Γουλιέλμος του Βολπιάνο

Λατίνος μοναχός, μεταρρυθμιστής και αρχιτέκτονας

Ο Άγιος Γουλιέλμος του Βολπιάνο (Guglielmo da Volpiano, Ιούνιος/Ιούλιος 9621 Ιανουαρίου 1031) ή Γουλιέλμος της Ντιζόν ή Γουλιέλμος του Αγίου Μπενίν ή Γουλιέλμος του Σαιν Μπενίν (αγγλ.: Saint William of Volpiano, William of Dijon, William of Saint Benignus, ιταλ.: Guglielmo da Volpiano, γαλλ.: Guillaume de Volpiano) ήταν Λατίνος μοναχός, μεταρρυθμιστής και αρχιτέκτονας.

Γουλιέλμος της Ντιζόν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση962[1][2][3]
Νήσος του Σαιν Τζιούλιο[4]
Θάνατος1  Ιανουαρίου 1031[4]
Φεκάν[4]
Eορτασμός αγίου1 Ιανουαρίου
Θρησκευτικό τάγμαΤάγμα του Αγίου Βενέδικτου
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααββάς (Αββαείο του Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρε)[5]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Γουλιέλμος του Βολπιάνο γεννήθηκε το 962 στο φρούριο της Νήσου του Σαιν Τζιούλιο, στην λίμνη Όρτα στην περιοχή Νοβάρα,[6] και πέθανε από φυσικά αίτια στο Φεκάν το 1031. Υπηρέτησε την Καθολική Εκκλησία ως κληρικός φτάνοντας στο αξίωμα του Ηγουμένου. Η Καθολική Εκκλησία τον τίμησε για την προσφορά του προσφωνώντας τον Άγιο.[7]

Βιογραφία

Επεξεργασία
 
Ο τόπος κοιμήσεως του αγίου στο Φεκάν, Γαλλία.

Ήταν γιος ευγενούς της Σουαβίας, του Κόμητος Ρομπέρτο του Βολπιάνο. Η μητέρα του, Περινθία, τον γέννησε κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης στο φρούριο της Νήσου του Σαιν Τζιούλιο από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Όθων Α΄. Η επίθεση ήταν επιτυχής, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει ο Όθων πατριός και προστάτης του γιου του Κόμητος Ρομπέρτο.

Το 969, ο Γουλιέλμος ξεκίνησε τις σπουδές του στο Αββαείο Βενεδικτίνων της Λοκάντας στην περιοχή Βερτσέλλι. Έγινε μοναχός σε αυτό το Αββαείο, και το 987, έγινε μοναχός στο Αββαείο του Κλυνύ υπό του Αγίου Μαγιόλου.

Μεταρρυθμίσεις

Επεξεργασία

Επέδειξε ζήλο για τη μεταρρύθμιση, αναδιοργάνωσε το Αββαείο του Σαιν Σερνίν στον ποταμό Ροδανό.

Ο Γουλιέλμος χειροτονήθηκε το 990 και υπηρέτησε ως ηγούμενος στο Αββαείο του Αγίου Μπενίν στη Ντιζόν, που ήταν αφιερωμένο στον Άγιο Μπενίν (μαθητή του Αγίου Πολυκάρπου, επισκόπου Σμύρνης[8]), πολιούχο της πόλης Ντιζόν, το οποίο ίδρυσε και έχτισε, συμπεριλαμβανομένης της εκκλησίας. Υπό την καθοδήγηση του Γουλιέλμου, και τον ζήλο του για την Κλουνιακή μεταρρύθμιση, το Αββαείο του Αγίου Μπενίν έγινε το κέντρο της πνευματικότητας, της εκπαίδευσης και του πολιτισμού.[9] Επίσης, έγινε το μητρικό Αββαείο για περίπου σαράντα άλλα Αββαεία στη Βουργουνδία, τη Λωρραίνη, τη Νορμανδία, και τη βόρεια Ιταλία.

Αρχιτεκτονική

Επεξεργασία

Είχε επιλεγεί ως εργολάβος[10] για το Αββαείο του Μον-Σαιν-Μισέλ κατά τον 11ο αιώνα. Σχεδίασε την Ρωμανική εκκλησία του Αββαείου, τοποθετώντας τολμηρά το εγκάρσιο κλίτος διέλευσης στην κορυφή του βουνού. Πολλές υπόγειες κρύπτες και παρεκκλήσια έπρεπε να κατασκευαστούν για να αντισταθμίσουν αυτό το βάρος. Αυτά αποτέλεσαν τη βάση για την υποστηρικτική ανοδική δομή που μπορεί να δει κανείς σήμερα.

Έχει επίσης ανακατασκευάσει και το Αββαείο του Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρε στο Παρίσι.

Το 1001, κλήθηκε από τον Ριχάρδο Β΄ της Νορμανδίας να μεταρρυθμίσει το Αββαείο του Φεκάν (το σημερινό τμήμα του Σαιν-Μαριτίμ), όπου είχαν το παλάτι τους οι δούκες της Νορμανδίας. Αποτελούσε επίσης το σημείο που οι δούκες της Νορμανδίας είχαν επιλέξει για να ταφούν.

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 Faceted Application of Subject Terminology. 1757655. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 «AGORHA» (Γαλλικά) 148263. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 LIBRIS. 350243. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. 4,0 4,1 4,2 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. guglielmo-da-volpiano-santo. Ανακτήθηκε στις 23  Αυγούστου 2020.
  5. books.google.it/books?id=0eJxj9Xos_UC&pg=PA125&dq=%22Guillaume+de+Volpiano%22+Saint-Germain-des-Pr%C3%A9s&hl=it&sa=X&ved=2ahUKEwjY7dWpgvPtAhVS3KQKHToQCiUQ6AEwBHoECAYQAg#v=onepage&q=%22Guillaume%20de%20Volpiano%22%20Saint-Germain-des-Pr%C3%A9s&f=false. Ανακτήθηκε στις 29  Δεκεμβρίου 2020.
  6. Επαρχία στην περιφέρεια του Πεδεμόντιου στην Ιταλία.
  7. Ρωμανικό Μαρτυρολόγιο: Λειτουργικό βιβλίο που αποτελεί τη βάση του ημερολογίου λειτουργιών για τον ετήσιο προσδιορισμό των θρησκευτικών εορτών. Η πρώτη επίσημη έκδοση χρονολογείται από τον 16ο αιώνα και εγκρίθηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄ το 1586.
  8. Jules Marion, Les actes de saint Bénigne, apôtre de la Bourgogne, Bibliothèque de l'école des chartes (1860), τόμος 21 (αρ. 21, σσ. 228–240) στο Persee.fr
  9. Ένα μοναδικό πλήρως σημειογραφημένο Tonary που δείχνει τους τρόπους της ψαλτικής και όλες τις μικροτονικές μετατοπίσεις, έχει επιβιώσει από την εποχή της μεταρρύθμισής του (Tonary του Αγίου Μπενίν, Ντιζόν). Μια παρόμοια ψαλτική σημειογραφία είχε χρησιμοποιηθεί και για τα βιβλία ψαλτικής του Γουλιέλμου και στις μετέπειτα Νορμανδικές ιδρύσεις.
  10. Η έννοια της εργολαβίας για την εποχή προϋπέθετε γνώση του αντικειμένου, στην προκειμένη περίπτωση γνώση Αρχιτεκτονικής.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία