Καρδιακή ανακοπή
Η καρδιακή ανακοπή είναι μια κατάσταση κατά την οποία η καρδιά σταματά ξαφνικά και απροσδόκητα να χτυπά. Εάν συμβεί αυτό, το αίμα σταματά να ρέει στον εγκέφαλο και σε άλλα ζωτικά όργανα. Εάν δεν αντιμετωπιστεί μέσα σε λίγα λεπτά με απινίδωση και ΚΑΡΠΑ (καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση),[1] καταλήγει σε θάνατο. Πολλές φορές συγχέεται με τον όρο καρδιακή προσβολή (έμφραγμα του μυοκαρδίου) παρόλο που είναι δύο διαφορετικές έννοιες. Η καρδιακή προσβολή συμβαίνει όταν είναι μπλοκαρισμένη η ροή του αίματος σε μέρος του μυοκαρδίου. Κατά τη διάρκεια μιας καρδιακής προσβολής, η καρδιά συνήθως δεν σταματά ξαφνικά να χτυπά. Η καρδιακή ανακοπή, ωστόσο, μπορεί να συμβεί μετά ή κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης από την καρδιακή προσβολή και προκαλείται από τη δυσλειτουργία του καρδιακού ηλεκτρικού συστήματος.[2]
| Καρδιακή ανακοπή | |
|---|---|
 Προσομοίωση καρδιακής ανακοπής, όπου πραγματοποιείται ΚΑΡΠΑ. | |
| Ειδικότητα | Καρδιολογία, επείγουσα ιατρική |
| Συμπτώματα | Απώλεια συνείδησης, μη φυσιολογική ή καθόλου αναπνοή |
| Αίτια | Αρρυθμία, στεφανιαία καρδιακή νόσος κ.α. |
| Θεραπεία | Στα πρώτα λεπτά απινίδωση και ΚΑΡΠΑ |
| Νοσηρότητα | 13 στα 10.000 άτομα στις ΗΠΑ, εκτός νοσοκομειακού περιβάλλοντος |
| Θνησιμότητα | Περίπου 8% στις ΗΠΑ, εκτός νοσοκομειακού περιβάλλοντος |
| Ταξινόμηση | |
Τα βασικά αίτια πρόσκλησης της καρδιακής ανακοπής είναι η κοιλιακή μαρμαρυγή (τύπος αρρυθμίας), άλλα προβλήματα με το ηλεκτρικό σύστημα της καρδίας (π.χ. όταν τα ηλεκτρικά σήματα γίνονται πολύ αργά ή σταματάνε), και σε ορισμένες ασθένειες και καταστάσεις της καρδιάς που προκαλούν προβλήματα στο ηλεκτρικό σύστημά της (π.χ. σε στεφανιαία νόσο, συγγενείς καρδιοπάθειες κ.α.).[3]
Το πρώτο σύμπτωμα της καρδιακής ανακοπής είναι συνήθως η απώλεια συνείδησης (λιποθυμία), ενώ παράλληλα δεν ανιχνεύεται καρδιακός παλμός (σφυγμός). Κάποιοι άνθρωποι πριν λιποθυμήσουν εμφανίζουν έντονο καρδιακό παλμό ή αισθάνονται ζάλη. Κάποιοι άλλοι, μία ώρα πριν την καρδιακή ανακοπή, έχουν πόνο στο στήθος, δύσπνοια, ναυτία (αίσθημα αδιαθεσίας στο στομάχι) ή κάνουν έμετο.[2]
Τα ποσοστά επιβίωσης στις ΗΠΑ είναι περίπου 8% όταν η καρδιακή ανακοπή αντιμετωπιστεί εκτός του νοσοκομειακού περιβάλλοντος.[4] Τα ποσοστά αυτά είναι υψηλότερα όταν η ανακοπή αντιμετωπιστεί μέσα στο νοσοκομείο, αλλά η επιβίωση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τύπο και την αιτία της καρδιακής ανακοπής.[4][5] Στις ΗΠΑ καταγράφονται περίπου 535.000 περιπτώσεις το χρόνο. Περίπου 13 ανά 10.000 άτομα (326.000 ή 61%) αντιμετωπίζουν καρδιακή ανακοπή εκτός νοσοκομείου, ενώ 209.000 (39%) εντός νοσοκομείου.[6] Η καρδιακή ανακοπή γίνεται πιο συχνή με την ηλικία και επηρεάζει συχνότερα τους άνδρες παρά τις γυναίκες.[7]
Σε περίπτωση που η καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση είναι επιτυχής, δεν είναι εγγυημένη η πλήρης ανάρρωση, καθώς πολλοί επιζώντες βιώνουν μια σειρά από αναπηρίες, όπως μερική παράλυση, επιληπτικές κρίσεις, δυσκολία στο περπάτημα, στην ομιλία ή στη μνήμη, περιορισμένη συνείδηση, και εγκεφαλικό θάνατο.[4][8]
Καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση Επεξεργασία
