Γιώργος Κιτσόπουλος
Ο Γεώργιος Κιτσόπουλος (Αθήνα, 1919 - Θεσσαλονίκη, 1996) ήταν Έλληνας πεζογράφος, δοκιμιογράφος και κριτικός.
| Γιώργος Κιτσόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γιώργος Κιτσόπουλος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1919 |
| Θάνατος | 1996 Θεσσαλονίκη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Μόνα Κιτσοπούλου |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΟ Κιτσόπουλος γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο[1] του 1919 στην Αθήνα και ήταν γιος αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού. Το 1936 εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή[1][2]. Φοιτητής ακόμη, εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1937 μέσω διηγήματος που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Εβδομάς[2]. Μεταπολεμικά, εξέδωσε το 1946 από κοινού με τους Λευτέρη Κονιόρδο και Γιάννη Σβορώνο το περιοδικό Κοχλίας, ενώ στη συνέχεια επωμίστηκε εξολοκλήρου την κυκλοφορία του[1][2]. Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Ελληνικός Βορράς και Μακεδονία, με λογοτεχνικά περιοδικά (όπως οι Μορφές και η Νέα Πορεία[3]), καθώς και με τις κρατικές συχνότητες της ΕΙΡ και ΕΡΤ[2]. Επιπλέον ήταν ιδρυτικό και σημαίνων μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης[2].
Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας της 21ης Απριλίου διετέλεσε γενικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, αντικαθιστώντας τον Ιούνιο του 1967 τον Σωκράτη Καραντινό[4]. Παρόλο που ανέλαβε καθήκοντα με την έγκριση του καθεστώτος, η θητεία του Κιτσόπουλου χαρακτηρίζεται με - ποιοτικά - θετικό πρόσημο[5][6]. Παρέμεινε στη θέση μέχρι το 1974, όταν τον διαδέχθηκε ο Μίνως Βολανάκης[7]. Τα επόμενα χρόνια συνέχισε την ενασχόλησή του με τη συγγραφή και την κριτική[2].
Απεβίωσε στις 8 Μαΐου του 1996[1]. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Κιτσοπούλου-Θέμελη και πατέρας της ηθοποιού και σκηνοθέτριας Μόνας Κιτσοπούλου[2].
Έργο
ΕπεξεργασίαΤο έργο του Κιτσόπουλου εκτείνεται μέσα σε πέντε δεκαετίες, ακατάπαυστης ενασχόλησης με τη λογοτεχνία, την αρθρογραφία, τη μελέτη, τον κινηματογράφο, το θέατρο κλπ. Ο ίδιος ανήκει στην μεταπολεμική γενιά των συγγραφέων της Θεσσαλονίκης. Η πεζογραφία του διαμορφώθηκε αρχικά από τους συγγραφείς που σχημάτισαν τη νεωτερική παράδοση των Μακεδονικών Ημερών (ιδίως από τους Ν.Γ. Πεντζίκη και Στ. Ξεφλούδα) και διακρίνεται στα πρώτα βήματά της για την εξπρεσιονιστική και υποβλητική γραφή. Τα μεταγενέστερα πεζά του Κιτσόπουλου είναι λιγότερο ερμητικά και ενδοστρεφή, ενώ συγκλίνουν προς την παρωδία και τη γελοιοποίηση των ηθών και των καθιερωμένων θεσμών της μεταπολεμικής κοινωνίας της Θεσσαλονίκης[2][8]. Το πρώτο του βιβλίο (Εκλογή: 19 διηγήματα) εκδόθηκε το 1968, ενώ το 1992 τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για το βιβλίο Η αποκαθήλωση και άλλα διηγήματα (1991)[1][2][9]. Επιπλέον συμμετείχε στη συγγραφή των σεναρίων για τις ταινίες του Τάκη Κανελλόπουλου Ουρανός, Εκδρομή και Παρένθεση[2].
Εργογραφία
Επεξεργασία- Εκλογή: 19 διηγήματα (1968)
- Η κριτική για τα βιβλία του Τηλέμαχου Αλαβέρα (2007)- συλλογικό
- Θεσσαλονίκη 1942 (1987)
- Κοχλίας (1947)-διήγημα
- Ιερός Λόχος (1971)-θεατρικό
- Η αποκαθήλωση (1972)-νουβέλα
- Η αυλαία των θαυμάτων (1986)-μυθιστόρημα
- Αλέξανδρος ο Μέγας (1981-1986, 3 τόμοι)-βιογραφία
- Ουρανός, Εκδρομή, Παρένθεση, Άνεμοι (σενάρια)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Γιώργος Κιτσόπουλος». Νέα Πορεία τόμος 42 (τχ. 94-496): 65-66. Απρίλιος-Ιούνιος 1996. https://www.greek-language.gr/periodika/mags/neaporeia/1996/494-496/114790. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 Καράογλου, Αντωνία (2009). Το θέατρο στη Θεσσαλονίκη τα χρόνια της επταετούς Δικτατορίας. ΑΠΘ-Διδακτορική Διατριβή. σελ. 302-303.
- ↑ «Γιώργος Κιτσόπουλος». biblionet.gr. Βιβλιοnet. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ Καράογλου (2009). σελ. 33.
- ↑ Καράογλου (2009). σελ. 300-301.
- ↑ Λομβέρδου, Μυρτώ (24 Νοεμβρίου 2008). «Θέατρο υπό στρατιωτική διοίκηση». tovima.gr. ΤΟ ΒΗΜΑ. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ «Ιστορικό». ntng.gr. Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ Ζήρας, Αλέξης (2008). Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Πρόσωπα, έργα, ρεύματα, όροι. Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη. σελ. 1092. ISBN 978-960-162237-8.
- ↑ «Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία 1992». culture.gov.gr. Υπουργείο Πολιτισμού. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2023.
Πηγές
Επεξεργασία- Γιώργος Κιτσόπουλος- Βιβλιονέτ
- Γιώργος Κισόπουλος[νεκρός σύνδεσμος], ΕΚΕΒΙ
- Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας: Πρόσωπα, έργα, ρεύματα, όροι. Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα: 2008, ΙSBN: 978-960-162237-8