Γκαμπριέλα Μπρίμερ
Η Γκαμπριέλα "Γκάμπι" Ρακέλ Μπρίμερ (12 Σεπτεμβρίου 1947 - 3 Ιανουαρίου 2000)[2] ήταν Μεξικανή συγγραφέας και ακτιβίστρια υπέρ των ατόμων με αναπηρία. Γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού, κόρη της Σάρι και του Μισέλ Μπρίμερ, Αυστριακών Εβραίων μεταναστών. Είχε έναν αδελφό, τον Ντέιβιντ[3][4]. Η Γκάμπι γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση και από την παιδική της ηλικία έμαθε να δραστηριοποιείται σε έναν κόσμο που δυσκολευόταν να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα. H Φλορένσια Σάντσεζ Μοράλες, κηδεμόνας της Μπρίμερ, ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για να της μάθει να επικοινωνεί. Η ζωή της Μπρίμερ καταγράφηκε στην ταινία Γκάμπι: Μια αληθινή ιστορία. Το 1979, η ισπανόφωνη αυτοβιογραφία της Γκάμπι Μπρίμερ[5], σε συνεργασία με την Έλενα Πονιατόφσκα, εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Editorial Grijalbo στην Πόλη του Μεξικού. Μια αγγλική έκδοση μεταφρασμένη από την Τράντι Μπαλτς κυκλοφόρησε το 2009[6].
| Γκαμπριέλα Μπρίμερ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12 Σεπτεμβρίου 1947 Πόλη του Μεξικού |
| Θάνατος | 3 Ιανουαρίου 2000[1] Πόλη του Μεξικού |
| Αιτία θανάτου | καρδιακή ανακοπή |
| Ψευδώνυμο | Gaby |
| Χώρα πολιτογράφησης | Μεξικό |
| Θρησκεία | Ιουδαϊσμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων ποιήτρια |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γέννηση και παιδική ηλικία Επεξεργασία
Η Γκαμπριέλα Μπρίμερ ήταν κόρη του Μιγκέλ και της Σάρι Μπρίμερ, ενός πλούσιου ζευγαριού Αυστριακών Εβραίων που αρχικά αναζήτησε καταφύγιο στη Χιλή λόγω των διώξεων των Εβραίων μετά την προσάρτηση της Αυστρίας από το Γερμανικό Ράιχ. Εκεί πέρασαν επτά χρόνια σε ένα αγρόκτημα πριν μετακομίσουν στην Πόλη του Μεξικού το 1945, πριν από τη γέννηση του πρώτου τους παιδιού, του Ντέιβιντ Μπρίμερ. Η Γκαμπριέλα γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1947 με σοβαρή παιδική εγκεφαλική παράλυση προγεννητικής προέλευσης, η οποία την εμπόδιζε να αρθρώσει ή να κινηθεί παρά μόνο με το αριστερό της πόδι. Η μητέρα της, η Σάρι Μπρίμερ δυσκολεύτηκε να αντιμετωπίσει την αναπηρία της κόρης της, γεγονός που επηρέασε αργότερα την ανατροφή της[7].
Η Φλορένσια Σάντσες Μοράλες, μια ιθαγενής γυναίκα που τη φρόντιζε, ήταν το στήριγμά της από την ηλικία των πέντε ετών μέχρι το θάνατό της και γρήγορα αναγνώρισε την ικανότητά της να επικοινωνεί. Μαζί της, η Μπρίμερ ανέπτυξε μια στενή φιλία που αντικατέστησε εν μέρει τη διαλυμένη σχέση με τη μητέρα της. Με το μοναδικό μέλος του σώματός της που ανταποκρινόταν, το αριστερό της πόδι, το οποίο ήταν πάντα ξυπόλητο, έμαθε να δείχνει τα γράμματα του αλφαβήτου σε μια πλάκα που βρισκόταν στο πόδι του αναπηρικού της αμαξιδίου και να σχηματίζει με αυτόν τον τρόπο λέξεις. Έτσι, μπόρεσε να επικοινωνήσει με τους άλλους [8].
Όταν ήταν παιδί, η μητέρα της την έστειλε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να υποβληθεί σε πολυάριθμες εξετάσεις, οι οποίες αποκάλυψαν ότι δεν ήταν διανοητικά ανάπηρη. Λίγο αργότερα, η Μπρίμερ στάλθηκε σε οικοτροφείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες κοντά στο Σαν Φρανσίσκο. Συχνά περνούσε τον ελεύθερο χρόνο της με τη θεία της, η οποία ζούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν η μητέρα της έμαθε για το Ινστιτούτο Kennedy Krieger για την εγκεφαλική παράλυση στη Βαλτιμόρη, την έστειλε εκεί. Η εμπειρία της Μπρίμερ στη Βαλτιμόρη ήταν εξαιρετικά αρνητική, γεγονός που σαφώς επηρέασε τον μετέπειτα αγώνα της για τα δικαιώματα της αναπηρίας. Οι ανάγκες και οι επιθυμίες της δεν ελήφθησαν υπόψη και ένιωθε μόνη. Από την άλλη πλευρά, η θεραπευτική της πρόοδος ήταν εξαιρετικά γρήγορη και σε σύντομο χρονικό διάστημα έμαθε να παράγει μερικούς ήχους και να περπατάει με περπατούρα. Υποφέροντας από τις κακές συνθήκες διαβίωσης στο ίδρυμα, η οικογένειά της την πήρε πίσω στο Μεξικό σε ηλικία επτά ετών[9].
Όταν επέστρεψε στο Μεξικό, γράφτηκε σε ένα ειδικό πρόγραμμα εκμάθησης σε ένα αγγλικό νοσοκομείο το 1955. Στόχος ήταν να μάθει να γράφει με το αριστερό της πόδι. Στην αυτοβιογραφία της, που δημοσιεύτηκε το 1979, έγραψε: "Μια νεαρή γυναίκα τοποθέτησε μια γραφομηχανή στο πάτωμα μπροστά από την αναπηρική μου καρέκλα, έβαλε το αριστερό μου πόδι στο πληκτρολόγιο και ενεργοποίησε τη γραφομηχανή. Άκουσα το βουητό και μου είπε στα αγγλικά: 'Και τώρα θα μάθουμε να γράφουμε'."[10] Έμαθε γρήγορα και η γραφή της έδωσε έναν τρόπο αυτοδιάθεσης και έκφρασης των συναισθημάτων της για πρώτη φορά. Ονόμασε τη γραφομηχανή της "Τσε", αναφορά στον επαναστάτη Τσε Γκεβάρα, τον οποίο θαύμαζε.[9] Στο ίδιο νοσοκομείο, η δασκάλα της Μαργαρίτα Αγκιλάρ τη βοήθησε να εξερευνήσει περαιτέρω τον κόσμο της λογοτεχνίας[11][12].
Αφού αποφοίτησε από το γυμνάσιο με άριστα, η Μπρίμερ προσπάθησε να αποκτήσει πρόσβαση στην κανονική εκπαίδευση, συμπεριλαμβανομένης της τριτοβάθμιας. Το 1971 γράφτηκε στην κοινωνιολογία στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού, όπου σπούδασε για τρία εξάμηνα, αλλά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές της μετά από απόφαση της μητέρας της. Η Σάρι Μπρίμερ θέλησε να μετακομίσει με την κόρη της και την Βοηθό νοσοκόμα Μοράλες σε έναν εβραϊκό οίκο ευγηρίας στην Κουερναβάκα. Ωστόσο, η Γκαμπριέλα επέμεινε να αποκτήσει το πανεπιστημιακό της πτυχίο και επέστρεψε στην Πόλη του Μεξικού με δική της πρωτοβουλία το 1974 μαζί με τη Μοράλες[9]. Την ίδια χρονιά, επέστρεψε στο πανεπιστήμιο για να εγγραφεί στη δημοσιογραφία. Ωστόσο, λόγω αρχιτεκτονικών και προσωπικών περιορισμών στο Πανεπιστήμιο UNAM, μπόρεσε να σπουδάσει ξανά μόνο για τρία εξάμηνα. Η υπεύθυνη της, η κυρία Μοράλες, ήταν μαζί της σε κάθε της βήμα. Την κουβαλούσε, την έβγαζε από το αυτοκίνητο, την έβαζε στο αναπηρικό της καροτσάκι και τη συνόδευε στα μαθήματα. Η Μολάρες έμαθε οδήγηση προκειμένου να πάρει την Μπρίμερ μαζί της[4]. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της, η Μπρίμερ αντιμετώπισε επίσης πολλές διακρίσεις. Μερικές φορές, στο πανεπιστήμιο, ένας καθηγητής αρνιόταν να την αφήσει να παρακολουθήσει ένα μάθημα[9]. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η Μπρίμερ ετοίμαζε "επιστολές με εξηγήσεις", τις οποίες παρέδιδε όταν χρειαζόταν. Στις επιστολές αυτές εξηγούσε τη μέθοδο εργασίας της:
- "Αγαπητέ_καθηγητά_ε,
- (...) Είμαι η Γκαμπριέλα Μπρίμερ, γεννήθηκα έτσι, αλλά ήθελα να σπουδάσω από παιδί. Είμαι εγγεγραμμένη φοιτήτρια και, όπως γνωρίζετε, κάποιοι αμφιβάλλουν για τις ικανότητές μου. Το άτομο που είναι μαζί μου με βοηθάει να κρατάω σημειώσεις και τα υπόλοιπα τα κάνω μόνη μου (...) Στο σπίτι, γράφω σε μια ηλεκτρική γραφομηχανή με το μεγάλο δάχτυλο του αριστερού μου ποδιού. Αλλά χρησιμοποιώ επίσης το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού μου για να δείχνω τα γράμματα στον πίνακα ABC. Ζητώ συγγνώμη αν μακρηγόρησα, αλλά ήθελα να εξηγήσω πώς δουλεύω. Με εκτίμηση ."
