιάννης Κυράστας

Έλληνας ποδοσφαιριστής

Ο Γιάννης Κυράστας (25 Οκτωβρίου 1952 - 1 Απριλίου 2004) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως δεξιός ακραίος αμυντικός (και αργότερα ως κεντρικός αμυντικός) και μετέπειτα προπονητής.

Γιάννης Κυράστας
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης25 Οκτωβρίου 1952 (1952-10-25)
Τόπος γέννησηςΑθήνα, Ελλάδα
Ημερ. θανάτου1 Απριλίου 2004 (51 ετών)
Τόπος θανάτουΑθήνα, Ελλάδα
ΘέσηΑμυντικός
Ομάδες νέων
0000-1972Ολυμπιακός Πειραιώς
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1972-1981Ολυμπιακός Πειραιώς207(4)
1981-1986Παναθηναϊκός131(1)
Σύνολο338(5)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1974-1985Ελλάδα46(0)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1987-1988Εθνικός Ελληνορώσων
1988-1989Α.Ε. Μεσολογγίου
1989-1990Προοδευτική
1990-1991Εθνικός Πειραιώς
1991-1993Προοδευτική
1993-1994Πανιώνιος
1994Παναργειακός
1995Εθνικός Πειραιώς
1996Πανηλειακός
1997Πανιώνιος
1997-1999Πανηλειακός
1999-2000Παναθηναϊκός
2000-2001Ηρακλής
2001-2002Παναθηναϊκός
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Καριέρα ποδοσφαιριστή

Επεξεργασία

Σε συλλογικό επίπεδο

Επεξεργασία

Ο Γιάννης Κυράστας ξεκίνησε από τα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού και έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα εναντίον της Καβάλας στις 10 Δεκεμβρίου 1972. Με την ομάδα του Πειραιά αγωνίστηκε συνολικά σε 223 αγώνες εκ των οποίων οι 16 ήταν ευρωπαϊκοί και κατέκτησε 5 πρωταθλήματα και 3 κύπελλα.

Το 1981 ο Γιάννης Κυράστας μαζί με τον Μάικ Γαλάκο αποκτήθηκαν από τον Παναθηναϊκό. Με το "τριφύλλι" αγωνίστηκε συνολικά σε 145 αγώνες. Οι 14 από αυτούς ήταν ευρωπαϊκοί και ανάμεσα τους ήταν και η μεγάλη πορεία του Παναθηναϊκού στις 4 καλύτερες ομάδες του κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1985. Κατέκτησε ακόμα 2 πρωταθλήματα και 3 κύπελλα. Τον Νοέμβριο του 1986 αγωνίστηκε για τελευταία φορά ενάντια στον Άρη και κατόπιν αποσύρθηκε.

Στην εθνική Ελλάδας

Επεξεργασία

Από τις 15 Νοεμβρίου 1974 έως τις 19 Μαΐου 1985 αγωνίστηκε με την Ελλάδα σε 46 συνολικά αγώνες. Κορυφαία του στιγμή η συμμετοχή του στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1980, στο οποίο αγωνίστηκε σε δύο αγώνες.

  • 7 πρωταθλήματα: 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, με τον Ολυμπιακό και 1984, 1986 με τον Παναθηναϊκό.
  • 6 κύπελλα: 1973, 1975, 1981, με τον Ολυμπιακό και 1982, 1984, 1986 με τον Παναθηναϊκό.

Καριέρα προπονητή

Επεξεργασία

Έπειτα από την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ακολούθησε καριέρα προπονητή. Από το 1987 έως το 2001 ο Γιάννης Κυράστας εργάστηκε στις ομάδες Α.Ε. Μεσολογγίου, Εθνικός, Πανηλειακός, Προοδευτική, Παναργειακός, Πανιώνιος, Ηρακλής και Παναθηναϊκός, έχοντας πετυχημένη πορεία στο έργο του. Ειδικά το έργο του στο Παναθηναϊκό μνημονεύεται ακόμα και σήμερα.

Στην ομάδα του Παναθηναϊκού είχε δύο θητείες ως προπονητής. Στην πρώτη, έφτασε μια ανάσα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος και παρότι δεν πήρε κάποιο τίτλο, βραβεύτηκε ως "Καλύτερος Προπονητής 1999-2000" στα ποδοσφαιρικά βραβεία του συλλόγου ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ). Στη δεύτερη παρουσία του, ξεκίνησε την επιτυχημένη πορεία της περιόδου 2001-02 του Τσάμπιονς Λιγκ, βάζοντας τις βάσεις για την εντυπωσιακή κατάληξη στις 8 καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης, πορεία που ολοκληρώθηκε με προπονητή τον Σέρχιο Μαρκαριάν, ο οποίος τον είχε αντικαταστήσει στα μέσα της χρονιάς.

Το τέλος της ζωής του

Επεξεργασία

Στις 5 Μαρτίου 2004 ο Γιάννης Κυράστας εισήχθη στο νοσοκομείο έχοντας προσβληθεί από μια βαριά μορφή γάγγραινας με υψηλή θνητότητα, τη γάγγραινα Fournier (κεραυνοβόλος γάγγραινα του οσχέου). Η πορεία της υγείας του παρουσίασε αρκετές μεταπτώσεις και ενώ η κατάστασή του άρχισε να γίνεται αισιόδοξη, επιπλοκές του στέρησαν τη ζωή σε ηλικία μόλις 52 χρονών, την 1η Απριλίου 2004[1]. Η μετέπειτα κατάκτηση του νταμπλ από τον Παναθηναϊκό την περίοδο 2003-2004 αφιερώθηκε από πολλούς -ποδοσφαιριστές και μη- σε αυτόν με το σύνθημα «Αυτή η κούπα θα φτάσει στα άστρα, για τον Γιάννη τον Κυράστα». Στις 2 Φεβρουαρίου του 2008 και στη γιορτή που πραγματοποιήθηκε στο κλειστό του ΟΑΚΑ για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Παναθηναϊκού, ο Γιάννης Κυράστας τιμήθηκε μετά θάνατον για την προσφορά του στο σύλλογο. Το βραβείο παρέλαβε η σύζυγός του Ρούλα.[2]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία