Γκουαλμπέρτο ντο Ροζάριο

Ο Γκουαλμπέρτο ντο Ροζάριο (António Gualberto do Rosário (πορτογαλική προφορά: ɡwalˈbɛɾtu du ʁuˈzaɾiu ορθή προφορά στα πορτογαλικά: Αντόνιου Γκουαλμπέρτου ντου Ροζάριου) (γεννηθείς στις 12 Οκτωβρίου 1950) ήταν ο πρωθυπουργός του Πράσινου Ακρωτηρίου από τις 29 Ιουλίου 2000 ως την 1η Φεβρουαρίου 2001[2]. Από τον Ιούλιο ως τον Οκτώβριο του 2000 ήταν επίσης υπηρεσιακός πρωθυπουργός σε αντικατάσταση του Κάρλος Βέιγκα. Είναι μέλος του Κινήματος για τη Δημοκρατία.

Γκουαλμπέρτο ντο Ροζάριο
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση12  Οκτωβρίου 1950
Μιντέλο
Χώρα πολιτογράφησηςΠράσινο Ακρωτήριο
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Λισαβόνας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
συγγραφέας[1]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαMovement for Democracy
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρωθυπουργός του Πράσινου Ακρωτηρίου (Ιουλίου 2000 – Οκτώβριος 2000)
Πρωθυπουργός του Πράσινου Ακρωτηρίου (2000–2001)

Πολιτική σταδιοδρομία Επεξεργασία

Από το 1991 ως το 1993 ο ντο Ροζάριο διατέλεσε υπουργός Αλιευμάτων, Γεωργίας και Αγροτικής Εμψύχωσης.[3]

Πρωθυπουργός Επεξεργασία

Στις 11 Μαΐου 1998 επιλέχθηκε ως ο πρώτος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (αναπληρωτής του πρωθυπουργού). Την περίοδο εκείνη που διορίστηκε, ήταν ήδη υπουργός Οικονομικού Συντονισμού.[4] Τον Ιούλιο του 2000 ο ντο Ροζάριο διορίστηκε πρόεδρος του was selected to become the chair for the Κινήματος για τη Δημοκρατία (MpD).[5] Έπειτα από την παραίτηση του Βέιγκα στις 30 Ιουλίου 2000, ο ντο Ροζάριο διορίστηκε νέος πρωθυπουργός.[4] Στις 11 Φεβρουαρίου 2001 το κόμμα PAICV κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές του 2001. Έπειτα από τις εκλογές, ο ντο Ροζάριο αντικαταστάθηκε ως πρωθυπουργός από τον Ζοζέ Μαρία Νέβες. Λίγο αργότερα τον ίδιο χρόνο παραιτήθηκε από την ηγεσία του MpD και αντικαταστάθηκε από την Φιλομένα Ντελγκάντο τον Αύγουστο του 2001.[5]

Επιμελητήριο Τουρισμού Επεξεργασία

Το 2007 ο ντο Ροζάριο ήταν πρόεδρος της Εθνικής Ένωσης των Τουριστικών Πρακτόρων (UNOTUR).[6] Το 2016 επανεξελέγη πρόεδρος του Τουριστικού Επιμελητηρίου.[7]

Αυτοδιοίκηση Επεξεργασία

Τον Φεβρουάριο του 2008 κατήλθε ως ανεξάρτητος υποψήφιος στις εκλογές για το δημοτικό συμβούλιο του Αγίου Βικέντιου.

Συγγραφική καριέρα Επεξεργασία

Από τα εφηβικά του χρόνια άρχισε να γράφει. Εξέδωσε πολλά ποιήματα με ψευδώνυμα στην εφημερίδα "Mar Alto" , στην επιθεώρηση "Arte & Letra" (ή Artiletra και σε όλες τις δημοσιευμένες εκδόσεις των "Folhas Verdes" ("Φύλλα Χλόης") των οποίων ήταν ιδρυτής. Ως μαθητής Γυμνασίου έγραψε το πρώτο του δοκίμιο με τίτλο "Lume no Alto Selarino". Επίσης, συνέγραψε ένα μυθιστόρημα , το "Hora Minguada" το 2002 και ένα δεύτερο το 2004 με τίτλο "Ilha Imaculada" και ένα τρίτο με τίτλο "A Herança da Chaxiraxi".

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  2. «Gualberto do Rosário to create national civic association». A Semana. 9 Ιουνίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-18. https://web.archive.org/web/20110718163429/http://www.asemana.publ.cv/spip.php?article33261. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2010. 
  3. «Historical». mdr.gov.cv (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2017. 
  4. 4,0 4,1 Lea, David· Rowe, Annamarie. A Political Chronology of Africa (1st έκδοση). σελ. 67. ISBN 0203409957. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2016. 
  5. 5,0 5,1 The Europa World Year Book 2004 (45th έκδοση). Taylor & Francis Group. σελ. 1038. ISBN 1857432533. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2016. 
  6. «Gualberto do Rosário: "Cape Verde is winning the challenge of tourism"». ASemana. 3 Οκτωβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-04-20. https://web.archive.org/web/20170420045939/http://asemana.sapo.cv/spip.php?article26766. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2017. 
  7. «Gualberto do Rosário reconduzido ao cargo de Presidente da Câmara de Turismo com 66% dos votos» (στα πορτογαλικά). Radiotelevisão Caboverdiana. 30 Ιουνίου 2016. http://rtc.cv/index.php?paginas=13&id_cod=50052. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2017.