Ίδρυμα Γκαμπριέλα Μπρίμερ Επεξεργασία
Η Γκάμπι ίδρυσε μια οργάνωση ατόμων με αναπηρία γνωστή ως Ένωση για τα δικαιώματα των ατόμων με κινητικές αναπηρίες (Asociación para los Derechos de Personas con Alteraciones Motoras - Adepam) και δραστηριοποιήθηκε σε πολλές άλλες οργανώσεις[13]. Η Μπρίμερ θεωρούνταν άτομο με συγκινητική ευαισθησία και δύναμη που έβγαινε από τα βάθη της ψυχής της. Οι μελετητές της ζωής της σημείωναν ότι δεν θεωρούσε τον εαυτό της "εξαιρετική προσωπικότητα", αν και οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να κρύψουν την έκπληξή τους βλέποντάς την να κάνει τα πράγματα που έκανε. Συνήθιζε να λέει: "Είναι η ζωή που με κάνει να τα κάνω". Το μήνυμά της προς τα άτομα με αναπηρία ήταν να επανεξετάσουν τον τρόπο ζωής τους, και να ξεχάσουν τα όρια που τους επιβάλλουν οι άλλοι.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
- Film: 'Gaby,' Story of Determination, New York Times, October 30, 1987.
- Gaby: Una historia verdadera, es una película que narra la biografía de la poetisa y escritora mexicana de origen judío Gaby Brimmer. Es una coproducción estadounidense-mexicana.
- La actriz argentina Norma Aleandro, en el papel de Florencia, la mujer que ayudó a Gabriela en su evolución, fue nominada a los Premios Oscar como mejor actriz de reparto.
- Gaby Brimmer: An Autobiography in Three Voices., Waltham, MA, Brandeis UP, 2009.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ www
.ciudadania-express .com /2011 /01 /04 /gabriela-brimmer-vivir-en-un-cuerpo-que-no-obedece /. - ↑ «Gabriela Brimmer: vivir en un cuerpo que no obedece». ciudadania-express.com (στα Ισπανικά). 4 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2023.
- ↑ Gaby Brimmer obituary accessed May 21, 2015
- ↑ Gabriela Brimmer chronicle Αρχειοθετήθηκε 2015-05-22 στο Wayback Machine. accessed May 21, 2015
- ↑ Spanish-version Gaby Brimmer
- ↑ English-version Gaby Brimmer
- ↑ «Gabriela Brimmer». Fritz Bauer Forum (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «Gaby, una historia verdadera». educomunicacion.es. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 «Gabriela Brimmer». Fritz Bauer Forum (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ Gabriela Brimmer, Elena Poniatowska: Gaby Brimmer: An Autobiography in Three Voices. 1. Auflage. Buch. University Press of New England, New Hampshire 2009, ISBN 978-1-58465-758-3, S. 41.
- ↑ «Gaby, una historia verdadera». educomunicacion.es. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ CDIJUM (3 Δεκεμβρίου 2019). «Breve biografía de Gaby Brimmer». Centro de Documentación e Investigación Judío de México (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «REVIEW OF Gaby Brimmer: An Autobiography in Three Voices by Zsolt Kelemen». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024.