Το Γουέιντ-Τζάιλς[1] (αγγλικά: Wade-Giles) είναι ένα σύστημα για τα Μανδαρινικά κινέζικα. Αναπτύχθηκε από ένα σύστημα που παράχθηκε από τον Τόμας Γουέιντ, κατά τα μέσα του 19ου αιώνα, και του δόθηκε συμπληρωμένη μορφή με το κινεζικο-αγγλικό λεξικό του Χέρμπερτ Τζάιλς του 1892.

Το Γουέιντ-Τζάιλς ήταν το σύστημα μεταγραφής στον αγγλόφωνο κόσμο για το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε στα συνηθισμένα βιβλία αναφοράς και στα βιβλία αγγλικής γλώσσας που δημοσιεύθηκαν πριν από το 1979. Αντικατέστησε τα συστήματα ρομανοποίησης διαλέκτου Νανκίνγκ που ήταν κοινή μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, όπως η ταχυδρομική ρομανοποίηση (που χρησιμοποιείται ακόμα σε ορισμένα τοπονύμια). Στην ηπειρωτική Κίνα έχει αντικατασταθεί πλήρως από το σύστημα Χανγιού Πινγίν που εγκρίθηκε το 1958. Έξω από την ηπειρωτική Κίνα, αντικαταστάθηκε κυρίως από το Πινγίν, παρόλο που η Ταϊβάν διατηρούσε τη ρομανοποίηση Γουέιντ-Τζάιλς με τοπονύμια (για παράδειγμα Keelung) και επωνυμίες οικογενειών (για παράδειγμα Chiang Ching-kuo).

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Φραντζής, Μπρους Κουμάρ (2005). Το Μεγάλο Βιβλίο του Τάι Τσι (PDF). Αθήνα: Αλκίμαχον. σελ. 29. ISBN 960-6623-18-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 31 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2018.