Το Διακοπές στη Βενετία (Πρωτότυπος τίτλος Summertime) είναι μία δραματική ταινία παραγωγής 1955 σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιν. Η ταινία είναι βασισμένη στο θεατρικό του Άρθουρ Λόρεντς με τίτλο The Time of the Cuckoo, το οποίο διασκεύασαν για τη μεγάλη οθόνη ο ίδιος ο Λιν σε συνεργασία με τον Χ.Ε. Μπέιτς[1][2]. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι η Κάθριν Χέπμπορν και ο Ροσάνο Μπράτσι. Η Κάθριν Χέπμπορν έλαβε την έκτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, ενώ ο Ντείβιντ Λιν προτάθηκε για Όσκαρ Σκηνοθεσίας.

Διακοπές στη Βενετία
ΣκηνοθεσίαΝτέιβιντ Λιν
ΠαραγωγήΊλια Λόπερτ
ΣενάριοΧ.Ε. Μπέιτς
Άρθουρ Λόρεντς (Θεατρικό)
ΠρωταγωνιστέςΚάθριν Χέπμπορν
Ροσάνο Μπράτσι
Ντάρεν ΜακΓκέιβιν
Ίζα Μιράντα
ΜουσικήΑλεσάντρο Τσικονίνι
ΦωτογραφίαΤζακ Χίλντγιαρντ
ΜοντάζΠίτερ Τέιλορ
ΔιανομήUnited Artists και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 21/6/1955
Κυκλοφορία1955
Διάρκεια100 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Ιταλία
ΓλώσσαΑγγλικά

Πλοκή Επεξεργασία

Η Τζέιν Χάτσον (Κάθριν Χέπμπορν), μια κομψή και μεσήλικη γραμματέας από το Άκρον Οχάιο, φτάνει στη Βενετία για να κάνει τις διακοπές που χρόνια ονειρευόταν. Η Τζέιν είναι ανύπαντρη και μοναχική και παρά το γεγονός ότι της αρέσει η ανεξαρτησία της, φτάνοντας στην Ιταλία αισθάνεται τρομερή μοναξιά βλέποντας από μακριά τα ζευγάρια να απολαμβάνουν τις ομορφιές της ζωής κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο. Έτσι περιπλανιέται μόνη στα βενετσιάνικα σοκάκια έχοντας στο χέρι της μια κάμερα. Κάποια στιγμή συναντάει τυχαία σε μια καφετέρια στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, έναν ιδιοκτήτη μαγαζιού με αντίκες, τον Ρενάτο Ντε Ρόσι (Ροσάνο Μπράτσι) και του τραβάει την προσοχή. Οι δυο τους συναντιούνται ξανά στο μαγαζί του Ρενάτο και μεταξύ τους γεννιέται ο έρωτας. Οι δυο τους γνωρίζονται και η Τζέιν είναι έτοιμη να υποκύψει στο φλερτ του Ρενάτο, αλλά ανακαλύπτει ότι ο άνδρας αυτός είναι παντρεμένος.

Πληροφορίες παραγωγής Επεξεργασία

Ο Άρθουρ Λόρεντς έγραψε το The Time of the Cuckoo αποκλειστικά για τη Σίρλεϊ Μπουθ, η οποία ερμήνευσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Μπρόντγουεϊ και βραβεύτηκε βραβείο Τόνυ. Ο παραγωγός Χαλ Ουόλις ενδιαφέρθηκε για την αγορά των δικαιωμάτων του θεατρικού, αλλά θεωρούσε τη Μπουθ μεγάλη για το ρόλο και γι' αυτό το λόγο, ήθελε για πρωταγωνίστρια την Κάθριν Χέπμπορν. Τα δικαιώματα του θεατρικού αποκτήθηκαν τελικά από την Ίλια Λόπερτ, ο οποίος είχε σκοπό να αναθέσει τον κεντρικό ρόλο στη Σίρλεϊ Μπουθ και τη σκηνοθεσία στον Άνατολ Λίτβακ. Λίγο καιρό αργότερα στο τιμόνι της σκηνοθεσίας πέρασε ο Ντάνιελ Μαν κι έπειτα ο Ντέιβιντ Λιν. Ο Άρθουρ Λόρεντς είχε κληθεί να διασκευάσει το θεατρικό του για τη μεγάλη οθόνη, αλλά το σενάριο δεν άφησε ικανοποιημένη την παραγωγό της ταινίας, η οποία τον αντικατέστησε με τους Ντόναλντ Όγκντεν Στιούαρτ και Σ.Ν. Μπέρμαν, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τον Λιν προκειμένου για να βελτιώσουν το σενάριο χωρίς επιτυχία. Στο τέλος η Λόπερτ έφερε το συγγραφέα Χ.Ε. Μπέιτς για να γράψει από την αρχή το σενάριο[3].