Η έγκαιρη καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση(ΚΑΡΠΑ) είναι απαραίτητη για την επιβίωση από την καρδιακή ανακοπή με καλή νευρολογική λειτουργία.[9][10] Συνιστάται η έναρξη της θεραπείας το συντομότερο δυνατό με ελάχιστη διακοπή μετά την έναρξη. Τα συστατικά της ΚΑΡΠΑ που είναι πιο σημαντικά για την επιβίωση είναι η συμπίεση του θώρακακαι[11] η απινίδωση των ρυθμών του σοκ.[12] Μετά την απινίδωση, η συμπίεση του θώρακα θα πρέπει να συνεχιστεί για δύο λεπτά πριν από άλλον έλεγχο του ρυθμού. Αυτό βασίζεται σε ρυθμό συμπίεσης 100-120 συμπιέσεων ανά λεπτό, βάθος συμπίεσης θώρακα 5-6 εκατοστά, πλήρη θωρακική ανάκρουσηκαι ρυθμό αερισμού 10 αναπνοές ανά λεπτό. Έχει αποδειχθεί ότι η ορθά εκτελούμενη ΚΑΡΠΑ με παρακολούθηση από τους παρευρισκόμενους αυξάνει την επιβίωση- από το 2007, εκτελείται σε λιγότερο από το 30% των περιπτώσεων καρδιακής ανακοπής εκτός νοσοκομείου (OHCA).[13] Εάν η υψηλής ποιότητας ΚΑΡΠΑ δεν έχει οδηγήσει σε αποκατάσταση της αυτόματης κυκλοφορίας (ROSC) και ο καρδιακός ρυθμός του ασθενούς βρίσκεται σε ασυστολία, ο τερματισμός της ΚΑΡΠΑ και η κήρυξη του θανάτου του ασθενούς είναι συνήθως λογική μετά από 20 λεπτά. Στις εξαιρέσεις αυτού του κανόνα περιλαμβάνονται ορισμένες περιπτώσεις με υποθερμίαή θύματα πνιγμού. Σε ορισμένους από αυτούς τους ασθενείς θα πρέπει να χορηγείται όλο και μεγαλύτερης διάρκειας ΚΑΡΠΑ έως ότου φτάσουν σε σχεδόν κανονική θερμική κατάσταση. Μια μεγαλύτερης διάρκειας διαδικασία ΚΑΡΠΑ μπορεί να είναι κατάλληλη για εκείνους στους οποίους η καρδιακή ανακοπή συνέβη κατά τη διάρκεια της παραμονής στο νοσοκομείο. Η ΚΑΡΠΑ από τον παρευρισκόμενοπριν φτάσει το ασθενοφόρο βελτιώνει επίσης τα αποτελέσματα.[14]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «How Is Sudden Cardiac Arrest Treated? - NHLBI, NIH». web.archive.org. 27 Αυγούστου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 «Sudden Cardiac Arrest». nhlbi.nih.gov. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ «What Causes Sudden Cardiac Arrest? - NHLBI, NIH». web.archive.org. 28 Ιουλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Adams, James G. (5 Σεπτεμβρίου 2012). Emergency Medicine E-Book: Clinical Essentials (Expert Consult -- Online). Elsevier Health Sciences. ISBN 978-1-4557-3394-1.
- ↑ Andersen, Lars W.; Holmberg, Mathias J.; Berg, Katherine M.; Donnino, Michael W.; Granfeldt, Asger (2019-03-26). «In-Hospital Cardiac Arrest». JAMA 321 (12): 1200–1210. doi:. ISSN 0098-7484. PMID 30912843. PMC 6482460. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6482460/.
- ↑ Kronick, Steven L.; Kurz, Michael C.; Lin, Steve; Edelson, Dana P.; Berg, Robert A.; Billi, John E.; Cabanas, Jose G.; Cone, David C. και άλλοι. (2015-11-03). «Part 4: Systems of Care and Continuous Quality Improvement: 2015 American Heart Association Guidelines Update for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care». Circulation 132 (18 Suppl 2): S397–413. doi:. ISSN 1524-4539. PMID 26472992. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26472992/.
- ↑ «Who Is at Risk for Sudden Cardiac Arrest? - NHLBI, NIH». web.archive.org. 23 Αυγούστου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ Sandroni, Claudio; D’Arrigo, Sonia; Nolan, Jerry P. (2018-06-05). «Prognostication after cardiac arrest». Critical Care 22 (1): 150. doi:. ISSN 1364-8535. PMID 29871657. PMC PMC5989415. https://doi.org/10.1186/s13054-018-2060-7.
- ↑ «AHA Releases 2015 Heart and Stroke Statistics». www.sca-aware.org. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ «Rosen's Emergency Medicine: Concepts and Clinical Practice». books.google.com. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ «Suicide Prevention and CPR Certification: Two Life-Saving Skills Everyone Should Know». www.onlinecprcertification.net. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ «Tintinalli's Emergency Medicine Manual». books.google.com. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ «The ABCs of CPR—Again». journals.lww.com. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ «Part 4: Systems of Care and Continuous Quality Improvement». www.ahajournals.org. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2023.