Η παραγωγός της ταινίας σκέφτηκε πολλούς ηθοποιούς για την ανάθεση των κεντρικών ρόλων, ενώ η παραγωγή βρισκόταν ακόμη σε πρώιμα στάδια. Ένα από τα ονόματα που ακούστηκαν για το ρόλο του Ρενάτο, ήταν εκείνο του Ιταλού σκηνοθέτη και ηθοποιού Βιτόριο ντε Σίκα. Ο Ρομπέρτο Ροσελίνι ενδιαφέρθηκε να σκηνοθετήσει την ταινία με πρωταγωνίστρια την τότε, σύζυγό του, Ίνγκριντ Μπέργκμαν, ενώ η Ολίβια Ντε Χάβιλαντ ενδιαφέρθηκε επίσης για το ρόλο της Τζέιν[3].

Οι ιταλικές αρχές είχαν ενστάσεις, όσον αφορά την περίοδο που θα γίνονταν τα γυρίσματα. Ο Λιν επρόκειτο να γυρίσει την ταινία το καλοκαίρι κατά την τουριστική περίοδο και οι γονδολιέρηδες φοβούμενοι ότι θα έχαναν χρήματα απείλησαν με απεργία. Η εταιρία United Artists έκανε τότε προσφορά για την ανακαίνιση της εκκλησίας του Αγίου Μάρκου, ενώ ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λιν υποσχέθηκε στον καρδινάλιο της Βενετίας ότι κανείς δεν επρόκειτο να εμφανιστεί με ρούχα που να εκθέτουν γυμνά χέρια ή πόδια κοντά στα ιερές τοποθεσίες της πόλης[4].

Σε κάποια από τις σκηνές της ταινίας, η Κάθριν Χέπμπορν, έπρεπε να πέσει στο κανάλι που περνάει δίπλα από την πλατεία Βαρνάβα. Η Χέπμπορν φοβόταν να πέσει στα μολυσμένα νερά του καναλιού, αλλά ο Ντέιβιντ Λιν πίστευε ότι αν την αντικαθιστούσε άλλη γυναίκα θα ήταν εμφανές. Γι' αυτό το λόγο έριξε στα νερά αντισηπτικό υγρό και η Χέπμπορν έπεσε η ίδια στο κανάλι. Ο σκηνοθέτης δεν ήταν ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα και την ανάγκασε να γυρίσει τη σκηνή τέσσερις φορές, με αποτέλεσμα η ηθοποιός να προσβληθεί από χρόνια επιπεφυκίτιδα, που επρόκειτο να την ταλαιπωρήσει μέχρι και το τέλος της ζωής της[5].

Παραγωγός και σκηνοθέτης φοβούνταν ότι η ταινία δεν επρόκειτο να εγκριθεί από το Γραφείο Λογοκρισίας, λόγω του τρόπου με τον οποίο παρουσιάζεται η μοιχεία. Γι' αυτό το λόγο η σκηνή στην οποία η Τζέιν ενδίδει στο πάθος της για το Ρενάτο, υπέστη περικοπές. Η ταινία τελικά εγκρίθηκε με το χαρακτηρισμό της αμφιβόλου ηθικής[3].

Η ταινία ήταν η αγαπημένη του σκηνοθέτη από όλες όσες είχε γυρίσει. Μετά τη λήξη των γυρισμάτων, ο Λιν ερωτεύτηκε τη Βενετία και την έκανε δεύτερο σπίτι του[3].

Υποδοχή Επεξεργασία

Η ταινία έλαβε ευνοϊκές κριτικές και έχει βαθμολογία 100% στην ιστοσελίδα των κριτικών Rotten Tomatoes.

Βραβεία Επεξεργασία

Η ταινία έλαβε συνολικά δυο υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ. Η Κάθριν Χέπμπορν που βρέθηκε υποψήφια για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου έχασε από την Άννα Μανιάνι που βραβεύτηκε για την ερμηνεία της στην ταινία Το Στιγματισμένο Ρόδο (The Rose Tattoo, 1955), ενώ ο Ντέιβιντ Λιν που ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Σκηνοθεσίας, έχασε το βραβείο από τον Ντέλμπερτ Μαν και την ταινία Μάρτι (Marty, 1955).

Υποψηφιότητα:

  • Σκηνοθεσίας – Ντέιβιντ Λιν
  • Α’ Γυναικείου Ρόλου – Κάθριν Χέπμπορν

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Variety film review; June 8, 1955, page 6.
  2. Harrison's Reports film review; June 11, 1955, pag 95.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Summertime at Turner Classic Movies
  4. Edwards, Anne, A Remarkable Woman: A Biography of Katharine Hepburn. New York: William Morrow & Company, Inc. 1985 ISBN 0-688-04528-6 pp. 290-91
  5. Edwards, pp. 291-92

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία